Ως την άκρη του νερού

Τότε που ο κόσμος δε γνώριζε τον εαυτό του, που οι άνθρωποι έμεναν σε σκηνές ή καλύβες, που έτρεμαν το σκοτάδι και τα άγρια θηρία, που ζωγράφιζαν σε βράχους ό,τι δεν είχαν ονομάσει, τέσσερα παιδιά, στις τέσσερις διαφορετικές άκρες της γης, ανακαλύπτουν ο καθένας με πρωτότυπο και τυχαίο τρόπο το τραγούδι, τα έγχορδα, τα πνευστά και τα κρουστά. Τα παιδιά μεγαλώνουν και τελειοποιούν τις τεχνικές τους, όμως νιώθουν πως κάτι τους λείπει. Θα καταφέρουν να το βρουν αυτό το κάτι; Τελικά θα γνωριστούν μεταξύ τους, μήπως αυτό που λείπει είναι το μουσικό τους σύνολο; Κι αν δεν είναι αυτό, τι άλλο τους περιμένει για να τελειοποιήσουν το θείο χάρισμα που τους δόθηκε απρόσκοπτα;

Ένα τρυφερό, υπέροχο παραμύθι για την ενότητα της μουσικής και τα προτερήματα της φιλίας και της παγκόσμιας ειρήνης, για τα συναισθήματα που μπορεί να γεννήσει η μουσική, για τη δύναμη του τραγουδιού, για τα απρόοπτα ενός ατέλειωτου ταξιδιού.
Πότε γραμμένο σε πεζό λόγο και πότε σε ποιητικό, το κείμενο ξεδιπλώνει την ιστορία μιας ξεχωριστής και πρωτότυπης παρέας που θα ταξιδέψει τους μικρούς αναγνώστες στον αιώνιο ποταμό της μελωδίας. Η συγγραφέας αγκάλιασε με θέρμη το κάθε παιδί, δίνοντάς του και ένα άρτια δομημένο και πλούσιο σε λεπτομέρειες περιβάλλον: ο Αζαρίας αφουγκράζεται τη φύση, η Λινκ Λινκ ζει στη χώρα «που τα μάτια των ανθρώπων μοιάζουν με πουλιά», ο Τρελός Άνεμος φτιάχνει πιρόγες και η Οάμρα (= «Φεγγαρένια») δημιουργεί μέσα από το χώμα και τη γη. Το κείμενο είναι γεμάτο εικόνες και λυρικές περιγραφές, με λέξεις που θα ιντριγκάρουν τα παιδιά, μιας και δε χρησιμοποιείται το καθημερινό τους λεξιλόγιο και κάθε σελίδα κρύβει και μια έκπληξη για την πορεία της ιστορίας. Οι εικονογράφοι απέδωσαν με τα καλύτερα χρώματα και με πολλή αγάπη στην αρχή τους διαφορετικούς κόσμους των παιδιών και στη συνέχεια το κοινό τους ταξίδι ανά τους αιώνες με οδηγό τη μουσική.

Μια διαφορετική ιστορία για τη μαγεία της μουσικής και για τη δύναμη της φιλίας.

Πάνος Τουρλής