Η Πέπη (Καλλιόπη) Ρηγοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Xημεία. Στην συνέχεια πήγε στο Παρίσι, για να σπουδάσει Ιστορία και Θεωρία της Τέχνης. Το 1984 έγινε δρ. της Ιστορίας Τέχνης στη Σορβόννη, με θέμα της διατριβής της "Η σκηνή στον Paul Klee". Δίδαξε στο Πολυτεχνείο Κρήτης, στην Φιλοσοφική Αθηνών και στο Τμήμα ΕΜΜΕ του ΕΚΠΑ, του οποίου σήμερα είναι ομότιμος καθηγήτρια. Ανάμεσα στα αντικείμενα που δίδαξε είναι Ιστορία και Θεωρία του Πολιτισμού, Εικαστικές και Παραστατικές Τέχνες, Αισθητική και Επικοινωνία με επίκεντρο την πόλη, Ανάλυση Λόγου και Εικόνας, Μύθος και Ψυχανάλυση κ.ά., ενώ παράλληλα έχει διοργανώσει, στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Τεχνών και Πολιτιστικής Διαχείρισης, συνέδρια, έρευνες και ημερίδες για την τέχνη, τους διωκόμενους πολιτισμούς, τους εξόριστους από τόπους αλλά και μέσα στο ίδιο τους το δέρμα ανθρώπους.
Είναι συγγραφέας βιβλίων όπως "Σταθμοί στην ιστορία της ελληνικής τέχνης" (με τον Λευτέρη Οικονόμου, 1986), "Αυτοματοποιητική , ένας λόγος για την Τέχνη και την Τεχνολογία" (1988), "Ο Νάρκισσος, στα ίχνη του Μύθου και της Εικόνας" (1994), "Το σώμα: Ικεσία και Απειλή" (2003), "Ο τρελός Πρόεδρος και η γυναικεία ηδονή" (2008), "Ζητήματα Ιστορίας του Πολιτισμού" -σε συνεργασία με τον Γιάγκο Ανδρεάδη- (2010), "Θάλαμος Ανανήψεως" (2014), "Το σώμα: Τέχνη και ισταρική" (2016), δοκιμίων, ανακοινώσεων, άρθρων κ.λ.π. Ασχολείται με την ζωγραφική, το βίντεο και το θέατρο και αρθρογραφεί στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Η Πέπη (Καλλιόπη) Ρηγοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Xημεία. Στην συνέχεια πήγε στο Παρίσι, για να σπουδάσει Ιστορία και Θεωρία της Τέχνης. Το 1984 έγινε δρ. της Ιστορίας Τέχνης στη Σορβόννη, με θέμα της διατριβής της "Η σκηνή στον Paul Klee". Δίδαξε στο Πολυτεχνείο Κρήτης, στην Φιλοσοφική Αθηνών και στο Τμήμα ΕΜΜΕ του ΕΚΠΑ, του οποίου σήμερα είναι ομότιμος καθηγήτρια. Ανάμεσα στα αντικείμενα που δίδαξε είναι Ιστορία και Θεωρία του Πολιτισμού, Εικαστικές και Παραστατικές Τέχνες, Αισθητική και Επικοινωνία με επίκεντρο την πόλη, Ανάλυση Λόγου και Εικόνας, Μύθος και Ψυχανάλυση κ.ά., ενώ παράλληλα έχει διοργανώσει, στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Τεχνών και Πολιτιστικής Διαχείρισης, συνέδρια, έρευνες και ημερίδες για την τέχνη, τους διωκόμενους πολιτισμούς, τους εξόριστους από τόπους αλλά και μέσα στο ίδιο τους το δέρμα ανθρώπους.
Είναι συγγραφέας βιβλίων όπως "Σταθμοί στην ιστορία της ελληνικής τέχνης" (με τον Λευτέρη Οικονόμου, 1986), "Αυτοματοποιητική , ένας λόγος για την Τέχνη και την Τεχνολογία" (1988), "Ο Νάρκισσος, στα ίχνη του Μύθου και της Εικόνας" (1994), "Το σώμα: Ικεσία και Απειλή" (2003), "Ο τρελός Πρόεδρος και η γυναικεία ηδονή" (2008), "Ζητήματα Ιστορίας του Πολιτισμού" -σε συνεργασία με τον Γιάγκο Ανδρεάδη- (2010), "Θάλαμος Ανανήψεως" (2014), "Το σώμα: Τέχνη και ισταρική" (2016), δοκιμίων, ανακοινώσεων, άρθρων κ.λ.π. Ασχολείται με την ζωγραφική, το βίντεο και το θέατρο και αρθρογραφεί στην Εφημερίδα των Συντακτών.
