Ο Άρης μετακομίζει στην Αθήνα από τη στιγμή που ο πατέρας του πήρε προαγωγή στη δουλειά του. Μένει με τους γονείς του σε μια ανακαινισμένη πολυκατοικία στο κέντρο, στο ρετιρέ, με μια σοφίτα που αν την καθαρίσει ο Άρης θα μπορεί να τη χρησιμοποιεί ως αποκλειστικά δικό του χώρο. Έτσι το παιδί πέφτει με τα μούτρα στην καθαριότητα ώσπου… ανακαλύπτει κάτι σημειώσεις κι ένα αραχνιασμένο ιπτάμενο τρίκυκλο. Στο προηγούμενο βιβλίο μάθαμε πως το όχημα άνηκε στον εξερευνητή Φίλιππο Φευγάτο, έναν επιστήμονα που μια μέρα εντελώς ξαφνικά μεταφέρθηκε με ζουρλομανδύα σε άσυλο. Τι πραγματικά να του συνέβη άραγε; Όντως τρελάθηκε ή ήταν θύμα σκευωρίας, μιας και οι ανακαλύψεις του δεν άρεσαν σε κάποιους;
Στο δεύτερο βιβλίο αυτής της συναρπαστικής και διασκεδαστικής περιπέτειας για παιδιά από 9 ετών και πάνω, γεμάτης χιουμοριστικά περιστατικά, πολλές γεωγραφικές πληροφορίες γύρω από τη Γροιλανδία, μυστήριο και αγωνία, μαθαίνουμε πολλά και χρήσιμα πράγματα για την καθημερινότητα των ανθρώπων στο βόρειο ημισφαίριο και μέσα από ανατροπές και εκπλήξεις διαπιστώνουμε με τα ίδια μας τα μάτια πώς επηρεάζει ολόκληρο το οικολογικό σύστημα το λιώσιμο των πάγων. Αγάπησα τη γραφή της Τζένης Κουτσοδημητροπούλου, γιατί κατάφερε να με εντάξει στον ψυχισμό ενός παιδιού σαν τον Άρη, να με παρασύρει σε μια καθόλου συνηθισμένη ιστορία και ταυτόχρονα να μου μάθει πράγματα γύρω από την οικολογική συνείδηση και τον τρόπο ζωής σε άλλη μια μακρινή ήπειρο, αυτήν τη φορά τη Γροιλανδία. Πώς ψαρεύουν, πώς ζουν, πώς επιβιώνουν, ποιες είναι οι συνήθειές τους και η νοοτροπία τους, πώς χτίζουν τα ιγκλού, πώς ονομάστηκε Γροιλανδία (Groen Land = πράσινη χώρα) ένα νησί με 85% πάγο και πολλές άλλες πληροφορίες περνάνε εύληπτα και καθόλου βαρετά μέσα από τις ιστορίες του εξερευνητή μας.
Ο Άρης είναι ένα συνηθισμένο παιδί που διαβάζει Λούκι Λουκ στον ελεύθερο χρόνο του, πρόθυμο και εργατικό (καλά, ας μην του χαρίζανε τη σοφίτα αν δεν την καθάριζε μόνος του και θα σου ‘λεγα εγώ). Γέλασα και πάλι με την κλασική κουτσομπόλα αλλά πανέξυπνη γειτόνισσα, την κυρία Μοσχούλα και συμπάθησα το κοριτσάκι του δεύτερου ορόφου, τη Λίνα, που θυμάται ακόμη τον παράξενο Φίλιππο Φευγάτο. Σε αυτό το βιβλίο μας δίνονται λίγες ακόμη πληροφορίες για την τύχη του και για το μυστήριο που συνοδεύει την εξαφάνισή του, ειδικά από τη στιγμή που συμμετείχε σε μια ακτιβιστική δράση κατά μιας εξέδρας άντλησης πετρελαίου κοντά στην πρωτεύουσα. Πού είναι λοιπόν ο καθηγητής και ποιοι τον κυνηγάνε;
Η εικονογράφηση της κυρίας Σάντρας Ελευθερίου είναι εκπληκτική. Εναλλάσσεται ανάμεσα στο 
ασπρόμαυρο και το έγχρωμο, είναι λεπτομερέστατη και αποτυπώνει με σαφήνεια και δυναμισμό μια ποικιλία σκηνών, από τον μακρινό Αρκτικό Κύκλο ως τη σοφίτα του καθηγητή και το διαμέρισμα του Άρη. Πολλές φορές μου φάνηκε σα να έβλεπα καλοδουλεμένο κινούμενο σχέδιο από γνωστή εταιρεία παραγωγής ταινιών! Εξαιρετικές λεπτομέρειες, ρεαλιστικές απεικονίσεις, μελετημένες διαστάσεις, προοπτικές και σχέδια, όλα καλοδουλεμένα και απαραίτητα για να ξεκουράσει κανείς το βλέμμα του από την καταιγιστική δράση.
Το δεύτερο βιβλίο από το «Ημερολόγιο ενός εξερευνητή» είναι μια διασκεδαστική, επιμορφωτική ιστορία, γεμάτη πληροφορίες για την κουλτούρα των Εσκιμώων (ουπς, των Ινούκ ήθελα να πω, μιας και η λέξη είναι υποτιμητική στη γλώσσα των αυτοχθόνων), αρκτικές αλεπούδες και φώκιες, καθώς και αγωνία για την τύχη του καθηγητή Φευγάτου. Σασπένς, γνώση και καλοσχεδιασμένη πλοκή, γραμμένη σε σωστά και πλούσια ελληνικά. Ναρκουμίκ, Τζένη! Αναρωτιέμαι τι θα συμβεί στο τρίτο βιβλίο και γιατί επέλεξε ο καθηγητής τον Άρη για να τον εντοπίσει και να ακολουθήσει τα χνάρια του!
Πάνος Τουρλής