Ο Κουβανός συγγραφέας, κριτικός κινηματογράφου και δημοσιογράφος Γκιγιέρμο Kαμπρέρα Ινφάντε (1929-2005) είχε γονείς ιδρυτικά μέλη του κομμουνιστικού κόμματος της Κούβας. Το 1941 η οικογένειά του μετακόμισε από τη μικρή πόλη Χιτάρα, όπου είχε γεννηθεί, στην Αβάνα. Το 1947, παράλληλα με τις σπουδές του στη δημοσιογραφία, αρχίζει να γράφει. Το πάθος της ζωής του, όμως, είναι ο κινηματογράφος. Τη δεκαετία του 1950 αναλαμβάνει αρχισυντάκτης στο κινηματογραφικό περιοδικό Carteles και υπογράφει κριτικές με το ψευδώνυμο G. Cain. Παράλληλα αρχίζει να γράφει τις πρώτες του ιστορίες. Μάλιστα συλλαμβάνεται από το δικτατορικό καθεστώς του Μπατίστα επειδή κάποιο διήγημά του περιείχε "english profanities" (κατά τη διατύπωση του ίδιου του Καμπρέρα). Την ίδια περίοδο ιδρύει την Ταινιοθήκη της Κούβας (αλλά η δικτατορία θα την κλείσει το 1956). Επί Κάστρο διορίζεται διευθυντής του Εθνικού Πολιτιστικού Συμβουλίου (1961), στο οποίο υπάγεται και το Ινστιτούτο Κινηματογράφου, ενώ από το 1959 διευθύνει το πολιτιστικό ένθετο "Lunes" στην εφημερίδα Revoluci?n. Όμως το 1961 ο Κάστρο καταργεί το σημαντικό αυτό ένθετο και, την ίδια χρονιά, απαγορεύει ως αντεπαναστατική μια ταινία μικρού μήκους που γύρισε ο αδελφός τού Ινφάντε, ο Σαμπά. Το 1960, ο Ινφάντε εκδίδει το πρώτο του μεγάλο βιβλίο με τίτλο Στην Ειρήνη, όπως στον Πόλεμο. Μεταξύ των ετών 1962-1965 υπηρετεί ως μορφωτικός ακόλουθος στην πρεσβεία της Κούβας στην Αβάνα. Είναι η εποχή που περνάει στη δυσμένεια του καθεστώτος, οπότε, μετά από ένα τελευταίο ταξίδι στην Κούβα για την κηδεία της μητέρας του, αυτοεξορίζεται. Πρώτα στη Μαδρίτη και στη συνέχεια στο Λονδίνο. Δεν θα επιστρέψει ποτέ. Ο Ινφάντε θα καταστεί μία από τις πιο αναγνωρίσιμες αντικαθεστωτικές φυσιογνωμίες της Κούβας. Εκδίδει τις Τρεις ταλαίπωρες τίγρεις, το αριστούργημά του, που τον καθιερώνει στο εξωτερικό. Μετά και την αγγλική έκδοση του βιβλίου, σημαίνοντες συγγραφείς, όπως λόγου χάρη η Σούζαν Σόνταγκ, τον συγκρίνουν με τον Ναμπόκοφ, τον Μπέκετ, τον Μπόρχες. Εκτός από τα άλλα βραβεία του ισπανόφωνου και μη κόσμου, το 1997 του απονέμεται το Βραβείο Θερβάντες, το βραβείο Νόμπελ της ισπανόφωνης Λογοτεχνίας. Στα ελληνικά κυκλοφορεί επίσης το βιβλίο του Άγιος ο Καπνός (εκδ. Libro).
Ο Κουβανός συγγραφέας, κριτικός κινηματογράφου και δημοσιογράφος Γκιγιέρμο Kαμπρέρα Ινφάντε (1929-2005) είχε γονείς ιδρυτικά μέλη του κομμουνιστικού κόμματος της Κούβας. Το 1941 η οικογένειά του μετακόμισε από τη μικρή πόλη Χιτάρα, όπου είχε γεννηθεί, στην Αβάνα. Το 1947, παράλληλα με τις σπουδές του στη δημοσιογραφία, αρχίζει να γράφει. Το πάθος της ζωής του, όμως, είναι ο κινηματογράφος. Τη δεκαετία του 1950 αναλαμβάνει αρχισυντάκτης στο κινηματογραφικό περιοδικό Carteles και υπογράφει κριτικές με το ψευδώνυμο G. Cain. Παράλληλα αρχίζει να γράφει τις πρώτες του ιστορίες. Μάλιστα συλλαμβάνεται από το δικτατορικό καθεστώς του Μπατίστα επειδή κάποιο διήγημά του περιείχε "english profanities" (κατά τη διατύπωση του ίδιου του Καμπρέρα). Την ίδια περίοδο ιδρύει την Ταινιοθήκη της Κούβας (αλλά η δικτατορία θα την κλείσει το 1956). Επί Κάστρο διορίζεται διευθυντής του Εθνικού Πολιτιστικού Συμβουλίου (1961), στο οποίο υπάγεται και το Ινστιτούτο Κινηματογράφου, ενώ από το 1959 διευθύνει το πολιτιστικό ένθετο "Lunes" στην εφημερίδα Revoluci?n. Όμως το 1961 ο Κάστρο καταργεί το σημαντικό αυτό ένθετο και, την ίδια χρονιά, απαγορεύει ως αντεπαναστατική μια ταινία μικρού μήκους που γύρισε ο αδελφός τού Ινφάντε, ο Σαμπά. Το 1960, ο Ινφάντε εκδίδει το πρώτο του μεγάλο βιβλίο με τίτλο Στην Ειρήνη, όπως στον Πόλεμο. Μεταξύ των ετών 1962-1965 υπηρετεί ως μορφωτικός ακόλουθος στην πρεσβεία της Κούβας στην Αβάνα. Είναι η εποχή που περνάει στη δυσμένεια του καθεστώτος, οπότε, μετά από ένα τελευταίο ταξίδι στην Κούβα για την κηδεία της μητέρας του, αυτοεξορίζεται. Πρώτα στη Μαδρίτη και στη συνέχεια στο Λονδίνο. Δεν θα επιστρέψει ποτέ. Ο Ινφάντε θα καταστεί μία από τις πιο αναγνωρίσιμες αντικαθεστωτικές φυσιογνωμίες της Κούβας. Εκδίδει τις Τρεις ταλαίπωρες τίγρεις, το αριστούργημά του, που τον καθιερώνει στο εξωτερικό. Μετά και την αγγλική έκδοση του βιβλίου, σημαίνοντες συγγραφείς, όπως λόγου χάρη η Σούζαν Σόνταγκ, τον συγκρίνουν με τον Ναμπόκοφ, τον Μπέκετ, τον Μπόρχες. Εκτός από τα άλλα βραβεία του ισπανόφωνου και μη κόσμου, το 1997 του απονέμεται το Βραβείο Θερβάντες, το βραβείο Νόμπελ της ισπανόφωνης Λογοτεχνίας. Στα ελληνικά κυκλοφορεί επίσης το βιβλίο του Άγιος ο Καπνός (εκδ. Libro).
