Θανάσιμα σταυροδρόμια
Ένα δυνατό αστυνομικό μυθιστόρημα γεμάτο αγωνία και ανατροπές κι ένα φινάλε που θα το θυμάμαι για καιρό. Μια παρέα παλαιών συμμαθητών που συνεχίζουν να συναντιούνται τακτικά κι ας έχουν φτάσει στα 50 τους. Και ξαφνικά, σα να τους έβαλε στόχο ο Χάρος, αρχίζουν ένας ένας να εγκαταλείπουν τον μάταιο τούτο κόσμο. Ο αστυνόμος Κλεόβουλος Χαλατσάκης αναλαμβάνει την υπόθεση και διαπιστώνει πως όλες οι υποψίες στρέφονται στον ψιλικατζή κύριο Ανάργυρο. Είναι όντως έτσι; Τι κοινό έχουν αυτοί οι φόνοι; Τι μυστικά κρύβει το παρελθόν; Γιατί άλλαξαν χέρια κάποιες ιδιοκτησίες; Γιατί ένας οικογενειακός τάφος δέχεται πολύ συχνές επισκέψεις; Τι πραγματικά συνδέει θύτη και θύματα;
Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε μια περιοχή της Αθήνας γεμάτη με ονόματα οδών από αρχαίους Έλληνες, ήρωες, θεούς, φιλοσόφους κλπ. οπότε η συγγραφέας κλείνει το κάθε κεφάλαιο με μια μεταφυσική περιγραφή τους, του στυλ: «Ο Πλάτων ρητόρευε περπατώντας. Ο Αχιλλέας μαγεμένος άκουγε ακολουθώντας τα βήματά του» (σελ. 172), κάτι που δίνει μια ακόμη πιο ανατριχιαστική χροιά στα δρώμενα. Έξυπνη υπόθεση, παραστατικότατοι διάλογοι, ωραία εξέλιξη, φωτίζονται τα γεγονότα «τόσο όσο», χωρίς να κοροϊδεύουν τον αναγνώστη ή να του αποκρύπτουν πληροφορίες. Αποκαλύψεις, βαθιά γνώση της ψυχολογίας, λαθρομετανάστες, γείτονες που ενδιαφέρονται τάχα μου για το καλό του συνανθρώπου τους, θάνατοι που δε φαίνονται τόσο τυχαίοι, σταυροδρόμια όπου καραδοκεί ο θάνατος... Μη διστάσετε να απολαύσετε τη δροσερή και ανατριχιαστική γραφή της συγγραφέως. Σε γενικές γραμμές ένα καλοδουλεμένο αστυνομικό μυθιστόρημα, που το υποδέχτηκα με ευχάριστη έκπληξη στην αγαπημένη μου κατηγορία αναγνωσμάτων και σίγουρα θα αναζητήσω και επόμενα της κυρίας Παπαδοπούλου.
Πάνος Τουρλής
Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε μια περιοχή της Αθήνας γεμάτη με ονόματα οδών από αρχαίους Έλληνες, ήρωες, θεούς, φιλοσόφους κλπ. οπότε η συγγραφέας κλείνει το κάθε κεφάλαιο με μια μεταφυσική περιγραφή τους, του στυλ: «Ο Πλάτων ρητόρευε περπατώντας. Ο Αχιλλέας μαγεμένος άκουγε ακολουθώντας τα βήματά του» (σελ. 172), κάτι που δίνει μια ακόμη πιο ανατριχιαστική χροιά στα δρώμενα. Έξυπνη υπόθεση, παραστατικότατοι διάλογοι, ωραία εξέλιξη, φωτίζονται τα γεγονότα «τόσο όσο», χωρίς να κοροϊδεύουν τον αναγνώστη ή να του αποκρύπτουν πληροφορίες. Αποκαλύψεις, βαθιά γνώση της ψυχολογίας, λαθρομετανάστες, γείτονες που ενδιαφέρονται τάχα μου για το καλό του συνανθρώπου τους, θάνατοι που δε φαίνονται τόσο τυχαίοι, σταυροδρόμια όπου καραδοκεί ο θάνατος... Μη διστάσετε να απολαύσετε τη δροσερή και ανατριχιαστική γραφή της συγγραφέως. Σε γενικές γραμμές ένα καλοδουλεμένο αστυνομικό μυθιστόρημα, που το υποδέχτηκα με ευχάριστη έκπληξη στην αγαπημένη μου κατηγορία αναγνωσμάτων και σίγουρα θα αναζητήσω και επόμενα της κυρίας Παπαδοπούλου.
Πάνος Τουρλής