Ο Τίτος Μάκκιος (ή Μάκκος) Πλαύτος γεννήθηκε γύρω στα 250 π.Χ. στην ουμβρική πόλη Σαρσίνα. Νεαρός πήγε στη Ρώμη, όπου εργάστηκε στο θέατρο. Για ένα διάστημα έκανε τον έμπορο με τις οικονομίες που είχε μαζέψει, χωρίς επιτυχία όμως, γι΄ αυτό κι αναγκάστηκε να πιάσει δουλειά σ΄ ένα φούρνο -δούλευε το βαρύ χερόμυλο. Εκεί, στις ελεύθερες ώρες του, έγραψε τρεις κωμωδίες, που, καθώς φαίνεται, είχαν μεγάλη επιτυχία, ώστε γρήγορα παράτησε το ψωμάδικο κι αφιερώθηκε στη συγγραφή θεατρικών έργων. Πέθανε δοξασμένος στη Ρώμη το 184 π.Χ.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν, του αποδίδονται 130 κωμωδίες, αλλά οι αναμφίβολα γνήσιες είναι 21. Από αυτές σώζονται οι 20. Η διαφορά αυτή των αριθμών σίγουρα οφείλεται στη μεγάλη δημοτικότητα του Πλαύτου στα μεταγενέστερα χρόνια -κωμωδίες του ανεβάζονταν και στην εποχή του Διοκλητιανού. Έτσι οι διάφοροι μιμητές ή θεατρικοί συγγραφείς, χρησιμοποιώντας τ΄ όνομά του, εξασφάλιζαν μ΄ αυτόν τον τρόπο, το ενδιαφέρον του κοινού προκαταβολικά. Οπωσδήποτε όμως πρέπει να θεωρήσουμε ότι η δραματική παραγωγή του Πλαύτου είναι αρκετά μεγαλύτερη από τη σωζόμενη. Ασχολήθηκε αποκλειστικά με το είδος Fabula Palliata, τη λατινική δηλαδή διασκευή ελληνικών έργων. Δανείζεται τα θέματά του -πλοκές, πρόσωπα, καταστάσεις- από την πλούσια παραγωγή της "Νέας Κωμωδίας", βασικά από το Μένανδρο, το Φιλήμονα και το Δίφιλο. Όλα τα εξωτερικά γνωρίσματα της τέχνης του είναι ελληνικά, ο αστικός και λαϊκός κόσμος της ελληνικής δραματουργίας της εποχής: ο πονηρός δούλος, ο παράσιτος, ο καυχησιάρης, ο μαστρωπός, ο δολοπλόκος, ο στριμμένος ή καλοσυνάτος γέρος, οι δειλοί ή κακομαθημένοι νέοι, οι εταίρες κλπ.
