Άραγε είναι προδιαγεγραμμένο να είσαι με κάποιον άνθρωπο για αρκετά χρόνια, να τον παντρεύεσαι, να κάνεις παιδιά και στο τέλος να χωρίζεις ή να ζεις μέσα στη μιζέρια; Αυτό είναι το αναπόδραστο τέλος κάθε έρωτα που ξεκινά με ελπίδες, προσδοκίες και πάθος; Αυτές είναι οι ζωές που θέλουμε να ζήσουμε; Προσχεδιασμένες στην παραμικρή λεπτομέρεια; Να γεννηθείς, να σπουδάσεις, να βρεις σύζυγο και να γεράσεις παριστάνοντας πως γνωρίζεις τα μυστικά της ζωής, ενώ δεν μπορείς να φιμώσεις την εσωτερική σου φωνή που σε αναστατώνει λέγοντας: «θα μπορούσες να είχες δοκιμάσει κάτι άλλο». Αν ο χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος, τότε τι είναι η ζωή μετά απ’ αυτόν; Αυτό το ερώτημα καλείται να απαντήσει ο Μάνος, ένας αιώνιος έφηβος στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, στο κατώφλι της τέταρτης δεκαετίας της ζωής του. Η οικογένεια που ξέρει μόνο να ευνουχίζει και να διαιωνίζει εφηβικές συμπεριφορές, οι σχέσεις που τελματώνουν αφού ακολουθήσουν πορείες παράλληλες, το τοξικό επαγγελματικό περιβάλλον που τσακίζει όνειρα και φιλοδοξίες, αλλά και η ίδια η ζωή που σε καλεί να διαχειριστείς προκλήσεις, απώλειες, νέες αφίξεις. Ο Μάνος σ’ αυτόν τον κυκεώνα, αποφασίζει να ζωγραφίσει τον καμβά της ζωής του, να μην αφήσει άλλους να αποφασίζουν για τον ίδιο, να πλάσει τους δικούς του κανόνες και να ακούσει τα «θέλω» του στο ταξίδι του στην ειμαρμένη. Και τότε, η Ζωή Μετά μπορεί να γίνει αφορμή για αναγέννηση.