Συνέντευξη με τον Θοδωρή Γεωργακόπουλο
Πριν από περίπου ένα χρόνο είχαμε στηθεί περίπου 15.000 άνθρωποι μπροστά σε υπολογιστές, λάπτοπ, τάμπλετ, άι παντ, κινητά, σταθερά και περιμέναμε καθημερινά να ξημερώσει η επόμενη ημέρα. Ξυπνούσαμε το πρωί και πριν κάνουμε οτιδήποτε άλλο, μπαίναμε στη σελίδα του Φεβρουαρίου για να ελέγξουμε αν είχε αναρτηθεί το επόμενο κεφάλαιο. Οι περισσότεροι κάναμε καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας refresh και πολλές φορές μέχρι αργά τη νύχτα, για να πάρουμε τη χαρά να διαβάσουμε από τους πρώτους τη συνέχεια. Τη συνέχεια σε ένα μυθιστόρημα όπου όλα μπλέκονται περίπλοκα και οι εξελίξεις τρέχουν αναπάντεχα. Μα, για στάσου, εσύ ακόμη να διαβάσεις τον Φεβρουάριο του Θοδωρή Γεωργακόπουλου;
Αιμιλία Ροδοπούλου: Σε λίγο καιρό έρχεται και πάλι ο μήνας Φεβρουάριος. Θυμάμαι πώς ένοιωθα ένα χρόνο πριν που περίμενα πώς και πώς να αρχίσει το πείραμα αυτό. Αλήθεια, εσύ πώς ένιωθες μέχρι να έρθει το πρωί της 1ης Φεβρουαρίου;
Θοδωρής Γεωργακόπουλος: Τίποτα περίεργο ή ασυνήθιστο. Αν και η ιδέα ωρίμαζε σιγά σιγά για πολλούς μήνες στο μυαλό μου, την τελική απόφαση για την υλοποίηση του πειράματος την πήρα περίπου δέκα ημέρες πριν το αρχίσω. Φτιάξαμε το site πάρα πολύ γρήγορα και το ανακοίνωσα μόλις μια εβδομάδα νωρίτερα. Αν και, όπως είπα, το σκεφτόμουν καιρό, δεν είχα ακριβώς εικόνα του μεγέθους του εγχειρήματος. Πήγαινα με μιαν άγνοια κινδύνου και μιαν αφέλεια, σχεδόν στα τυφλά.
ΑΙΜ.Ρ.: Με ποια αφορμή ξεκίνησε το «πείραμα» του Φεβρουάριου; Τι δυσκολίες συνάντησες προσπαθώντας να γράψεις ένα βιβλίο μέσα σε 29 μέρες;
Θ.Γ.: Αυτές είναι δύο ερωτήσεις.
Η αιτία ήταν το ότι ήθελα να γράψω ένα βιβλίο, και ήθελα να το κάνω σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Αποφάσισα ότι ο καλύτερος τρόπος για να μου επιβάλλω την αυτοπειθαρχία θα ήταν να εκτεθώ στο κοινό. Η αφορμή ήταν κάποια πειράματα «εξωφρενικής συγγραφής» που είχα κάνει στα τέλη του 2011. Είχα γράψει κάποια άρθρα πολλών χιλιάδων λέξεων μέσα σε ασφυκτικά χρονικά πλαίσια (π.χ. οκτώ χιλιάδες λέξεις με έρευνα και διάβασμα σε 30 ώρες) και είχα διαπιστώσει ότι η διαδικασία μου αρέσει πολύ. Όταν γράφεις έτσι δίνεσαι περισσότερο στο κείμενο, κάποια στιγμή ξεχνάς οτιδήποτε άλλο και βουλιάζεις στο γράψιμο ολοκληρωτικά -κι αυτό το βρήκα θαυμάσιο. Οπότε είπα να το δοκιμάσω σε κομματάκι μεγαλύτερη κλίμακα.
Το δυσκολότερο κομμάτι ήταν, φυσικά, το να καταφέρω να γράψω ένα κείμενο αξιοπρεπές, συνεκτικό και αυτάρκες σε 29 ημέρες. Διαπίστωσα στην πορεία, δε, ότι ακριβώς επειδή το διάβαζε ο κόσμος καθώς το έγραφα, έπρεπε να είμαι πολύ πιο προσεκτικός και να γράφω πολύ πιο στρωτά και υπεύθυνα από ό,τι αν έγραφα ένα πρώτο δοκίμιο για τον εαυτό μου.
ΑΙΜ.Ρ.: Τι εμπειρίες αποκόμισες και τι συναισθήματα και σκέψεις σου προκάλεσε η συγγραφή αυτού του βιβλίου;
Θ.Γ.: Ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία και την απόλαυσα για πάρα πολλούς λόγους. Αφ' ενός επειδή πράγματι είναι πολύ ωραία αυτή η διαδικασία συγγραφής σε πιεστικές, ασφυκτικές συνθήκες (τουλάχιστο για εμένα είναι), αλλά και επειδή τελικά στο τέλος του μήνα είχα φτιάξει κάτι πολύ πιο έτοιμο και τελεσίδικο από ό,τι φανταζόμουν, που πολύς κόσμος είχε διαβάσει και αρκετός είχε απολαύσει. Ένιωσα ό,τι νιώθει ένας συγγραφέας που συνειδητοποιεί ότι έχει βρει κοινό που τον διαβάζει, και χωρίς καν να χρειαστεί να περιμένω την έκδοση του βιβλίου.
ΑΙΜ.Ρ.: Υπήρχε στιγμή που περνούσε η ώρα βολίδα, δεν το έπαιρνες χαμπάρι και ξαφνικά κοιτούσες το ρολόι και τρόμαζες; Ή είχες πλήρη έλεγχο του χρόνου;
Θ.Γ.: Απο πολύ νωρίς άρχισα να χάνω τον έλεγχο οποιασδήποτε έννοιας προγράμματος, με αποτέλεσμα να γράφω τις νύχτες και να ανεβάζω τα κεφάλαια τα ξημερώματα. Αν και κάποιες φορές με άγχωνε η θέα της ανατολής, ποτέ δεν κινδύνευσα να χάσω μια μέρα χωρίς να ανεβάσω κεφάλαιο.
ΑΙΜ.Ρ.: Στην παρουσίαση θα ανακοίνωνες ποιο από τα γεγονότα που περιγράφονται στο βιβλίο είναι αληθινό. Θα 'θελες να το αποκαλύψεις και σε όσους δεν κατάφεραν να παρευρεθούν;
Θ.Γ.: Αμέ. Το γουρουνάκι. Η ιστορία με το γουρουνάκι είναι κάτι που μου έχει συμβεί.
ΑΙΜ.Ρ.: Όταν γράφεις, ακούς μουσική ή θέλεις απόλυτη ησυχία; Ο «Φεβρουάριος» είχε κάποια ιδιαίτερη μουσική υπόκρουση όσο γραφόταν;
Θ.Γ.: Συνήθως είχε ησυχία. Όποτε άκουγα μουσική άκουγα περίεργα ορχηστρικά κομμάτια αλαφροΐσκιωτων Ισλανδών συνθετών, ή από ταινίες, ή από παλιά videogames.
ΑΙΜ.Ρ.: Ποιο τραγούδι πιστεύεις ότι ταιριάζει στον πρωταγωνιστή;
Θ.Γ.: Δεν έχω ιδέα. Η μουσική δεν είναι πολύ μεγάλο κομμάτι της ταυτότητάς του. Προτιμά άλλα προϊόντα πολιτισμού για να εκφραστεί, κυρίως videogames και το ίντερνετ. Παλιότερα, φαντάζομαι, διάβαζε και περισσότερα βιβλία
ΑΙΜ.Ρ.: Πάντα όταν διαβάζω ένα βιβλίο ή βλέπω μία ταινία, συνδέω ασυναίσθητα το όνομα του πρωταγωνιστή με κάποιον που γνωρίζω με το ίδιο όνομα. Στον «Φεβρουάριο» ο πρωταγωνιστής δεν έχει.. όνομα! Σκοπίμως δε το αναφέρεις πουθενά ή έτυχε;
Θ.Γ.: Σχεδόν τίποτα δεν ήταν τυχαίο στο βιβλίο. Ήταν κι αυτή μια από τις επιλογές μου.
ΑΙΜ.Ρ.: Ποιο ή ποια είναι τα αγαπημένα σου βιβλία; Γυρίζεις πίσω σε βιβλία που αγαπάς για να διαβάσεις αγαπημένες σου σκηνές ή περιγραφές;
Θ.Γ.: Σπάνια διαβάζω βιβλία δεύτερη φορά. Υπάρχουν τόσα που δεν έχω διαβάσει ούτε πρώτη, οπότε νιώθω ότι είναι ελαφρώς χάσιμο χρόνου. Το δε γούστο μου τα προηγούμενα χρόνια άλλαζε πολύ γρήγορα. Από τότε που άρχισα να διαβάζω e-books, όμως, κρατάω πολύ περισσότερες σημειώσεις. Είμαι αρκετά σχολαστικός σ'αυτό, και συχνά επιστρέφω σ' αυτές. Υποθέτω ότι αν έπρεπε σώνει και καλά να διαλέξω μόνο ένα αγαπημένο βιβλίο, αυτό θα ήταν το Catch-22 του Τζόζεφ Χέλερ.
ΑΙΜ.Ρ.: Ρώτησαν τον Φίλιξ αν θα ξανάκανε την παράτολμη αυτή πτώση και είπε «όχι». Εσύ θα ξανάγραφες ένα βιβλίο σε ένα μήνα;
Θ.Γ.: Όχι.
ΑΙΜ.Ρ.: Τελικά το ίντερνετ και η τεχνολογία μας φέρνουν πιο κοντά ή μας απομακρύνουν;
Θ.Γ.: Μας φέρνουν πιο κοντά. Νομίζω δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι' αυτό. Σε ανθρώπους που χρησιμοποιούν το Ίντερνετ, τουλάχιστο.
ΑΙΜ.Ρ.: Το επόμενο βιβλίο σου θα είναι επίσης κάποιο πρωτότυπο πείραμα ή αυτή τη φορά θα κινηθείς σε πιο συμβατικά μονοπάτια;
Θ.Γ.: Κάποιο βαθμό πρωτοτυπίας θα τον έχει. Θα είναι πολύ διαφορετικό πείραμα, ωστόσο. Όχι τόσο δύσκολο.
Ευχαριστούμε πολύ!
Για το CaptainBook.gr, Αιμιλία Ροδοπούλου, aka papitsa.
-Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο μπορείτε να βρείτε στο http://www.februarios.com/
-Οι φωτογραφίες είναι από το http://www.georgakopoulos.org/
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΑΙΜΙΛΙΑ ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΥ
Αιμιλία Ροδοπούλου: Σε λίγο καιρό έρχεται και πάλι ο μήνας Φεβρουάριος. Θυμάμαι πώς ένοιωθα ένα χρόνο πριν που περίμενα πώς και πώς να αρχίσει το πείραμα αυτό. Αλήθεια, εσύ πώς ένιωθες μέχρι να έρθει το πρωί της 1ης Φεβρουαρίου;
Θοδωρής Γεωργακόπουλος: Τίποτα περίεργο ή ασυνήθιστο. Αν και η ιδέα ωρίμαζε σιγά σιγά για πολλούς μήνες στο μυαλό μου, την τελική απόφαση για την υλοποίηση του πειράματος την πήρα περίπου δέκα ημέρες πριν το αρχίσω. Φτιάξαμε το site πάρα πολύ γρήγορα και το ανακοίνωσα μόλις μια εβδομάδα νωρίτερα. Αν και, όπως είπα, το σκεφτόμουν καιρό, δεν είχα ακριβώς εικόνα του μεγέθους του εγχειρήματος. Πήγαινα με μιαν άγνοια κινδύνου και μιαν αφέλεια, σχεδόν στα τυφλά.
ΑΙΜ.Ρ.: Με ποια αφορμή ξεκίνησε το «πείραμα» του Φεβρουάριου; Τι δυσκολίες συνάντησες προσπαθώντας να γράψεις ένα βιβλίο μέσα σε 29 μέρες;
Θ.Γ.: Αυτές είναι δύο ερωτήσεις.
Η αιτία ήταν το ότι ήθελα να γράψω ένα βιβλίο, και ήθελα να το κάνω σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Αποφάσισα ότι ο καλύτερος τρόπος για να μου επιβάλλω την αυτοπειθαρχία θα ήταν να εκτεθώ στο κοινό. Η αφορμή ήταν κάποια πειράματα «εξωφρενικής συγγραφής» που είχα κάνει στα τέλη του 2011. Είχα γράψει κάποια άρθρα πολλών χιλιάδων λέξεων μέσα σε ασφυκτικά χρονικά πλαίσια (π.χ. οκτώ χιλιάδες λέξεις με έρευνα και διάβασμα σε 30 ώρες) και είχα διαπιστώσει ότι η διαδικασία μου αρέσει πολύ. Όταν γράφεις έτσι δίνεσαι περισσότερο στο κείμενο, κάποια στιγμή ξεχνάς οτιδήποτε άλλο και βουλιάζεις στο γράψιμο ολοκληρωτικά -κι αυτό το βρήκα θαυμάσιο. Οπότε είπα να το δοκιμάσω σε κομματάκι μεγαλύτερη κλίμακα.
Το δυσκολότερο κομμάτι ήταν, φυσικά, το να καταφέρω να γράψω ένα κείμενο αξιοπρεπές, συνεκτικό και αυτάρκες σε 29 ημέρες. Διαπίστωσα στην πορεία, δε, ότι ακριβώς επειδή το διάβαζε ο κόσμος καθώς το έγραφα, έπρεπε να είμαι πολύ πιο προσεκτικός και να γράφω πολύ πιο στρωτά και υπεύθυνα από ό,τι αν έγραφα ένα πρώτο δοκίμιο για τον εαυτό μου.
ΑΙΜ.Ρ.: Τι εμπειρίες αποκόμισες και τι συναισθήματα και σκέψεις σου προκάλεσε η συγγραφή αυτού του βιβλίου;
Θ.Γ.: Ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία και την απόλαυσα για πάρα πολλούς λόγους. Αφ' ενός επειδή πράγματι είναι πολύ ωραία αυτή η διαδικασία συγγραφής σε πιεστικές, ασφυκτικές συνθήκες (τουλάχιστο για εμένα είναι), αλλά και επειδή τελικά στο τέλος του μήνα είχα φτιάξει κάτι πολύ πιο έτοιμο και τελεσίδικο από ό,τι φανταζόμουν, που πολύς κόσμος είχε διαβάσει και αρκετός είχε απολαύσει. Ένιωσα ό,τι νιώθει ένας συγγραφέας που συνειδητοποιεί ότι έχει βρει κοινό που τον διαβάζει, και χωρίς καν να χρειαστεί να περιμένω την έκδοση του βιβλίου.
ΑΙΜ.Ρ.: Υπήρχε στιγμή που περνούσε η ώρα βολίδα, δεν το έπαιρνες χαμπάρι και ξαφνικά κοιτούσες το ρολόι και τρόμαζες; Ή είχες πλήρη έλεγχο του χρόνου;
Θ.Γ.: Απο πολύ νωρίς άρχισα να χάνω τον έλεγχο οποιασδήποτε έννοιας προγράμματος, με αποτέλεσμα να γράφω τις νύχτες και να ανεβάζω τα κεφάλαια τα ξημερώματα. Αν και κάποιες φορές με άγχωνε η θέα της ανατολής, ποτέ δεν κινδύνευσα να χάσω μια μέρα χωρίς να ανεβάσω κεφάλαιο.
ΑΙΜ.Ρ.: Στην παρουσίαση θα ανακοίνωνες ποιο από τα γεγονότα που περιγράφονται στο βιβλίο είναι αληθινό. Θα 'θελες να το αποκαλύψεις και σε όσους δεν κατάφεραν να παρευρεθούν;
Θ.Γ.: Αμέ. Το γουρουνάκι. Η ιστορία με το γουρουνάκι είναι κάτι που μου έχει συμβεί.
ΑΙΜ.Ρ.: Όταν γράφεις, ακούς μουσική ή θέλεις απόλυτη ησυχία; Ο «Φεβρουάριος» είχε κάποια ιδιαίτερη μουσική υπόκρουση όσο γραφόταν;
Θ.Γ.: Συνήθως είχε ησυχία. Όποτε άκουγα μουσική άκουγα περίεργα ορχηστρικά κομμάτια αλαφροΐσκιωτων Ισλανδών συνθετών, ή από ταινίες, ή από παλιά videogames.
ΑΙΜ.Ρ.: Ποιο τραγούδι πιστεύεις ότι ταιριάζει στον πρωταγωνιστή;
Θ.Γ.: Δεν έχω ιδέα. Η μουσική δεν είναι πολύ μεγάλο κομμάτι της ταυτότητάς του. Προτιμά άλλα προϊόντα πολιτισμού για να εκφραστεί, κυρίως videogames και το ίντερνετ. Παλιότερα, φαντάζομαι, διάβαζε και περισσότερα βιβλία
ΑΙΜ.Ρ.: Πάντα όταν διαβάζω ένα βιβλίο ή βλέπω μία ταινία, συνδέω ασυναίσθητα το όνομα του πρωταγωνιστή με κάποιον που γνωρίζω με το ίδιο όνομα. Στον «Φεβρουάριο» ο πρωταγωνιστής δεν έχει.. όνομα! Σκοπίμως δε το αναφέρεις πουθενά ή έτυχε;
Θ.Γ.: Σχεδόν τίποτα δεν ήταν τυχαίο στο βιβλίο. Ήταν κι αυτή μια από τις επιλογές μου.
ΑΙΜ.Ρ.: Ποιο ή ποια είναι τα αγαπημένα σου βιβλία; Γυρίζεις πίσω σε βιβλία που αγαπάς για να διαβάσεις αγαπημένες σου σκηνές ή περιγραφές;
Θ.Γ.: Σπάνια διαβάζω βιβλία δεύτερη φορά. Υπάρχουν τόσα που δεν έχω διαβάσει ούτε πρώτη, οπότε νιώθω ότι είναι ελαφρώς χάσιμο χρόνου. Το δε γούστο μου τα προηγούμενα χρόνια άλλαζε πολύ γρήγορα. Από τότε που άρχισα να διαβάζω e-books, όμως, κρατάω πολύ περισσότερες σημειώσεις. Είμαι αρκετά σχολαστικός σ'αυτό, και συχνά επιστρέφω σ' αυτές. Υποθέτω ότι αν έπρεπε σώνει και καλά να διαλέξω μόνο ένα αγαπημένο βιβλίο, αυτό θα ήταν το Catch-22 του Τζόζεφ Χέλερ.
ΑΙΜ.Ρ.: Ρώτησαν τον Φίλιξ αν θα ξανάκανε την παράτολμη αυτή πτώση και είπε «όχι». Εσύ θα ξανάγραφες ένα βιβλίο σε ένα μήνα;
Θ.Γ.: Όχι.
ΑΙΜ.Ρ.: Τελικά το ίντερνετ και η τεχνολογία μας φέρνουν πιο κοντά ή μας απομακρύνουν;
Θ.Γ.: Μας φέρνουν πιο κοντά. Νομίζω δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι' αυτό. Σε ανθρώπους που χρησιμοποιούν το Ίντερνετ, τουλάχιστο.
ΑΙΜ.Ρ.: Το επόμενο βιβλίο σου θα είναι επίσης κάποιο πρωτότυπο πείραμα ή αυτή τη φορά θα κινηθείς σε πιο συμβατικά μονοπάτια;
Θ.Γ.: Κάποιο βαθμό πρωτοτυπίας θα τον έχει. Θα είναι πολύ διαφορετικό πείραμα, ωστόσο. Όχι τόσο δύσκολο.
Ευχαριστούμε πολύ!
Για το CaptainBook.gr, Αιμιλία Ροδοπούλου, aka papitsa.
-Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο μπορείτε να βρείτε στο http://www.februarios.com/
-Οι φωτογραφίες είναι από το http://www.georgakopoulos.org/