Ο Νίκος Τσώνης, του Αθανασίου και της Φωτεινής, μεγάλωσε στη Νέα Μάκριση Δομοκού. Τελείωσε το γυμνάσιο και το λύκειο στον Δομοκό. Τελείωσε γιατρός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Δεν ορκίστηκε μαζί με τους άλλους τον όρκο του Ιπποκράτη αλλά τον τήρησε αυστηρά. Έκανε δύο επαγγέλματα, του αγρότη και του γιατρού. Η άσβεστη επιθυμία του για μάθηση πολλών και διαφορετικών δεν του επέτρεψε να αφοσιωθεί σε κανένα αντικείμενο ολοκληρωτικά. Ίσως γιατί η αστροφυσική δεν έπεσε στον δρόμο του. Παντρεμένος με τρία παιδιά, εργάζεται ως διευθυντής της ΩΡΛ κλινικής του νοσοκομείου Λαμίας. Η αγάπη του για τον τόπο του τον ώθησε να παλέψει για τα κοινά, μεταξύ άλλων, ως Πρόεδρος της Κοινότητας Νέας Μάκρισης Δομοκού για μια τετραετία, ως Αντινομάρχης Φθιώτιδος για μια διετία και ως βουλευτής στη μαρτυρική διετία 2009-2011. Καθόλου λογοτεχνικός, άρχισε να γράφει κατόπιν προτροπής φίλου του. Τα θανάσιμα αμαρτήματα γι’ αυτόν είναι μόνο δύο, η αχαριστία και η συκοφαντία. Αν και αυτά καμιά φορά απενοχοποιούνται όταν χρησιμοποιούνται για το κοινό καλό.
(Πηγή: "Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος", 2022)
Ο Νίκος Τσώνης, του Αθανασίου και της Φωτεινής, μεγάλωσε στη Νέα Μάκριση Δομοκού. Τελείωσε το γυμνάσιο και το λύκειο στον Δομοκό. Τελείωσε γιατρός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Δεν ορκίστηκε μαζί με τους άλλους τον όρκο του Ιπποκράτη αλλά τον τήρησε αυστηρά. Έκανε δύο επαγγέλματα, του αγρότη και του γιατρού. Η άσβεστη επιθυμία του για μάθηση πολλών και διαφορετικών δεν του επέτρεψε να αφοσιωθεί σε κανένα αντικείμενο ολοκληρωτικά. Ίσως γιατί η αστροφυσική δεν έπεσε στον δρόμο του. Παντρεμένος με τρία παιδιά, εργάζεται ως διευθυντής της ΩΡΛ κλινικής του νοσοκομείου Λαμίας. Η αγάπη του για τον τόπο του τον ώθησε να παλέψει για τα κοινά, μεταξύ άλλων, ως Πρόεδρος της Κοινότητας Νέας Μάκρισης Δομοκού για μια τετραετία, ως Αντινομάρχης Φθιώτιδος για μια διετία και ως βουλευτής στη μαρτυρική διετία 2009-2011. Καθόλου λογοτεχνικός, άρχισε να γράφει κατόπιν προτροπής φίλου του. Τα θανάσιμα αμαρτήματα γι’ αυτόν είναι μόνο δύο, η αχαριστία και η συκοφαντία. Αν και αυτά καμιά φορά απενοχοποιούνται όταν χρησιμοποιούνται για το κοινό καλό.
(Πηγή: "Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος", 2022)
