Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Η Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα γεννήθηκε στο Αρκαλοχώρι Ηρακλείου Κρήτης. 1960-1964: Πτυχίο Αρχαιολογίας με άριστα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. 1964-1968: Μετεκπαίδευση στην Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. 1968-1973: Μεταπτυχιακές σπουδές Ιστορίας της Τέχνης στη Σορβόννη. Κρατικό διδακτορικό δίπλωμα (Doctorat d΄Etat es Lettres) με άριστα από τη Σορβόννη (Παρίσι Ι). 1975: Εκλέγεται Τακτική Καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Από το 1992 Διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης. 1985: Βραβείο Καζαντζάκη. 1989: Α΄ Κρατικό Βραβείο Μελέτης Δοκιμίου για το βιβλίο "Περί ζωγραφικής. Αλμπέρτι και Λεονάρντο". Έχει τιμηθεί με το παράσημο του Ιππότη των Γραμμάτων και Τεχνών από την Ιταλική και Γαλλική Δημοκρατία και με το παράσημο του Αλφόνσου του Σοφού από την Ισπανική Κυβέρνηση. Έχει δημοσιεύσει πολλά βιβλία και άρθρα Ιστορίας της Τέχνης.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Πέγκυ Κουνενάκη γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης το 1950. Σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα και την Αγγλία, όπου και παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής γραφής και κριτικού λόγου. Στην Αθήνα εργάστηκε στην εφημερίδα "Αυγή" ως πολιτιστική συντάκτης και αργότερα ως υπεύθυνη του πολιτιστικού τμήματος της "Κυριακάτικης Αυγής" (1976-1987). Εργάστηκε ως υπεύθυνη ύλης και πολιτιστικού στο περιοδικό "Ταχυδρόμος" (1980-1993). Στην εφημερίδα "Καθημερινή" συμμετείχε στο πολιτιστικό τμήμα του κυριακάτικου φύλλου και στο ένθετο περιοδικό της "Επταήμερο" (1994-2004). Επίσης, διατήρησε τη στήλη εικαστικής κριτικής για ένα και πλέον χρόνο στην εβδομαδιαία εφημερίδα "Athens Voice" (2003-2004).
Τα τελευταία χρόνια έχει οργανώσει πολλές εικαστικές εκθέσεις και έχει γράψει βιβλία.
Ο Χρήστος Καπράλος, ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες γλύπτες του 20ού αιώνα, γεννήθηκε το 1909 στο χωριό Παναιτώλιο Αγρινίου και πέθανε στην Αθήνα το 1993. Είναι της γενιάς του Γιάννη Τσαρούχη, του Γιάννη Μόραλη, του Νίκου Νικολάου, του Οδυσσέα Ελύτη, ενώ συνδέθηκε στενά με τον Σικελιανό και τον Μπουζιάνη. Έκανε τα πρώτα βήματά του στην τέχνη στο χωριό του, με ντόπιους καλλιτέχνες, και στη συνέχεια σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και γλυπτική στο Παρίσι. Διακρίθηκε από την πρώτη του έκθεση στην Αθήνα, το 1946 στον Παρνασσό, με πολλά εγκωμιαστικά σχόλια. Η παγκόσμια αναγνώριση ήρθε με τη μεγάλη έκθεση χάλκινων γλυπτών του στη Biennale της Βενετίας το 1962. Δούλεψε με όλων των ειδών τα υλικά, χαλκό, μολύβι, ξύλο, μάρμαρο, πωρόλιθο, πηλό και ευτελείς πρώτες ύλες. Η μνημειώδης Ζωφόρος του, μήκους σαράντα μέτρων, που ονομάστηκε Μνημείο της Μάχης της Πίνδου και φιλοτεχνήθηκε στην Αίγινα από το 1952 έως το 1956, αγοράστηκε πρόσφατα από τη Βουλή των Ελλήνων, όπου και σύντομα θα ολοκληρωθούν οι εργασίες της μόνιμης εγκατάστασής της.
