Σχεδόν νουάρ

Ευκολοχώνευτο και λίγο σκεπτικιστικό. Γραφή στρωτή, σχεδόν προφορική, με υποδόριο χιούμορ και εμπλοκές Πίνκερτον και Σέρλοκ Χολμς στην πορεία σκέψεων του πρωταγωνιστή. Ο τύπος που ζητά από τον Γιάννη Παπά να τον παρακολουθεί γιατί έχει περίεργα κενά μνήμης κάτι μου θυμίζει όμως. Κάπου έχω ξαναδιαβάσει για αυτό αλλά δεν είμαι και σίγουρος. Ποιος είναι λοιπόν ο μυστηριώδης Ρήγας; Γιατί έχει κενά μνήμης; Έχει όντως ή είναι κάλυψη για να εξαφανιστεί μαζί με αρκετά εκατομμύρια χωρίς να αφήσει υποψίες πίσω του κι ο ντετέκτιβ μας είναι ένας αποδιοπομπαίος τράγος; Χωρίς ιδιαίτερες ανατροπές και χωρίς τέλος. Δηλαδή τη στιγμή ακριβώς που ο Παπάς αρχίζει να υποψιάζεται ότι ο Ρήγας ίσως τον δουλεύει μπαίνουμε στο μυαλό του Ρήγα, που όντως είναι χαμένο σε δικές του σκέψεις. Από κει και πέρα όμως δεν υπάρχουν σαφείς απαντήσεις. Έτσι αφήνεσαι να διαβάσεις ένα βιβλίο που σε ξεναγεί στην Αθήνα και νυχτοπερπατάς με το περίεργο ντουέτο παρακολουθητή και παρακολουθούντος και ξαναζείς τη σοσιαλιστική και μεταχουντική ζωή της φοιτητιώσας νεολαίας (Νομική, ΠΑΣΠ, Ρήγας κλπ.) που προσωπικά μιας και δεν τα έζησα λόγω ηλικίας πιο πολύ με μπέρδεψαν. Στα συν το γάργαρο κείμενο και οι αιχμές για το ιπτάμενο ζέπελιν κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων, στα συν και τα καλλιτεχνικά και ιστορικά σημεία-κλειδιά της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας.

Πάνος Τουρλής