Αν παρακολουθείς τα επεισόδια της σειράς Μίλα μου Βρόμικα και ταυτόχρονα διαβάζεις το καινούριο βιβλίο του Βαγγέλη Γαροφάλλου μπορεί να νομίσεις ότι φέτος είναι όλοι συνεννοημένοι να τα βάλουν με το Θεό. Ή ακόμη και ότι ο ένας αντιγράφει τον άλλον! Αλλά αυτό δε γίνεται γιατί σειρά και βιβλίο κυκλοφορήσανε σχεδόν ταυτόχρονα.
Αυτό τέλος πάντων, λίγο μας αφορά. Το θέμα είναι ότι το ύφος του Βαγγέλη Γαροφάλλου έχει τη δική του προσωπικότητα ενώ ταυτόχρονα είναι τόσο απλό, απλούστατο.
Σε αρκετά σημεία μπορεί να σου θυμίζει και λίγο Λένο Χρηστίδη. Το σίγουρο είναι ότι γελάς, προβληματίζεσαι, αναρωτιέσαι, συγκινείσαι.
Ταυτόχρονα κάνεις και το ταξιδάκι σου στη Βενετία. Για να θυμηθείς, αν έχεις ήδη επισκεφτεί τη βασίλισσα του βυθού, ή για να ξέρεις που να κινηθείς αν δεν έχεις? Ξεναγείσαι στα κλασικά αξιοθέατά της αλλά και σε μέρη που χρειάζεται να ψάξεις αρκετά για να τα βρεις.
Ίσως το τελευταίο κεφάλαιο να σου φανεί λίγο αταίριαστο με το υπόλοιπο κλίμα του βιβλίου, ίσως ότι θα μπορούσε να έχει σταματήσει και μία σελίδα πριν αλλά αυτό είναι κάτι που γρήγορα το ξεχνάς...
Λένα Βλασταρά