Ο Ταουφίκ Ζαγιάντ (1932-1994) σπούδασε στη Μόσχα και υπήρξε επίσης δήμαρχος της Ρακά στη Ναζαρέτ. Η ποίησή του έχει ισχυρό ρητορικό λυρισμό. Έχει επίσης εκδώσει μια ποιητική συλλογή με παραδοσιακά Παλαιστινιακά ποιήματα. Στα πιο γνωστά του ποιήματα συμπεριλαμβάνονται: "Η φωτιά της Μάτζι" (η αφηγήτρια γνωρίζει τη συνεχή και ατελείωτη διαβίωση υπό την κατοχή ενός εχθρού που δεν έχει ρίζες), "Το αδύνατο" (η βαθιά γνώση της καταγωγής κάποιου, ένα εμπόδιο για το Σιωνισμό), "Εδώ μένουμε" (1966: ο ηρωισμός του να αρνηθεί κάποιος να πάει εξορία, αλλά αντίθετα να παραμείνει και να κάνει παιδιά, είναι ένα στοιχείο αντίστασης, κάτι σαν τον αγκαθωτό κάκτο, ένα αγκάθι στα πλευρά του εχθρού), "Στον κορμός της ελιάς" (1965: παλαιστινιακές τραγωδίες χαραγμένες στον κορμό της ελιάς σαν διαθήκη).
Ο Ταουφίκ Ζαγιάντ (1932-1994) σπούδασε στη Μόσχα και υπήρξε επίσης δήμαρχος της Ρακά στη Ναζαρέτ. Η ποίησή του έχει ισχυρό ρητορικό λυρισμό. Έχει επίσης εκδώσει μια ποιητική συλλογή με παραδοσιακά Παλαιστινιακά ποιήματα. Στα πιο γνωστά του ποιήματα συμπεριλαμβάνονται: "Η φωτιά της Μάτζι" (η αφηγήτρια γνωρίζει τη συνεχή και ατελείωτη διαβίωση υπό την κατοχή ενός εχθρού που δεν έχει ρίζες), "Το αδύνατο" (η βαθιά γνώση της καταγωγής κάποιου, ένα εμπόδιο για το Σιωνισμό), "Εδώ μένουμε" (1966: ο ηρωισμός του να αρνηθεί κάποιος να πάει εξορία, αλλά αντίθετα να παραμείνει και να κάνει παιδιά, είναι ένα στοιχείο αντίστασης, κάτι σαν τον αγκαθωτό κάκτο, ένα αγκάθι στα πλευρά του εχθρού), "Στον κορμός της ελιάς" (1965: παλαιστινιακές τραγωδίες χαραγμένες στον κορμό της ελιάς σαν διαθήκη).
