Για το Imperium δεν μπόρεσα να αποφασίσω αν κινείται στα όρια του φανταστικού ή είναι καθαρά ένα φανταστικό μυθιστόρημα. Τη χρονιά που μας πέρασε ήταν ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα (ίσως και το καλύτερο) και έτσι παίρνω το θάρρος να σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Ο Μιχάλης Σπέγγος είναι έμπειρος συγγραφέας, με μεγάλες πωλήσεις, ένα μυθιστόρημά του μεταφράζεται αυτον τον καιρό στα αγγλικά και το επόμενό του θα έχει θέμα φιλοσοφικής επιστημονικής φαντασίας, αν μπορώ να το ορίσω έτσι.
Το «Imperium» το διάβασα ταξιδεύοντας με τρένο και τολμώ να πω ότι με ενθουσίασε, όχι μόνο λόγω της εξαιρετικά ώριμης γραφής του, αλλά και λόγω της αριστοτεχνικής πλοκής που ξεδιπλώνεται γύρω απ? το κεντρικό θέμα. Ο συγγραφέας επέλεξε για καμβά μία φανταστική Αυτοκρατορία, δυσπροσδιόριστη χρονικά, αλλά σκιαγραφημένη με έντονα βυζαντινά χρώματα και με μέσο την προαιώνια σύγκρουση της με το Βασίλειο των Απίστων, ερεύνησε τα κίνητρα του ήρωα και την πάλη του ενάντια στο πεπρωμένο. Η ζωή του ήρωα ξεκινά ανέμελα στην ανατολικότερη πόλη της Αυτοκρατορίας, όμως σύντομα η σκόνη που σηκώνουν οι ορδές του Βασιλιά των Απίστων θολώνει τον ορίζοντα, πλημμυρίζοντας σαν χείμαρρος με φόβο την πόλη του και κλονίζοντας την πίστη των κατοίκων της. Καθώς μπλέκεται σε έναν κυκεώνα γεγονότων που τον παρασέρνουν σε μία διαδρομή από την μία άκρη του κόσμου στην άλλη, βασανίζεται να διαχωρίσει μέσα του την γραμμή ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Το αν αυτή η γραμμή υπάρχει τελικά, ο Σπέγγος το αφήνει στον αναγνώστη να το αποφασίσει.
Το «Imperium» δεν είναι ιστορικό μυθιστόρημα, θα έλεγα ότι είναι περισσότερο ένα αμάλγαμα του «Αλχημιστή» και των «Πυλών της Φωτιάς», με αναφορές, συμβολισμούς και αναλογίες που προεκτείνονται μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Εξαιρετική μυθοπλασία, χαρακτήρες που παρασέρνουν τον αναγνώστη να ζήσει τα γεγονότα και συνεχή αναζήτηση για το νόημα της ζωής, τις επιλογές της μοίρας και την εξουσία που ασκεί η θρησκεία. Όπως θα διαπιστώσετε οι ίδιες διαφορές που χώριζαν τους ανθρώπους τότε, χωρίζουν τους ανθρώπους και σήμερα. Φτάνοντας στην εκατοστή σελίδα του βιβλίου και συνειδητοποιώντας μόλις τότε ότι κανένας χαρακτήρας δεν είχε όνομα, αλλά όλοι αναφέρονταν με τις ιδιότητές τους, κατάλαβα ότι μόλις είχα ξεκινήσει την δική μου αναζήτηση. Είμαι σίγουρος ότι θα το απολαύσετε.
Γιάννης Πλιώτας, www.kritikes.gr