Προσωρινά μη διαθέσιμο
Καλέστε μας για πληροφορίες
ISBN:
9789608517417
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
[...] Ο παιδευσιακός ρόλος αυτής της παρουσίασης είναι, θεωρούμε, απόλυτα προφανής.
Οι πενήντα περίπου καλλιτέχνες που έργα τους υπάρχουν στην έκθεση δεν αναζητήθηκαν με κάποια, οποιασδήποτε μορφής αξιολογικά κριτήρια. Φυσικά οι πιο πολλοί είναι από τους σημαντικότερους και τους πιο γνωστούς δημιουργούς της χώρας μας.
Υπάρχουν όμως κι άλλοι για τη συμμετοχή των οποίων ή, αντίθετα, για τη μη συμμετοχή τους, θα υπάρξουν πιθανόν κάποιες ενστάσεις. Σε μια τόσο μεγάλη προσπάθεια όμως, με τη συμμετοχή στην οργάνωση της εκδήλωσης πολλών ειδικών, επιβάλλεται ένας κάποιος μέσος όρος. Σε τέτοιου είδους εκθέσεις θα ήταν μέγα λάθος να γίνουν οι οποιεσδήποτε αξιολογήσεις ή κριτικές επί των επιλογών των διοργανωτών.
Δυστυχώς ο χώρος που διατίθεται δεν είναι επαρκής για συμμετοχή και πολλών άλλων αξιόλογων δημιουργών, παρότι θα το επιθυμούσαμε ιδιαίτερα. Οπωσδήποτε ευελπιστούμε σε μελλοντική συμπλήρωση του καλλιτεχνικού αυτού "κενού" με τη διοργάνωση, πολύ σύντομα, της συνέχειας της έκθεσης αυτής, εδώ, στον ίδιο χώρο.
Η έκθεση "Ύδρα - Εικαστικές Αποτυπώσεις" που παρουσιάζουμε στη φετινή θερινή περίοδο, προετοιμάζεται με μεράκι και πολύ ενθουσιασμό, σχεδόν δύο χρόνια τώρα.
Η ολοκλήρωσή της δεν θα ήταν ασφαλώς εφικτή χωρίς την αμέριστη και ουσιαστική συμβολή πολλών σημαντικών ανθρώπων του τόπου μας. [...]
(Κωνσταντίνα Αδαμοπούλου - Παύλου)
Έλληνας ζωγράφος και εικονογράφος (γεν. 1916).
Σύγχρονος Έλληνας ζωγράφος και χαράκτης, γιος του γιαννιώτη ζωγράφου Γιώργου Καζάκου και αδελφός του ηθοποιού Κώστα Καζάκου. Μεταξύ 1964-1965 μαθήτευσε κοντά στους Π. Σαραφιανό και Ν. Νικολάου, προετοιμαζόμενος για την ΑΣΚΤ. Έγινε δεκτός στη Σχολή, μετά από εξετάσεις, την επόμενη χρονιά, και φοίτησε στο Εργαστήριο Χαρακτικής με καθηγητή τον Κώστα Γραμματόπουλο. Εξέθεσε έργα του για πρώτη φορά το 1968, στην ομαδική έκθεση νέων καλλιτεχνών στο Βρετανικό Συμβούλιο, μαζί με εικαστικούς όπως οι Α. Δρούγκας, Α. Κριτσέλης, Θ. Παπαδοπεράκης, Δημ. Σακελίων, Α. Πατσόγλου, κ.ά. Το 2000 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής της ΑΣΚΤ στην Αθήνα. Πέθανε στις 2 Αυγούστου του 2006, αφήνοντας πίσω του ένα πολυσχιδές και πολυσήμαντο έργο.
Ο Γιάννης Γαΐτης (1923-1984) γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών το 1942, με δάσκαλο τον Κωνσταντίνο Παρθένη. Ως φοιτητής επηρεάστηκε έντονα από τις καλλιτεχνικές ανησυχίες μιας γενιάς που έτρεχε με λαχτάρα στο νεοσύστατο τότε θέατρο Κουν. Στο σπίτι του, στην οδό Μαυρομματαίων, ο νεαρός Γαΐτης έκανε την πρώτη του έκθεση, το 1944, στην οποία οι επιρροές των μετα-ιμπρεσιονιστών είναι εμφανείς. Ο καλλιτέχνης εκφράστηκε με ποικίλες καλλιτεχνικές τάσεις -γεωμετρικές, κυβιστικές, σουρεαλιστικές, εξπρεσιονιστικές-, και τον κέρδισε για ένα διάστημα η αφηρημένη τέχνη. Το όνειρό του να ζήσει στο Παρίσι θα πραγματοποιηθεί τη δεκαετία του ʼ50. Έκτοτε μοίραζε τον καιρό του μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας, έως το 1974, οπότε επέστρεψε στην Ελλάδα διεθνώς αναγνωρισμένος και με πλήθος εκθέσεων στο ενεργητικό του. Το 1964 το "Μυρμηγκάκι", η πρώτη του φιγούρα, δίνει τέλος στην αφηρημένη περίοδο του Γαΐτη και προαναγγέλει το αντικείμενο-αρχέτυπο, το "Ανθρωπάκι" του, που θα κάνει την πρώτη του εμφάνιση το 1967 και θα φτάσει στην οριστική του μορφή τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ΄70. Τα στυλιζαρισμένα "ανθρωπάκια" του Γαΐτη, σύμβολο της αλλοτρίωσης και της μαζικοποίησης του σύγχρονου ανθρώπου, απετέλεσαν το σήμα κατατεθέν της καλλιτεχνικής του έκφρασης. Στο απόγειο της δόξας του, στις αρχές της δεκαετίας του ʼ80, έκανε εκθέσεις και εγκαταστάσεις σε όλο τον κόσμο. Λίγο πριν από το θάνατό του, η Εθνική Πινακοθήκη οργάνωσε προς τιμήν του μεγάλη αναδρομική έκθεση στην Αθήνα. Μια επόμενη μεγάλη αναδρομική έκθεση του έργου του έγινε στο Μουσείο Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς, από 14 Απριλίου έως 4 Ιουνίου 2006, με επιμέλεια και συντονισμό της κόρης του Λορέττας Γαΐτη- Charrat.
Ο Χρίστος Καρράς γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας στις 9 Δεκεμβρίου 1930.
Μετά από σύντομες σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (1948-1950), γράφεται στη Σχολή Καλών Τεχνών των Αθηνών (1951), παίρνει το δίπλωμά του (1955) και με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (1957) σπουδάζει φρέσκο στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού για τρία χρόνια. Στο Παρίσι μένει μέχρι το 1963. Συγχρόνως ταξιδεύει στο Βέλγιο, Ολλανδία, Ισπανία, Ιταλία και Αγγλία. Αργότερα πραγματοποιεί πολλά ταξίδια στη Βενετία, Βασιλεία, Κάσσελ, Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, παρακολουθώντας τις μεγάλες διεθνείς εκθέσεις.
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα μετέχει ενεργά στην προσπάθεια για τη δημιουργία ενός σύγχρονου καλλιτεχνικού κλίματος, με πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, τηλεοπτικές παρουσίες και συνεντεύξεις σε εφημερίδες και περιοδικά. Ιδρύει επίσης με άλλους καλλιτέχνες την ομάδα "Τομή" (1963) και τον "Σύνδεσμο Ελλήνων Καλλιτεχνών" (1976). Συμμετέχει στην οργάνωση του "Α΄ Συνεδρίου Ελλήνων Καλλιτεχνών Πλαστικών Τεχνών" (1963), του Συμποσίου με θέμα: "Ίδρυση Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στην Ελλάδα" (1977) και του Συμποσίου με θέμα: "Σύγχρονη τέχνη και παράδοση" (1981).
Το 1984 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 41η Μπιενάλε Βενετίας. Το 2001 η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε βραβείο για το σύνολο του έργου του.
Η Νίκη Καναγκίνη γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1933. Ζει στην Αθήνα.
Ο Αγήνωρ Αστεριάδης (Λάρισα 1898 - Αθήνα 1977) σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1922-1928) και δίδαξε σε διάφορες σχολές. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη εικαστικών εφαρμογών: σχέδιο, εικονογράφηση βιβλίων, αγιογραφίες, χαρακτικά κ.λπ. με τις ανάλογες τεχνοτροπικές εκφράσεις όπου κυριαρχεί η αφομοίωση του ελληνικού προτύπου (κλασικού, βυζαντινού ή λαϊκού).
Ο Ηλίας Δεκουλάκος (1929 - 1998) γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τη Λάγια της Ανατολικής Μάνης. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ. Ανήκει στη γενιά του ΄60 και μάλιστα σε εκείνους που παρέμειναν και εργάστηκαν στην Ελλάδα. Από το 1960 έως το 1968 δίδαξε στη Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου (Δοξιάδη). Το 1982 εξελέγη τακτικός καθηγητής στην ΑΣΚΤ, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1988 δημοσιοποιώντας τους λόγους του. Μετά το 1988 υπήρξε ομότιμος καθηγητής.
Στις αρχές της εκθεσιακής του δραστηριότητας (δεκαετία του ΄60), παρουσίασε μια εξπρεσιονιστικού τύπου αφηρημένη ζωγραφική. Σύντομα, όμως, επανήλθε στις λύσεις της παραστατικής ζωγραφικής, φτάνοντας σε ένα είδος σκληρού φωτογραφικού ρεαλισμού με έντονα κριτικό περιεχόμενο. Το 1979 θεματολογικά στρέφεται προς τον κριτικό σχολιασμό της αλλοτρίωσης που προκαλεί η τεχνολογία. Το 1984, στην 4η ατομική έκθεση έργων του, στην γκαλερί "Ώρα", παρουσίασε ζωγραφική, κατασκευές και βίντεο αρτ. Aργότερα στράφηκε στην τοπιογραφία με μια σειρά τοπία από τη Μάνη και την Αθήνα.
Ο Ηλίας Δεκουλάκος εκτός από τις ατομικές εκθέσεις του, έλαβε μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, σε πανελλήνιες, αλλά και διεθνείς διοργανώσεις, όπως στην Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών, στην Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας κ.ά. Έργα του παρουσιάστηκαν μετά το θάνατό του σε ομαδικές εκθέσεις στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Μπενάκη, στο Μέγαρο Μουσικής, στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, στη Θεσσαλονίκη, στην Κωνσταντινούπολη, στο Ρέθυμνο, στην Πάτρα, στη Ρόδο, στην Ξάνθη.
Γιαννουκάκης, Δημήτρης (Ερμούπολη 1898-Αθήνα 1991) Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στη Σχολή Καλών Τεχνών της Δρέσδης (1921- 1927) και μετά στο Παρίσι (1929). Εργάστηκε σαν καλλιτεχνικός διευθυντής στο τυπογραφείο Ασπιώτη - ΄Ελκα στην Κέρκυρα. Περισσότερο από την ζωγραφική, καλλιέργησε τη χαρακτική και ειδικότερα τη χαλκογραφία. Ασχολήθηκε επίσης και με εικονογραφήσεις βιβλίων με χαρακτικά, καθώς και με τη χάραξη γραμματοσήμων.
Δημητρέας Βαγγέλης (Μελίσσι Κορινθίας 1934) Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1958 - 1963) με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη. Από το 1984 είναι Καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης. Το έργο του διακρίνεται για την επιλεκτική αλλά και συμβολική χρησιμοποίηση των χρωμάτων όπου κυριαρχεί ένας κοινωνικός και ιδεολογικός προβληματισμός.
Καλλιγάς Παύλος (Λονδίνο 1883 -Αθήνα 1942) Σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία του Μονάχου. Ασχολήθηκε κυρίως με τη τοπιογραφία και τη προσωπογραφία. Το έργο του, περιορισμένο σε έκταση, είναι επηρεασμένο από τα διδάγματα του Ιμπρεσιονισμού.
