Ο Νίκος Τριανταφυλλίδης, γιος του Χάρρυ Κλυν, γεννήθηκε στο Σικάγο στις 9 Σεπτεμβρίου 1966. Σπούδασε κοινωνιολογία και επικοινωνία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συνέχισε τις σπουδές του στην Διεθνή Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου. Η πρώτη του δουλειά ήταν το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ "Momus: Amongst Women Only", ενώ η πτυχιακή του εργασία ενώ η πτυχιακή του εργασία Dogs Lick My Heart κέρδισε το πρώτο βραβείο Μυθοπλασίας στο 7ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, το 1993.
Το 1993 σκηνοθέτησε και το εμβληματικό, πλέον, βιντεοκλίπ ΄Δε χωράς πουθενά΄ του ιστορικού συγκροτήματος Τρύπες.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία "Ράδιο Μόσχα" ολοκληρώθηκε το 1995.
Γύρισε την τηλεταινία "Το παλτό" και δύο χρόνια αργότερα γυρίζει το "No Tears", ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για τους αγαπημένους Tuxedomoon.
Διετέλεσε Πρόεδρος της Ένωσης Παραγωγών Σκηνοθετών Ελληνικού Κινηματογράφου (ΕΣΠΕΚ).
Λάτρης της μουσικής ίδρυσε την οπτικοακουστική εταιρεία Astra TV και, το 2002, εγκαινίασε τον συναυλιακό χώρο Gagarin 205, στην οδό Λιοσίων. Το Gagarin θα φιλοξενήσει πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες της εγχώριας και διεθνούς σκηνής, αποτελώντας, έτσι, τα επόμενα χρόνια τον κεντρικό συναυλιακό χώρο της Αθήνας.
Εργάστηκε, ως ραδιοφωνικός παραγωγός στον TOP FM (1988-1991), αλλά και στο BBC World Service όταν διέμενε στην Αγγλία. Επανήλθε στο ραδιόφωνο με την εκπομπή "Αισθηματική Αγωγή" μέσα από τη συχνότητα του 902 και αργότερα στον "105,5 Στο Κόκκινο".
Η τελευταία του τηλεοπτική σειρά ντοκυμαντέρ "Τα Στέκια-Ιστορίες Αγοραίου Πολιτισμού" (2014-2015), η οποία προβλήθηκε μέσω της ΝΕΡΙΤ, αποτελεί μια σημαντική καταγραφή της αστικής ζωής στην Αθήνα.
Η ταινία "Οι Αισθηματίες" (Ιούνιος του 2014) σηματοδότησε την επιστροφή του πίσω από την κάμερα.
Έφυγε από τη ζωή στις 7 Ιουνίου 2016, μετά από μάχη με τον καρκίνο.
Ο Νίκος Τριανταφυλλίδης, γιος του Χάρρυ Κλυν, γεννήθηκε στο Σικάγο στις 9 Σεπτεμβρίου 1966. Σπούδασε κοινωνιολογία και επικοινωνία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συνέχισε τις σπουδές του στην Διεθνή Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου. Η πρώτη του δουλειά ήταν το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ "Momus: Amongst Women Only", ενώ η πτυχιακή του εργασία ενώ η πτυχιακή του εργασία Dogs Lick My Heart κέρδισε το πρώτο βραβείο Μυθοπλασίας στο 7ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, το 1993.
Το 1993 σκηνοθέτησε και το εμβληματικό, πλέον, βιντεοκλίπ ΄Δε χωράς πουθενά΄ του ιστορικού συγκροτήματος Τρύπες.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία "Ράδιο Μόσχα" ολοκληρώθηκε το 1995.
Γύρισε την τηλεταινία "Το παλτό" και δύο χρόνια αργότερα γυρίζει το "No Tears", ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για τους αγαπημένους Tuxedomoon.
Διετέλεσε Πρόεδρος της Ένωσης Παραγωγών Σκηνοθετών Ελληνικού Κινηματογράφου (ΕΣΠΕΚ).
Λάτρης της μουσικής ίδρυσε την οπτικοακουστική εταιρεία Astra TV και, το 2002, εγκαινίασε τον συναυλιακό χώρο Gagarin 205, στην οδό Λιοσίων. Το Gagarin θα φιλοξενήσει πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες της εγχώριας και διεθνούς σκηνής, αποτελώντας, έτσι, τα επόμενα χρόνια τον κεντρικό συναυλιακό χώρο της Αθήνας.
Εργάστηκε, ως ραδιοφωνικός παραγωγός στον TOP FM (1988-1991), αλλά και στο BBC World Service όταν διέμενε στην Αγγλία. Επανήλθε στο ραδιόφωνο με την εκπομπή "Αισθηματική Αγωγή" μέσα από τη συχνότητα του 902 και αργότερα στον "105,5 Στο Κόκκινο".
Η τελευταία του τηλεοπτική σειρά ντοκυμαντέρ "Τα Στέκια-Ιστορίες Αγοραίου Πολιτισμού" (2014-2015), η οποία προβλήθηκε μέσω της ΝΕΡΙΤ, αποτελεί μια σημαντική καταγραφή της αστικής ζωής στην Αθήνα.
Η ταινία "Οι Αισθηματίες" (Ιούνιος του 2014) σηματοδότησε την επιστροφή του πίσω από την κάμερα.
Έφυγε από τη ζωή στις 7 Ιουνίου 2016, μετά από μάχη με τον καρκίνο.
