Νίκος Πολίτης (1918 - 1995 ). Ο Νίκος Πολίτης γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του θεατρικού σκηνοθέτη και κριτικού Φώτου Πολίτη και της Ιουλίας Χρύση και εγγονός του λαογράφου Νικολάου Πολίτη. Στην οικογένειά του ανήκουν επίσης οι καθηγητές Γιώργος Ν. Πολίτης, Λίνος Ν. Πολίτης και Γιάννης Μ.Αποστολάκης. Σπούδασε στην Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή των Σπετσών (1929-1935) και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (από όπου αποφοίτησε το 1945). Το 1940 επιστρατεύτηκε στο πεζικό και το 1945 φυλακίστηκε για την ιδεολογική του προσχώρηση στην Αριστερά. Τη στρατιωτική του θητεία υπηρέτησε κατά τη διετία 1948-1949. Εργάστηκε ως επιμελητής εκδόσεων στον οίκο "Τα Νέα Βιβλία" (1947), διευθυντής γραφείου Τύπου της αεροπορικής εταιρείας ΤΑΕ (1948), καθηγητής φιλολογίας σε σχολείο της Ελβετίας (1950-1954), σύμβουλος στη διαφημιστική εταιρεία ΑΔΕΛ, ενώ το 1958 ανέπτυξε αγροτική δραστηριότητα. Υπήρξε αρχισυντάκτης του περιοδικού "Ελεύθερα Γράμματα" (1945-1947) και αρθρογράφος της εφημερίδας "Καθημερινή" (από το 1975). Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε με τη δημοσίευση του ποιήματος "Το βαπόρι" στη "Νέα Εστία" το 1936. Εννιά χρόνια αργότερα εξέδωσε την ποιητική συλλογή "Προγεφύρωμα" και το 1958 τη συλλογή διηγημάτων "Της χήρας το παράθυρο". Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου κυκλοφόρησε με ψευδώνυμο τέσσερα αντικαθεστωτικά διηγήματα και εξέδωσε το μυθιστόρημα "Υπερθετικός αντίλογος" με τον ίδιο προσανατολισμό, αναγκάστηκε να επισκεφτεί συχνά την Ασφάλεια Αθηνών και του αφαιρέθηκε το διαβατήριο, ενώ την ίδια περίοδο κείμενά του της ίδιας περιόδου δημοσιευμένα με το ψευδώνυμο Νίτης εξέδωσε το 1975 με τίτλο "Το κρανιοτρύπανο". Τιμήθηκε με το β΄ κρατικό βραβείο πεζογραφίας (1965 για το μυθιστόρημα "Εξωτερικός μονόλογος"). Ο Νίκος Πολίτης ανήκει στη μεταπολεμική γενιά των Ελλήνων λογοτεχνών. Στο πεζογραφικό του έργο ξεκίνησε από το χώρο του παραδοσιακού ρεαλισμού και με εναρκτήριο έργο το μυθιστόρημα "Εξωτερικός μονόλογος" οδηγήθηκε σε μια προοδευτική ανατροπή και διάλυση των παραδοσιακών αφηγηματικών δομών -τόσο στο επίπεδο των εξωτερικών στοιχείων όσο και του εσωτερικού μηχανισμού της αφηγηματικής συνοχής-, τεχνική η οποία προσέδωσε στη γραφή του μια ιδιαίτερη δραματική ένταση. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Νίκου Πολίτη βλ. Μανώλης Γιαλουράκης , "Πολίτης Νίκος", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 11, Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Αλέξης Ζήρας, "Πολίτης Νίκος", στο "Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό", τ. 8, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988, Ελισσάβετ Κοτζιά, "Νίκος Πολίτης", στο "Η μεταπολεμική πεζογραφία· από τον πόλεμο του ʼ40 ως τη δικτατορία του ʼ67", Στ΄, Αθήνα, Σοκόλης, 1988, σ. 334-352, και Αλέξης Ζήρας, "Πολίτης Νίκος", στο "Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", Αθήνα, Πατάκης, 2007, σ. 1844.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Νίκος Πολίτης (1918 - 1995 ). Ο Νίκος Πολίτης γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του θεατρικού σκηνοθέτη και κριτικού Φώτου Πολίτη και της Ιουλίας Χρύση και εγγονός του λαογράφου Νικολάου Πολίτη. Στην οικογένειά του ανήκουν επίσης οι καθηγητές Γιώργος Ν. Πολίτης, Λίνος Ν. Πολίτης και Γιάννης Μ.Αποστολάκης. Σπούδασε στην Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή των Σπετσών (1929-1935) και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (από όπου αποφοίτησε το 1945). Το 1940 επιστρατεύτηκε στο πεζικό και το 1945 φυλακίστηκε για την ιδεολογική του προσχώρηση στην Αριστερά. Τη στρατιωτική του θητεία υπηρέτησε κατά τη διετία 1948-1949. Εργάστηκε ως επιμελητής εκδόσεων στον οίκο "Τα Νέα Βιβλία" (1947), διευθυντής γραφείου Τύπου της αεροπορικής εταιρείας ΤΑΕ (1948), καθηγητής φιλολογίας σε σχολείο της Ελβετίας (1950-1954), σύμβουλος στη διαφημιστική εταιρεία ΑΔΕΛ, ενώ το 1958 ανέπτυξε αγροτική δραστηριότητα. Υπήρξε αρχισυντάκτης του περιοδικού "Ελεύθερα Γράμματα" (1945-1947) και αρθρογράφος της εφημερίδας "Καθημερινή" (από το 1975). Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε με τη δημοσίευση του ποιήματος "Το βαπόρι" στη "Νέα Εστία" το 1936. Εννιά χρόνια αργότερα εξέδωσε την ποιητική συλλογή "Προγεφύρωμα" και το 1958 τη συλλογή διηγημάτων "Της χήρας το παράθυρο". Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου κυκλοφόρησε με ψευδώνυμο τέσσερα αντικαθεστωτικά διηγήματα και εξέδωσε το μυθιστόρημα "Υπερθετικός αντίλογος" με τον ίδιο προσανατολισμό, αναγκάστηκε να επισκεφτεί συχνά την Ασφάλεια Αθηνών και του αφαιρέθηκε το διαβατήριο, ενώ την ίδια περίοδο κείμενά του της ίδιας περιόδου δημοσιευμένα με το ψευδώνυμο Νίτης εξέδωσε το 1975 με τίτλο "Το κρανιοτρύπανο". Τιμήθηκε με το β΄ κρατικό βραβείο πεζογραφίας (1965 για το μυθιστόρημα "Εξωτερικός μονόλογος"). Ο Νίκος Πολίτης ανήκει στη μεταπολεμική γενιά των Ελλήνων λογοτεχνών. Στο πεζογραφικό του έργο ξεκίνησε από το χώρο του παραδοσιακού ρεαλισμού και με εναρκτήριο έργο το μυθιστόρημα "Εξωτερικός μονόλογος" οδηγήθηκε σε μια προοδευτική ανατροπή και διάλυση των παραδοσιακών αφηγηματικών δομών -τόσο στο επίπεδο των εξωτερικών στοιχείων όσο και του εσωτερικού μηχανισμού της αφηγηματικής συνοχής-, τεχνική η οποία προσέδωσε στη γραφή του μια ιδιαίτερη δραματική ένταση. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Νίκου Πολίτη βλ. Μανώλης Γιαλουράκης , "Πολίτης Νίκος", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 11, Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Αλέξης Ζήρας, "Πολίτης Νίκος", στο "Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό", τ. 8, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988, Ελισσάβετ Κοτζιά, "Νίκος Πολίτης", στο "Η μεταπολεμική πεζογραφία· από τον πόλεμο του ʼ40 ως τη δικτατορία του ʼ67", Στ΄, Αθήνα, Σοκόλης, 1988, σ. 334-352, και Αλέξης Ζήρας, "Πολίτης Νίκος", στο "Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", Αθήνα, Πατάκης, 2007, σ. 1844.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
