Ο Μαρσέλ Πανιόλ (Ομπάν 1895-Παρίσι 1974) υπήρξε γάλλος συγγραφέας, σεναριογράφος, παραγωγός και σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Το πρώτο έργο του που ανέβηκε στη σκηνή ήταν "Οι έμποροι της δόξας", για να ακολουθήσει το "Τζαζ" και το "Τοπάζ", το οποίο τον καθιέρωσε ως θεατρικό συγγραφέα. Το "Τοπάζ" παίχτηκε για δύο χρόνια στο Παρίσι και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Μπρόντγουεϊ και στον κινηματογράφο. Το 1933, οικονομικά ευκατάστατος χάρη στη μεταφορά των έργων του στον κινηματογράφο, ίδρυσε τη δική του εταιρεία παραγωγής και στούντιο, άρχισε να σκηνοθετεί ο ίδιος και συνεργάστηκε με τους σπουδαιότερους ηθοποιούς εκείνης της εποχής σε ηθογραφικές ταινίες μεγάλης λαϊκής απήχησης, διακρινόμενες από σφιχτοδεμένη δομή και ρεαλιστικό διάλογο. Ανάμεσά τους, η "Γυναίκα του Φούρναρη", ταινία που ο Όρσον Ουέλς θεωρούσε μια από τις κορυφαίες ταινίες όλων των εποχών. Το 1946 υπήρξε ο πρώτος κινηματογραφιστής που εκλέχτηκε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Από το 1956 και ύστερα, απομακρύνθηκε από το σινεμά και το θέατρο και στράφηκε στη συγγραφή αυτοβιογραφικών έργων με φόντο την αγαπημένη του Προβηγκία.
Ο Μαρσέλ Πανιόλ (Ομπάν 1895-Παρίσι 1974) υπήρξε γάλλος συγγραφέας, σεναριογράφος, παραγωγός και σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Το πρώτο έργο του που ανέβηκε στη σκηνή ήταν "Οι έμποροι της δόξας", για να ακολουθήσει το "Τζαζ" και το "Τοπάζ", το οποίο τον καθιέρωσε ως θεατρικό συγγραφέα. Το "Τοπάζ" παίχτηκε για δύο χρόνια στο Παρίσι και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Μπρόντγουεϊ και στον κινηματογράφο. Το 1933, οικονομικά ευκατάστατος χάρη στη μεταφορά των έργων του στον κινηματογράφο, ίδρυσε τη δική του εταιρεία παραγωγής και στούντιο, άρχισε να σκηνοθετεί ο ίδιος και συνεργάστηκε με τους σπουδαιότερους ηθοποιούς εκείνης της εποχής σε ηθογραφικές ταινίες μεγάλης λαϊκής απήχησης, διακρινόμενες από σφιχτοδεμένη δομή και ρεαλιστικό διάλογο. Ανάμεσά τους, η "Γυναίκα του Φούρναρη", ταινία που ο Όρσον Ουέλς θεωρούσε μια από τις κορυφαίες ταινίες όλων των εποχών. Το 1946 υπήρξε ο πρώτος κινηματογραφιστής που εκλέχτηκε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Από το 1956 και ύστερα, απομακρύνθηκε από το σινεμά και το θέατρο και στράφηκε στη συγγραφή αυτοβιογραφικών έργων με φόντο την αγαπημένη του Προβηγκία.
