Για τη βαθιά ανθρωπιστική ηθική του χριστιανισμού πολύς ο λόγος. Και δίκαια. Γιατί είναι η κορυφή της ηθικής του κόσμου. Όμως για τα ασθενή σημεία του χριστιανισμού: τα κηρύγματά του κατά της ζωής, της οικογένειας, του στοχασμού, της γνώσης, της επιστήμης, την παλινδρόμηση στον πολιτισμό, το μεσαιωνικό σκοταδισμό που έφερε, κανένας λόγος. Για την εκκλησία θεματοφύλακα του έθνους πολύς ο λόγος. Όμως για την εκκλησία σε επίμονη και συνεχή προσπάθεια να αποκόψει το έθνος από τις αρχαίες ζωογόνες, λαμπρές και ένδοξες καταβολές του- σφοδρή πολέμια του ελληνικού στοχασμού και καταστροφέα των αρχαιοελληνικών καλλιτεχνικών θησαυρών- σκοταδιστική, ιδιαίτερα στα χρόνια της δουλείας- διώκτρια φωτισμένων διδασκάλων του Γένους- κατασκευάστρια και συντηρήτρια μύθων (για άγιο φως, κρυφό σχολειό κτλ.)- συνεργάτρια και υμνήτρια κατακτητών και δικτατόρων κανένας λόγος. Το βιβλίο δε μάχεται το χριστιανισμό ούτε την εκκλησία, αλλά μάχεται για την αλήθεια, που δεν επιτρέπεται για όποια σκοπιμότητα να αποκρύβεται. Δεν ωφελεί να αναζητήσει κανείς σημεία για αντιλογία, αλλά να διαβάσει το βιβλίο καλοπροαίρετα και να αποδεχτεί τις επιστημονικά τεκμηριωμένες και λογικά θεμελιωμένες αλήθειες του.