Ο Κωνσταντίνος Χατζιδάκης γεννήθηκε, ζει και δημιουργεί στην Αθήνα.
Ξεκίνησε με το Πάντειο Πανεπιστήμιο μεν αλλά και προχώρησε σε μια ξεχωριστή πρόσκληση που του έγινε αιφνιδίως από την Αεροπορία (στην οποία διακρίθηκε σε εξειδικευμένες θέσεις, μεταξύ των οποίων και σαν αξιωματικός Τύπου).
Κατέχει ειδικό πτυχίο ψυχολογικής εκπαίδευσης και δημοσίευσε τα πρώτα του κύρια άρθρα, δοκίμια, διηγήματα κ. α. από πολύ πρώιμη εποχή.
Απολυόμενος, αρχίζει τους πολιτικούς του αγώνες, όπου στην δικτατορία του 1967 εντάσσεται και δουλεύει εντατικά για την Αντίσταση.
Στα ταξίδια του έξω, επισκέπτεται συχνά ως σύνδεσμος, στο Παρίσι τον Π. Βαρδινογιάννη, μεταφέρει αλληλογραφία στον Ανδρέα Παπανδρέου (την οποία παραλαμβάνουν κάθε φορά οι απεσταλμένοι του στο "Hotel de Nante" rue saint Roche). Επίσης στον διευθυντή της Ελληνικής εκπομπής εκεί, Κώστα Ανδρειόπουλο που δουλεύει ασταμάτητα μαζί με την Εύη Δεμίρη, "Σμυρναίο", "Κουλούρη", στην Ο.R.T.F .
Το 1971 (Οκτώβριος) συλλαμβάνεται από την χούντα, βασανίζεται και η σύλληψή του αναφέρεται στα τότε πρωτοσέλιδα. Κλείνουν τα γραφεία του και του αφαιρούν το διαβατήριο. Καταστρέφεται οικονομικά και επαγγελματικά και μένει άνεργος. (Όλα τα γεγονότα εκείνα περιγράφονται αναλυτικά στο βιβλίο του "Ο Ανδρέας κι εγώ").
Το 1973 γράφει το πρώτο αντιδικτατορικό βιβλίο του "Οι Μεν και οι Δε". Μόνο το 1974 με την μεταπολίτευση, του επιστρέφεται το διαβατήριο. Για τους αγώνες αυτούς, του απενεμήθη μετέπειτα από την πολιτεία, ειδική τιμητική διάκριση (1986).
Το δεύτερο βιβλίο του κυκλοφόρησε το 1978 ("Καφέ Βυζάντιο") και έκτοτε εκδόθηκαν περισσότερα από δεκατέσσερα βιβλία του (πολιτικά, μυθιστορήματα, βιογραφίες κ.α.) με επανεκδόσεις και με αποσπασματικές παρουσιάσεις τους από το ραδιόφωνο. ("Οι Μεν και οι Δε", "Καφέ Βυζάντιο" (τρεις εκδόσεις), "Οι Χυδαίοι στην εξουσία", "Θεία Γυναίκα", "ΤΙ-ΒΙ και πράσινα άλογα», «Γυμνή Γυναίκα», «Απαγορευμένα Κείμενα», "Η Ιέρεια", "Τζων Λέννον: Ήθελε λέει να είναι ελεύθερος. Σκοτώστε τον", (3 εκδόσεις), "Μια Αλλαγή που ναυαγε", "Οι Παρεξηγημένοι: Νίκος Καζαντζάκης, Ροζέ Γκαρωντύ". "Η Πτώση του Καραμανλισμού. Τα αίτια", κ.α.
Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από εκατό άρθρα και κύρια άρθρα σε μεγάλες και μικρότερες ημερήσιες εφημερίδες και έγκριτα περιοδικά (μεταξύ αυτών, "Ελευθεροτυπία" και "Αντί") και διηύθυνε τα περιοδικά "Καταγγελία" και "ΕΠΙ" επί 4 χρόνια. Είναι ο ιδρυτής και σήμερα ο πρόεδρος της "Εταιρίας Υπερασπίσεως Αξιών" και διευθύνει το "Δημοσιογραφικό Κέντρο Αθηνών" και το "Εργαστήρι Ελεύθερης Δημοσιογραφίας" για νέους δημοσιογράφους και τηλεπαρουσιαστές.
Τα τελευταία 20 χρόνια (1991-2009) είναι ο δημιουργός και παρουσιαστής τριών συνεχών εβδομαδιαίων τηλεοπτικών εκπομπών. (Η μία, καθαρά εκπομπή Βιβλίου "Υπάρχει και Βιβλίο". Η άλλη "Διάλογοι χωρίς Στοπ" και η τρίτη "Αντίλογος".). Τις περίπου χίλιες εννιακόσιες αυτές ωριαίες εκπομπές του, οι οποίες έχουν βραβευθεί δυο φορές, τις έχουν τιμήσει με την κατ΄επανάληψιν παρουσία τους, πάνω από πεντακόσιες προσωπικότητες του πνευματικού και επιστημονικού, καλλιτεχνικού και πολιτικού κόσμου.
Ο Κωνσταντίνος Χατζιδάκης γεννήθηκε, ζει και δημιουργεί στην Αθήνα.
Ξεκίνησε με το Πάντειο Πανεπιστήμιο μεν αλλά και προχώρησε σε μια ξεχωριστή πρόσκληση που του έγινε αιφνιδίως από την Αεροπορία (στην οποία διακρίθηκε σε εξειδικευμένες θέσεις, μεταξύ των οποίων και σαν αξιωματικός Τύπου).
Κατέχει ειδικό πτυχίο ψυχολογικής εκπαίδευσης και δημοσίευσε τα πρώτα του κύρια άρθρα, δοκίμια, διηγήματα κ. α. από πολύ πρώιμη εποχή.
Απολυόμενος, αρχίζει τους πολιτικούς του αγώνες, όπου στην δικτατορία του 1967 εντάσσεται και δουλεύει εντατικά για την Αντίσταση.
Στα ταξίδια του έξω, επισκέπτεται συχνά ως σύνδεσμος, στο Παρίσι τον Π. Βαρδινογιάννη, μεταφέρει αλληλογραφία στον Ανδρέα Παπανδρέου (την οποία παραλαμβάνουν κάθε φορά οι απεσταλμένοι του στο "Hotel de Nante" rue saint Roche). Επίσης στον διευθυντή της Ελληνικής εκπομπής εκεί, Κώστα Ανδρειόπουλο που δουλεύει ασταμάτητα μαζί με την Εύη Δεμίρη, "Σμυρναίο", "Κουλούρη", στην Ο.R.T.F .
Το 1971 (Οκτώβριος) συλλαμβάνεται από την χούντα, βασανίζεται και η σύλληψή του αναφέρεται στα τότε πρωτοσέλιδα. Κλείνουν τα γραφεία του και του αφαιρούν το διαβατήριο. Καταστρέφεται οικονομικά και επαγγελματικά και μένει άνεργος. (Όλα τα γεγονότα εκείνα περιγράφονται αναλυτικά στο βιβλίο του "Ο Ανδρέας κι εγώ").
Το 1973 γράφει το πρώτο αντιδικτατορικό βιβλίο του "Οι Μεν και οι Δε". Μόνο το 1974 με την μεταπολίτευση, του επιστρέφεται το διαβατήριο. Για τους αγώνες αυτούς, του απενεμήθη μετέπειτα από την πολιτεία, ειδική τιμητική διάκριση (1986).
Το δεύτερο βιβλίο του κυκλοφόρησε το 1978 ("Καφέ Βυζάντιο") και έκτοτε εκδόθηκαν περισσότερα από δεκατέσσερα βιβλία του (πολιτικά, μυθιστορήματα, βιογραφίες κ.α.) με επανεκδόσεις και με αποσπασματικές παρουσιάσεις τους από το ραδιόφωνο. ("Οι Μεν και οι Δε", "Καφέ Βυζάντιο" (τρεις εκδόσεις), "Οι Χυδαίοι στην εξουσία", "Θεία Γυναίκα", "ΤΙ-ΒΙ και πράσινα άλογα», «Γυμνή Γυναίκα», «Απαγορευμένα Κείμενα», "Η Ιέρεια", "Τζων Λέννον: Ήθελε λέει να είναι ελεύθερος. Σκοτώστε τον", (3 εκδόσεις), "Μια Αλλαγή που ναυαγε", "Οι Παρεξηγημένοι: Νίκος Καζαντζάκης, Ροζέ Γκαρωντύ". "Η Πτώση του Καραμανλισμού. Τα αίτια", κ.α.
Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από εκατό άρθρα και κύρια άρθρα σε μεγάλες και μικρότερες ημερήσιες εφημερίδες και έγκριτα περιοδικά (μεταξύ αυτών, "Ελευθεροτυπία" και "Αντί") και διηύθυνε τα περιοδικά "Καταγγελία" και "ΕΠΙ" επί 4 χρόνια. Είναι ο ιδρυτής και σήμερα ο πρόεδρος της "Εταιρίας Υπερασπίσεως Αξιών" και διευθύνει το "Δημοσιογραφικό Κέντρο Αθηνών" και το "Εργαστήρι Ελεύθερης Δημοσιογραφίας" για νέους δημοσιογράφους και τηλεπαρουσιαστές.
Τα τελευταία 20 χρόνια (1991-2009) είναι ο δημιουργός και παρουσιαστής τριών συνεχών εβδομαδιαίων τηλεοπτικών εκπομπών. (Η μία, καθαρά εκπομπή Βιβλίου "Υπάρχει και Βιβλίο". Η άλλη "Διάλογοι χωρίς Στοπ" και η τρίτη "Αντίλογος".). Τις περίπου χίλιες εννιακόσιες αυτές ωριαίες εκπομπές του, οι οποίες έχουν βραβευθεί δυο φορές, τις έχουν τιμήσει με την κατ΄επανάληψιν παρουσία τους, πάνω από πεντακόσιες προσωπικότητες του πνευματικού και επιστημονικού, καλλιτεχνικού και πολιτικού κόσμου.
