Ο Γιώργος Σεφέρης έγινε το 1963 ο πρώτος Έλληνας που τιμήθηκε για το έργο του με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το βιβλίο αυτό αποτελεί μία συγκεντρωτική έκδοση των ποιητικών του συλλογών. Τα θέματά του είναι ποικίλα, αν και ξεχωρίζει η αναφορά του γενικώς στην ελληνική παράδοση και κυρίως στο ελληνικό παρελθόν.
Διαβάζοντας, ταξιδεύουμε Πάνω σ' έναν ξένο στίχο, με Το ναυάγιο της «Κίχλης», μαθαίνουμε μέσω της ποιητικής διάθεσης τα γεγονότα του '44 με τον Τελευταίο Σταθμό καθώς και στιγμές της Ιλιάδας στο ποιήμα Ελένη. Έχουμε πλέον και εμείς Ένα λόγο για το καλοκαίρι κι ονειρευόμαστε αυτό Το σπίτι κοντά στη θάλασσα. Βιώνουμε μια Άρνηση: πήραμε τη ζωή μας λάθος! Κι αλλάξαμε ζωή.
Η πρώτη από τις ποιητικές του συλλογές εκδόθηκε το 1931 με τίτλο Στροφή και όσες ακολούθησαν μας έδωσαν στίχους καλά δουλεμένους, με νοήματα γεμάτα και εικόνες δυνατές που πορεύονται νικήτριες μέσα στο χρόνο.
Άθως Δημουλάς
(αναδημοσίευση από το περιοδικό Καλειδοσκόπιο)