Ο Μαύρος Πύργος VI: Το τραγούδι της Σουζάνας

Τσατίστηκα. Για μένα οι 3 πρώτοι τόμοι παραμένουν οι πιο ωραίοι και δεμένοι της σειράς, μετά το παιχνίδι χάθηκε και τα λόγια ήταν υπερβολικά πολλά. Τόσα εκατομμύρια σελίδες για να τρενάρουμε μια υπόθεση; Προτιμώ οι ήρωες να προχωράνε και να συναντάνε διάφορα εμπόδια παρά να πετούν από δω κι από κει μες στο χρόνο. Αυτό πάλι το inside joke με την εμφάνιση του Κινγκ; Ασχολίαστο. Μάλλον όμως γράφω επηρεασμένος από το γεγονός ότι θέλω να τελειώσει κι αναρωτιέμαι πως θα τελειώσει, ο πότε μόλις διαβάσω και το 7 ίσως αναθεωρήσω. Πάντως πολλά ταξίδια, πολλά σούρτα φέρτα, μπερδεύτηκα οριστικά με τη Σουζανα και τον εσωτερικό πλούσιο κόσμο της, γέννα να τελειώνουμε, μπας και προχωρήσουμε παραπέρα, άρχισαν τα παραφυσικά φαινόμενα με τους καναρινανθρωπους και τους αρουραίους (για να μη θυμηθώ τους βρικόλακες του 5). Οι τελευταίες σελίδες του ημερολογίου αναρωτιέμαι πόσο πραγματικές είναι, δηλαδή ναι όντως ο Κινγκ ασχολούνταν και με αλλά βιβλία που τον έκαναν πιο διάσημο παράλληλα με τον Μαύρο Πύργο αλλά άργησε να τον ξαναπιάσει στα χέρια του. Στα δικά μου μάτια φαίνεται ολοκάθαρα ότι όντως έχασε τον σκελετό του έργου όπως μας εξομολογείται γιαυτο κι η ιστορία παει κατά διαόλου. Αλλά για να δούμε και το 7. Έχει κάποια καλά περιγραφικά σημεία, έχει ωραίους παραλληλισμούς του τότε με τον φανταστικό κόσμο αλλά...αλλά...

Πάνος Τουρλής