Δεν υπάρχει δυνατότητα παραγγελίας
ISBN:
9789608530294
Κατηγορίες:
Ημερολόγια | Σημειωματάρια , Χάρτες | Οδηγοί | Ταξίδια , Νεότερη & Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία , Φωτογραφία
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
[...] Το φωτογραφικό υλικό του βιβλίου ανάγεται στην περίοδο από τα μέσα της δεκαετίας του 1860 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950. Οι παλαιότερες φωτογραφίες, που αποτελούν τη χρονική αφετηρία της συλλογής μας, είναι δύο και φέρουν ημερομηνία 1864. Εικονίζουν αντίστοιχα μέλη των οικογενειών Στέα από το Μονοδένδρι και Τζιμοπούλου από τους Κήπους και ανήκουν στο οικογενειακό αρχείο του Κ. Κατσουλίδη.
Η επιλογή του υλικού έγινε μεταξύ περίπου 2.800 φωτογραφιών που τις είχαν στα οικογενειακά τους αρχεία και τις προσέφεραν ευγενικά για χρήση στο Ριζάρειο Ίδρυμα εκλεκτοί Ζαγορίσιοι συμπατριώτες, καθώς και φορείς από την Αθήνα, τα Γιάννινα και τα Ζαγοροχώρια. [...]
Από πλευράς συνολικού περιεχομένου το βιβλίο περιλαμβάνει "εισαγωγή" με ιστορικά στοιχεία για το Ζαγόρι, "Χρονολόγιο" και "Βιβλιογραφία" που είχε την ευγενή καλοσύνη να συνθέσει η ιστορικός Χριστίνα Πιτούλη - Κίτσου, και δέκα "Θεματικές Ενότητες" στις οποίες έχει κατανεμηθεί το φωτογραφικό υλικό που αποτελεί τη σπονδυλική στήλη του βιβλίου. Οι ενότητες αυτές, οι οποίες συνοδεύονται από ανθολογημένα κείμενα γνωστών Ζαγορίσιων συγγραφέων, είναι οι παρακάτω:
- "Ύπαιθρος και οικισμοί"
- "Άνθρωποι και καθημερινή ζωή"
- "Γάμοι και πανηγύρια"
- "Μικρές απολαύσεις"
- "Τοπική παραγωγή και Οικιακή οικονομία"
- "Η επίδοση στα γράμματα"
- "Δημόσιοι άνδρες και επίσημες στιγμές"
- "Η αποδημία και ο πλούτος από τα ξένα"
- "Η Σαρακατσάνικη κοινωνία"
- "Το τέλος και η ελπίδα" [...]
(Άγγελος Κίτσος, από τον πρόλογο του βιβλίου)
Ο Κώστας Μπαλάφας γεννήθηκε σ΄ ένα ορεινό χωριό της Ηπείρου, την Κυψέλη Άρτας, το 1920, από γονείς αγρότες.
Στο χώρο της φωτογραφίας τον συναντούμε το 1939 στα Γιάννινα όπου έζησε τον πόλεμο του 1940 και πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση 1941-44. Φωτογράφισε τον ένοπλο αντάρτικο αγώνα κατά των κατακτητών και τον αποτύπωσε στο φωτογραφικό λεύκωμα "Το Αντάρτικο στην Ήπειρο". Από το 1951 εργάστηκε στη ΔΕΗ και τον περισσότερο χρόνο του τον διέθεσε στην φωτογραφία. Οι σκληρές συνθήκες ζωής που πέρασε στα παιδικά του χρόνια και οι αγώνες του λαού εκείνους τους καιρούς για ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια επέδρασαν στον ευρύτερο ψυχισμό του και διαμόρφωσαν το ύφος της φωτογραφικής του δουλειάς· επέλεξε κυρίως θέματα κοινωνικού προβληματισμού. Κατά καιρούς περπάτησε σχεδόν όλη την Ελλάδα και την απέδωσε με τον δικό του τρόπο σε φωτογραφική εικόνα.
Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1911. Εργάστηκε ως Χημικός. Αφιερώθηκε στη φωτογραφία το 1940. Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στην Ήπειρο είναι ο επίσημος φωτογράφος του Ερυθρού Σταυρού και στη συνέχεια ο ανταποκριτής για πρακτορεία και περιοδικά του και περιοδικά του εξωτερικού, όπως το περιοδικό "Life" και το πρακτορείο "Assosiated Press". Πρωτοστατεί στην ίδρυση της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (1952). Πέθανε στην Αθήνα το 1993. Το φωτογραφικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη γίνεται κάτοχος του αρχείου Χαρισιάδη το 1997.
Ο Fred Boissonnas γεννήθηκε στη Γενεύη στις 18 Ιουνίου το 1858. Γιος του Henri - Antoine Boissonnas, ωρολογοποιού και φαρμακοποιού στη Γενεύη, αλλά και σχεδιαστή, ο οποίος ασχολήθηκε τελικά με τη φωτογραφία λόγω οικονομικής κρίσης στην ωρολογοποιία. Το 1960 ο πατέρας του άνοιξε φωτογραφείο στη Γενεύη. Ο Fred, διστάζοντας να επιλέξει μεταξύ πιάνου και αρχιτεκτονικής, αποφάσισε να ασχοληθεί με τη φωτογραφία. Έκανε το γύρο της Ευρώπης για να επισκεφθεί τους μεγάλους φωτογράφους: τον Kohler στο Koblenz και τον Brandseph στη Βουδαπέστη. Το 1880-1887 εργάστηκε στο στούντιο του πατέρα του, ενώ παρακολούθησε μαθήματα. Το 1888 ανέλαβε το στούντιο του πατέρα του μαζί με τον αδερφό του Edmond-Victor, όπου ένα χρόνο μετά παρουσίασαν την ανακάλυψή τους: την ορθοχρωματική πλάκα, με την οποία ο Fred φωτογράφισε το Mont-Blanc χωρίς ρετουσάρισμα. Το 1890 παντρεύτηκε την Augusta Magnin με την οποία απέκτησε 9 παιδιά. Το στούντιό του πηγαίνει πολύ καλά, δουλεύοντας κυρίως πορτραίτα και το 1900 έλαβε μέρος στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού και κέρδισε αρκετά μετάλλια. Το 1901 άνοιξε στούντιο με τον Taponnier στο Παρίσι και άλλο ένα στη Ρεμς. Ένα χρόνο μετά δημιούργησε στούντιο στη Λυών και σε συνεργασία με τον Fritz Eggler άνοιξε κι άλλο στην Αγία Πετρούπολη. Το 1903 ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Ελλάδα με τον Daniel Baud-Bovy, πρύτανη της Σχολής Καλών Τεχνών στη Γενεύη. Ακολούθησαν και άλλα ταξίδια στην Ελλάδα με τον ομηριστή Victor Berard για το βιβλίο "Ακολουθώντας το πλοίο του Οδυσσέα". Τον Αύγουστο του 1913, μαζί με τον Daniel Baud-Bovy και τον Χρήστο Κάκκαλο, κατακτάει την κορυφή του Ολύμπου. Το 1923 έκλεισε για οικονομικούς λόγους το στούντιο στην Αγία Πετρούπολη, αργότερα μετακόμισε στο Παρίσι, ταξίδεψε στην Αίγυπτο και το Άγιο Όρος και πέθανε στις 17 Οκτωβρίου το 1946 στη Γενεύη.
O Κωνσταντίνος Ιγνατιάδης γεννήθηκε το 1958 στα Γιάννενα. Αποφοίτησε το 1982 από τη φυσικομαθηματική σχολή του ΑΠΘ και αναχώρησε για το Παρίσι όπου έζησε ως το 1998. Το 1986 το ΄Ιδρυμα "Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή" του απένειμε υποτροφία για ειδίκευση στη φωτογραφία έργων τέχνης στο Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, στο Παρίσι. Το 1987 προσελήφθη στο Centre Georges Pompidou (Musee National d’Art Moderne), ως φωτογράφος των συλλογών και των εκθέσεών του, ενώ το 1991 έγινε αποκλειστικός φωτογράφος του Μουσείου "Galeries Nationale du Jeu de Paume" στο Παρίσι. Το 1993 άρχισε να εργάζεται ως εξωτερικός συνεργάτης ειδικών λήψεων και μουσειογραφίας στο μουσείο του Λούβρου. Φωτογράφισε για εκδόσεις πολυτελών βιβλίων τέχνης: J. Dubuffet (όλο το χαρακτικό του έργο), D. Cordier (έκδοση Musee National d’Art Moderne), H. Creuzevault (βιβλιοδέτης τέχνης, άπαντα), Galerie Yvon Lambert (η συλλογή), Γ. Σκλάβος (έκδοση Εθνικής Τράπεζας). Κατά την περίοδο 1988-1992 συμμετείχε ενεργά στην παραγωγή των πρώτων Videodisques και CD Rom (peinture-sculpture-objets d’ art) των μουσείων Λούβρου και Orsay. Το 1996 το γαλλικό κράτος μέσω του "Fonds National d’ Art Contemporain" αγόρασε επτά έργα του. Στην Ελλάδα έργα του ανήκουν από το 2007 στη συλλογή του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης. Από το 1999 συνεργάζεται με τη ΙΒ΄ Εφορεία Αρχαιοτήτων για την έκδοση λευκωμάτων (Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων, Νικόπολης, Λευκάδας). Το 1999 έκανε την εκτύπωση με φωτοχαρακτική μέθοδο (19ος αι.) του πρώτου βιβλίου τέχνης "Ephemeride I" με επτά ηλιοτυπίες (500 αντίτυπα). Στο ενεργητικό του συγκαταλέγονται ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος.
(πηγή: Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης)
Ο Απόστολος Βερτόδουλος γεννήθηκε στα Γιάννινα το 1907 από Γιαννιώτες γονείς. Μετά την αποφοίτησή του από την Ζωσιμαία Σχολή πήγε στην Αθήνα να σπουδάσει γραμμικό σχέδιο. Συγχρόνως εμφανίστηκε και σαν καλλιτέχνης σκιτσογράφος με σκίτσα πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου στις εφημερίδες της εποχής εκείνης.
Στην Αθήνα το 1927 "ανακαλύπτει" την φωτογραφική μηχανή και βγάζει τις πρώτες φωτογραφίες. Οικογενειακοί λόγοι τον κάνουν να επιστρέψει στα Γιάννινα, όπου για λίγο υπηρετεί το υποθηκοφυλάκιο και το 1929 διορίζεται ως τεχνικός υπάλληλος στο Γραφείο Σχολικού Αρχιτέκτονος που τότε στεγαζόταν στην Καπλάνειο Σχολή.
Έκτοτε αναλαμβάνει τα σχολικά κτίρια και στις μέρες του έγιναν τα περισσότερα σχολεία ιδίως μετά τον πόλεμο.
Παράλληλα ο Απόστολος Βερτόδουλος προσφέρει τις υπηρεσίες του και στην Μητρόπολη Ιωαννίνων για την κατασκευή και επισκευή των εκκλησιών και των μοναστηρίων από τα χρόνια του Σπυρίδωνα Βλάχου ως τον θάνατο του. Μεταξύ των άλλων για λογαριασμό της Μητρόπολης έχει σχεδιάσει και το γεναιολογικό κλάδο του νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου.
Το 1936 που ιδρύεται ο Ορειβατικός Σύλλογος Ιωαννίνων ο Απόστολος Βερτόδουλος είναι ένα από τα ιδρυτικά στελέχη. Την ίδια χρονιά πραγματοποείται το Πρώτο Πανελλήνιο Ορειβατικό Συνέδριο την 15/6/1936 στον Όλυμπο όπου λαμβάνει μέρος μαζί με τρεις άλλους ορειβάτες, τον Κλέαρχο Στάρα, τον Οδυσσέα Σκούρτη και τον Πέτρο Μαρτίνη από την Ήπειρο.
Ο Απόστολος Βερτόπουλος ήταν ο σχεδιαστής και κατασκευαστής σχεδόν του Ορειβατικού Καταφυγίου του Μιτσικελιού που εγκαινιάστηκε την 9/7/1939 από τον Πρόεδρο των Ορειβατικών Συλλόγων Σπήλιο Αγαπητό.
Ο ίδιος δήλωνε φυσιολάτρης και το αποδεικνύει με τις φωτογραφίες του όπου στο κύριο μέρος τους απεικονίζεται η φύση. Με απλές μηχανές τις οποίες άλλαζε με νεώτερες, χωρίς ειδικά εφέ αλλά με την χρήση του ηλιακού φωτός άφησε πίσω του ένα πλούσιο αρχείο από ασπρόμαυρες φωτογραφίες αλλά και έγχρωμες διαφάνειες (slides).
Έλαβε μέρος σε πολλές εκθέσεις στα Γιάννινα και αλλού όπως στη Θεσσαλονίκη, όπου στην Διεθνή Έκθεση σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό φωτογραφιών πήρε το Β΄ βραβείο το 1960 με τη φωτογραφία "Μετέωρα", το Α΄ Βραβείο με τη φωτογραφία "Πάπιγκο", το Γ΄ Βραβείο το 1965 με τη φωτογραφία "Αυλόπορτα στο Μέτσοβο", έπαινο το 1966 για τη φωτογραφία "Ο βλάχος του Ζαλόγγου".
Τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες τις εμφάνιζε και τις μεγένθυνε ο ίδιος στο σκοτεινό θάλαμο του σπιτιού του ενώ αργότερα τις έγχρωμες διαφάνειες όταν εμφανίστηκαν τις έστελνε στο εξωτερικό κατά προτίμηση Γερμανία - Γαλλία.
Ο Απόστολος Βερτόδουλος ήταν από τους αγαπημένους της ζωής, πέθανε ξαφνικά την 6/3/1983 σε εκδρομή του Ορειβατικού Συλλόγου κρατώντας τις φωτογραφικές μηχανές στα χέρια. Τιμώντας τον το Διοικητικό Συμβούλιο του Ορειβατικού Συλλόγου με απόφαση του ονόμασε το ορειβατικό καταφύγιο Μιτσικελιού σε "Καταφύγιο Απόστολος Βερτόπουλος".
Ο Σπύρος Μελετζής γεννήθηκε στην ΄Ιμβρο το 1906. Από το 1923 εργάστηκε ως επαγγελματίας φωτογράφος. Οι μαρτυρίες μιας εποχής, που αποτυπώνονται στο έργο του Σ. Μελετζή φέρουν σαφώς την προσωπική του σφραγίδα, αναγνωρίσιμη ακόμα και από τους μη ειδικούς. Ο Σπύρος Μελετζής πέθανε το 2003 στην Αθήνα σε ηλικία 97 ετών.
Ο φωτογράφος Κώστας Ζήσης γεννήθηκε το 1960 στα Ιωάννινα και διαμένει μόνιμα στο Ζαγόρι. Από το 1988 καταγράφει φωτογραφικά την περιοχή καθώς και τον ευρύτερο χώρο της Ηπείρου και της Βορειοδυτικής Ελλάδας. Έργα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικό, σε εκδόσεις του Ε.Ο.Τ. και άλλα έντυπα προβολής της περιοχής καθώς και σε κάρτ-ποστάλ και φωτογραφικά λευκώματα. Είναι συνεργάτης του Ριζαρείου Ιδρύματος και του Ριζαρείου Εκθεσιακού Κέντρου Μονοδενδρίου.