[...] έχω αρχίσει την τρίτη ανάγνωση (τώρα χαλαρά, με τυχαία σειρά), –η πρώτη έγινε απνευστί, η δεύτερη με απίστευτη προσήλωση–, κι εξακολουθώ να είμαι συνεπαρμένη, είχα καιρό να νιώσω τέτοια και τόση αναγνωστική χαρά! Έχω αλλάξει τον τίτλο, «Η τρισεγγονή της Αραπίνας και άλλα διαμάντα» (τα διαμάντα κολλάνε και με την Αραπίνα). Οι εικόνες τόπων και πραγμάτων και τα πορτρέτα των χαρακτήρων που αναδύονται από τις ιστορίες μ᾽ άγγιξαν, κούμπωσαν με δικά μου σημάδια άλλων τόπων και ανθρώπων, αυτών που κουβαλώ απ᾽ τον κόσμο των παππούδων μου. Συνάμα νιώθω την απόλαυση της ανάγνωσης λογοτεχνικών κειμένων, είναι σε απόλυτη αρμονία η γλώσσα (εξαίρετα ελληνικά), το ύφος (χιουμοριστικό, αισθησιακό) και το περιεχόμενο (τα θέματα των ιστοριών). Είναι παράξενοι οι χαρακτήρες, όπως και οι πτυχές του έρωτα που εμπλέκονται. Κι αυτή η παραξενιά δεν έχει σχέση μόνο με τον κόσμο που χάθηκε (και για μένα χάθηκε για πάντα, τον πήραν μαζί τους οι άνθρωποι που έφυγαν· η δικιά μας γενιά τον κουβαλά ίσως, αλλά δεν καταφέραμε από τους ώμους τους δικούς μας να τον «φορτώσουμε» και στα παιδιά μας), αναδεικνύει και εξηγεί και πάθη του σήμερα. Η αφήγηση όμως και η πλοκή είναι άλλο πράγμα, είναι ταλέντο! [...]
Βούλα Μπαρδάνη