Ο ρήτορας Ισαίος άκμασε την πρώτη πεντηκονταετία του 4ου αιώνα π.Χ. Ίσως ήταν απόγονος Αθηναίων κληρούχων, που περί τα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. εγκαταστάθηκαν στη Χαλκίδα. Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς προσδιορίζει τη δράση του ρήτορα μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο και θεωρεί πως αυτή επεκτείνεται μέχρι το 350 π.Χ. περίπου. Ο Ισαίος υπήρξε μαθητής του Ισοκράτη και δάσκαλος του Δημοσθένη. Ήταν σύγχρονος του Λυσία, τον οποίο μερικώς μιμήθηκε. Δεν απήγγειλε δημόσια τους λόγους του, αλλά η δραστηριότητά του ήταν κυρίως αυτή του δασκάλου της ρητορικής και του λογογράφου. Στην πολιτική ζωή δεν είχε ενεργό ανάμειξη. Ο Ισαίος συναριθμήθηκε με τους άλλους μεγάλους της αρχαίας ρητορικής στον Κανόνα των Αττικών ρητόρων. Τούτο όμως δεν συνέβαλε στο να φτάσει μέχρι τις μέρες μας κάτι παραπάνω από το σχεδόν ένα πέμπτο της όλης παραγωγής του: από τους εξήντα τέσσερις λόγους που του αποδίδει η παράδοση, γνήσιοι θεωρούνται λίγο περισσότεροι από πενήντα, των οποίων γνωρίζουμε τους τίτλους. Ακέραιοι σώζονται δώδεκα.