Μια φορά κι έναν καιρό...

της Στέλλας Πετρίδου

Μια φαντασμένη γυναίκα που κοιτιέται στον καθρέφτη από το πρωί ως το βράδυ ξεχνάει τον καημό της φτώχιας της όταν δουλεύει τα βράδια σε καπηλειό. Στόχος της είναι να μαγέψει τον πρίγκιπα Λαυρέντη και να τον παντρευτεί για να αποκτήσει επιτέλους άνετη οικονομικά ζωή. Θα τα καταφέρει; Θα τη βοηθήσουν τα μάγια της φίλης της της Σταχτοπούτας; Μέχρι ποιο σημείο είναι πρέπον να φτάσουμε για να πραγματοποιήσουμε τους στόχους μας; Είμαστε έτοιμοι όμως για τις συνέπειες;

Η Στέλλα Πετρίδου έγραψε ένα έμμετρο παραμύθι για μεγάλα παιδιά, γραμμένο σε μορφή λίμερικ, μια ενδιαφέρουσα φόρμα γραφής, όπου σε κάθε στροφή ο πρώτος στίχος κάνει ομοιοκαταληξία με τον δεύτερο και τον πέμπτο και ο τρίτος με τον τέταρτο. Με αυτόν τον τρόπο ξεδιπλώνεται μια συναρπαστική, τραγικωμική περιπέτεια με ανατροπές και εκπλήξεις, μαγικούς καθρέφτες και φαντασία. Η πλοκή είναι χορταστική και κλιμακούμενη, μας γνωρίζει σταδιακά την ηρωίδα και τον περίγυρό της, βλέπουμε την καθημερινότητά της και τα όνειρά της, τις φιλοδοξίες της και τον χαρακτήρα της. Δεν είναι ένας κακός άνθρωπος που δε γνωρίζει εμπόδια ώστε να πετύχει τον στόχο που έχει βάλει αλλά μια απελπισμένη γυναίκα που θέλει ένα καλύτερο μέλλον για την ίδια. Μάγια και τεχνάσματα γίνονται ο δεύτερος εαυτός της, την οδηγούν στην κατάθλιψη και στην απελπισία και τότε…

Το λεξιλόγιο είναι πλούσιο, η ιστορία σύνθετη και αναφέρονται διάφορων ειδών απόπειρες ξελογιάσματος και καρδιοχτύπια που μεν δεν εκχυδαΐζουν το κείμενο, θα το κατανοήσουν όμως μεγαλύτερα παιδιά, εξ ου και το προτείνω για την ηλικία των 8 ετών και πάνω. Ο καθρέφτης, το μυρμήγκι και οι παπαγάλοι μιλάνε στην αφεντικίνα τους, τα όνειρα και οι φαντασιώσεις της πρωταγωνίστριας μπλέκουν με την πραγματικότητα κι έτσι παρακολουθούμε μια σειρά από γεγονότα που στόχο έχουν να τη ρίξουν στην αγκαλιά του πρίγκιπα. Το χιούμορ είναι διάσπαρτο: «Η καημένη Αγλαΐα με τα μάγια, / τα βότανα, τις ακρίδες και τα τσάγια! / Πώς την πάτησε χωρίς να πάρει πρέφα / σαν αγνή χωριατοπούλα Γενοβέφα / και τη βρήκαν απροστάτευτη τα σκάγια»! Υπάρχουν όμως και διαχρονικά μηνύματα που τονίζουν την τιμωρία της έπαρσης και τη σημασία της ταπεινότητας, μιας και η ηρωίδα του παραμυθιού ίσως ζήσει το όνειρό της αλλά τελικά να ανακαλύψει πλευρές μιας νέας πραγματικότητας που ποτέ δε σκέφτηκε και φυσικά ποτέ δε θέλησε. Τι θα κάνει λοιπόν όταν φτάσει σε θέση να μπορεί να πραγματοποιήσει το σχέδιό της; Η εικονογράφηση της Κατερίνας Κατσούφη είναι απλή, λιτή και ταυτόχρονα παραστατική. Συνδυάζει όλα τα γνωρίσματα της απεικόνισης φαντασίας και ρεαλισμού και δημιουργεί το σύμπαν της ξιπασμένης πρωταγωνίστριας με τέτοιο τρόπο που συνοδεύει όμορφα το κείμενο, χωρίς να κλέβει την προσοχή. Αντικείμενα και πρόσωπα δίνουν μορφή στα λόγια και όμορφα διακοσμητικά στοιχεία πλαισιώνουν τις σελίδες.

Το παραμύθι «Μια φορά κι έναν καιρό…» της Στέλλας Πετρίδου είναι μια συναρπαστική και γεμάτη ανατροπές ιστορία, που περιγράφει τα παθήματα μιας γυναίκας που θέλει να μεγαλοπιαστεί και να ξεφύγει από τη μιζέρια της, εξ ου και είναι πρόθυμη να κάνει τα πάντα γι’ αυτό, χωρίς να ξέρει πως, αν τα καταφέρει, θα πρέπει να πληρώσει και το αντίστοιχο τίμημα. Το παραμύθι είναι γραμμένο σε μορφή λίμερικ, έχει πλούσιο λεξιλόγιο, πολυεπίπεδη πλοκή και διαχρονικά μηνύματα που τα μεγαλύτερα παιδιά θα κατανοήσουν εύκολα μέσα από τα διασκεδαστικά κατά βάθος παθήματα της πρωταγωνίστριας του βιβλίου.

Πάνος Τουρλής