Ο Σερ Έντουιν Πήαρς γεννήθηκε στο Γιορκ της Αγγλίας το 1835 και πέθανε στην Μάλτα το 1919. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου με διάκριση στο Ρωμαϊκό Δίκαιο και την Νομολογία. Στα 1870 διορίστηκε δικηγόρος του Στέμματος, ενώ, επιπρόσθετα ανέπτυξε έντονη διοικητική και φιλολογική δραστηριότητα που κορύφωσή της υπήρξε η έκδοση από τον ίδιο του περιοδικού "Law Magazine".
Το 1873 πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να εργαστεί προσωρινά. Έγινε μόνιμος κάτοικος της Τουρκίας αναρριχήθηκε στην υψηλότερη θέση που προσφερόταν στο επάγγελμά του (πρόεδρος του Ευρωπαϊκού/Δικηγορικού Συλλόγου της Κωνσταντινούπολης) ενώ -ταυτόχρονα- έγινε γνωστός ως ανταποκριτής εφημερίδων, για να εξελιχθεί στον σημαντικότερο -ίσως- ιστορικό της πόλης που τον υιοθέτησε, διατηρώντας, πάντοτε, μιαν ανεξάρτητη και κριτική οπτική, αναφορικά με τις τοπικές υποθέσεις και το Ανατολικό Ζήτημα. Οι ισχυρές φιλελεύθερες πεποιθήσεις του και ο ακέραιος χαρακτήρας του, τον προφύλαξαν από τον υποκειμενισμό και την έπαρση. Κατά τη διάρκεια της μακράς θητείας του στην Πόλη, ο Πήαρς φρόντισε μεν να κρατήσει καλές τις σχέσεις του με τους Τούρκους, λειτουργώντας όμως με αίσθηση δικαίου και ειλικρίνειας απέναντι στα υπόλοιπα έθνη και κοινότητες της αυτοκρατορίας, όπως -άλλωστε- το απέδειξε στην περίπτωση των τουρκικών ακροτήτων στην Βουλγαρία το 1876, τις οποίες και αποκάλυψε με σθένος και ευθυκρισία, στέλνοντας πλήθος ανταποκρίσεων στην "Daily News".
Ο Έντουιν Πήαρς χρίστηκε ιππότης το 1909. "Η Ζωή του Αβδούλ Χαμίτ", είναι ένα από τα τελευταία γνωστά του έργα. Ωστόσο, "Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204" και "Η Καταστροφή της Ελληνικής Αυτοκρατορίας. Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453", αποτέλεσαν τα αξεπέραστα δημιουργήματά του.
