Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789602591178
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας
Η Τζένη Μαστοράκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε βυζαντινή και μεσαιωνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με ένα ποίημά της που περιλήφθηκε στην "Αντι-ανθολογία" του Δημήτρη Ιατρόπουλου, το 1971. Την επόμενη χρονιά τα ποιήματά της κίνησαν το ενδιαφέρον του Γιάννη Ρίτσου και της Νανάς Καλλιανέση, και εκδόθηκε από τον "Κέδρο" το πρώτο της βιβλίο, "Διόδια", με τίτλο που επέλεξε ο ποιητής. Έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα τέσσερα βιβλία ποίησης ("Διόδια", 1972, "Το σόι", 1978, "Ιστορίες για τα βαθιά", 1983 και "Μ΄ ένα στεφάνι φως", 1989), με το τελευταίο βιβλίο της, εμπνευσμένο από το έργο του Δ. Σολωμού, να έχει συγκεντρώσει την καθολική, σχεδόν, αποδοχή κριτικής και κοινού και να έχει επαινεθεί, μεταξύ άλλων, για την αριστοτεχνική χρήση της ελληνικής γλώσσας (Γ. Π. Σαββίδης) και της μυθοποιητικής παράδοσης (Δ. Μαρωνίτης). Τα ποιήματά της μεταφράστηκαν σε διάφορες γλώσσες και δημοσιεύθηκαν σε ανθολογίες και περιοδικά. Η διευθύντρια του προγράμματος ελληνικών σπουδών στο Columbia University της Νέας Υόρκης, Karen Van Dyck, αφιερώνει στη Τζένη Μαστοράκη ένα ολόκληρο κεφάλαιο του βιβλίου της "Η Κασσάνδρα και οι λογοκριτές" (1998), θεωρώντας την "μία από τις κορυφαίες ποιήτριες και μεταφράστριες της Ελλάδας". Δεινή μεταφράστρια, η Τζένη Μαστοράκη έχει μεταφράσει συγγραφείς πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους, όπως οι Τζέι-Ντι Σάλιντζερ, Κάρσον ΜακΚάλερς, Ελίας Κανέττι, Χάινριχ Μπελ, Χάινριχ φον Κλάιστ, Καρλ Μαρξ, Κάρλο Γκολντόνι, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Άπτον Σίνκλαιρ, Λιούις Κάρολ, Τζόρτζιο Μανγκανέλλι, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Χάρολντ Πίντερ, Σάρα Κέην, Μιγέλ δε Θερβάντες, Χάουαρντ Μπάρκερ, Πωλ Σουήζι, Άγκνες Χέλερ, κι ακόμη τον "Πετροτσουλούφη" του Χάινριχ Χόφμαν και παραμύθια των Αδελφών Γκριμ. Το 1989 τιμήθηκε με το Thornton Niven Wilder Prize του Columbia University (Translation Center) για το σύνολο του μεταφραστικού της έργου και το 1992 με το ειδικό βραβείο του ΙΒΒΥ (International Board on Books for Young People) για τη μετάφραση του παιδικού βιβλίου "Ο ταξιδιώτης της αυγής", του Σι-Ες Λιούις (εκδόσεις Kέδρος). Ποιήματά της στα ελληνικά και σε γαλλική μετάφραση, επιλεγμένα από την ίδια, περιλαμβάνονται στο ιστολόγιό της: http://mastorakilfh2007.blogspot.com.
Ο Γιάννης Η. Χάρης γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα. Από το 1971 εργάζεται ως διορθωτής κειμένων και επιμελητής εκδόσεων. Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί στα "Νέα" και μεταφράζει έργα του Μίλαν Κούντερα.
Ο Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης (1929-2016) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Γυμνασιακές σπουδές στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Προπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου. Μεταπτυχιακές σπουδές σε πανεπιστήμια της πρώην Δυτικής Γερμανίας με υποτροφία της Humboldt-Stiftung. Διδάκτωρ και εντεταλμένος υφηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης έως το 1967. Απολύεται, συλλαμβάνεται και βασανίζεται από τη στρατιωτική χούντα. Επανέρχεται και παραμένει καθηγητής της ίδιας Σχολής από το 1975 έως το 1996. Επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια της Γερμανίας, Αυστρίας και Κύπρου και των ΗΠΑ. Από το 1994 έως το 2001 πρόεδρος και γενικός διευθυντής του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, στη Θεσσαλονίκη, και στη συνέχεια συντονιστής του προγράμματος "Αρχαιογνωσία και Αρχαιογλωσσία στη Μέση Εκπαίδευση", που εκπονήθηκε από το Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας. Έγραψε βιβλία, μονογραφίες, και άρθρα για τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τον Σοφοκλή, τον Ηρόδοτο, τον Αλκαίο, τη Σαπφώ, που, ενμέρει ή εν όλω, και μετέφρασε. Για τον ίδιο προείχε η μετάφραση της "Οδύσσειας", η πρώτη που συντελέστηκε. Συγχρόνως μελέτησε και δημοσίευσε δοκίμια για μείζοντες νεοέλληνες ποιητές και πεζογράφους (Σολωμό, Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη, Ρίτσο, Αλεξάνδρου, Αναγνωστάκη, Πατρίκιο, Σαχτούρη, Σινόπουλο, Χειμωνά, κ.ά.), επιμένοντας σε εκπροσώπους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Έφυγε από τη ζωή στις 12 Ιουλίου 2016, σε ηλικία 87 ετών, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο.
Ο Ευγένιος Δ. Ματθιόπουλος είναι επίκουρος καθηγητής ιστορίας της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1977-1988), και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές ιστορίας της τέχνης και αισθητικής στο Πανεπιστήμιο Paris I - Pantheon-Sorbonne (1983-1987). Το 1997, υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, με θέμα τη "Συμμετοχή της Ελλάδας στην Μπιεννάλε της Βενετίας, 1934-1940". Είχε την ευθύνη της επιστημονικής επιμέλειας και σύνταξης του "Λεξικού Ελλήνων Καλλιτεχνών", εκδόσεις Μέλισσα, Αθήνα, 1997-2000. Δημοσίευσε μελέτες σε συλλογικούς τόμους και άρθρα σε καταλόγους και περιοδικά. Από το 2001 συνεργάζεται, ως ερευνητής, με το Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών - ΙΤΕ.
Ο Α. Φ. Χριστίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1946. Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο του Campridge της Μεγάλης Βρετανίας. Είναι καθηγητής γλωσσολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Α.Π.Θ. Διευθύνει επίσης το Τμήμα Γλωσσολογίας του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας και μετέχει στο Δ.Σ. του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη). Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία "Γλώσσα, πολιτική, πολιτισμός"(1999, Πόλις), "Όψεις της γλώσσας" (2002, Νήσος) και έχει επιμεληθεί το βιβλίο "Ιστορία της ελληνικής γλώσσας: από τις αρχές έως στην ύστερη αρχαιότητα (2001, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας & Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών).
Η Άννα Λυδάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε παιδαγωγικά στο Ηράκλειο και στην Αθήνα και κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Υπέβαλε τη διδακτορική της διατριβή στην κοινωνική λαογραφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΠΤΔΕ). Σήμερα είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, όπου διδάσκει ποιοτικές μεθόδους κοινωνικής έρευνας και κοινωνική λαογραφία. Έχει γράψει τα βιβλία: "Μπαλαμέ και Ρομά: οι τσιγγάνοι των Άνω Λιοσίων", Αθήνα 1997, "Οι τσιγγάνοι στην πόλη: μεγαλώνοντας στην Αγία Βαρβάρα", Αθήνα 1998, "Ποιοτικές μέθοδοι της κοινωνικής έρευνας", Αθήνα 2001, "Μέσα από την κάμερα. Κινηματογράφος και κοινωνική πραγματικότητα", Αθήνα 2009, 2012. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε συλλογικούς τόμους, περιοδικά και εφημερίδες. Τα βιβλία της για τους Τσιγγάνους έχουν μεταφραστεί στα ουγγρικά.
Ο Σπύρος Α. Μοσχονάς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε γλωσσολογία και φιλοσοφία της γλώσσας στα Πανεπιστήμια του Georgetown (Washington, D.C.), του Maryland και του Texas (Austin). Το διδακτορικό του δίπλωμα στη γλωσσολογία το απέκτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1994). Δίδαξε γλωσσολογία στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου (1995-1997). Από το 1997 διδάσκει γλωσσολογία και φιλοσοφία της γλώσσας στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο Αριστείδης Μπαλτάς γεννήθηκε το 1943 στην Κέρκυρα. Είναι ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας των Επιστημών του τμήματος Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών (πρ. Γενικού Τμήματος) του ΕΜΠ. Μετά τις βασικές σπουδές μηχανολόγου-ηλεκτρολόγου στο ΕΜΠ (1962-67), έκανε μεταπτυχιακά και διδακτορικό στη Θεωρητική Φυσική στο Πανεπιστήμιο Παρισίων XI (1972). Το 1982 εκλέχθηκε λέκτορας στον Τομέα Φυσικής του ΕΜΠ, το 1984 επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας και μεθοδολογίας της φυσικής στο ίδιο Τμήμα/Τομέα, το 1992 αναπληρωτής καθηγητής και το 2002 καθηγητής φιλοσοφίας των επιστημών. Στο πλαίσιο των ερευνητικών ενδιαφερόντων του ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την επιστημολογία του Λουί Αλτουσέρ, ως απόρροια της λεγόμενης Γαλλικής Σχολής Επιστημολογίας (Μπασελάρ, Canguilhem, Κοϋρέ, Cavailles), καθώς και με την αγγλοσαξονική φιλοσοφία της επιστήμης, με βάση τη σκέψη των K. Popper, T.S. Kuhn, I. Lakatos, P. Feyerabend, L. Laudan, κ.ά. Ενδιαφέρθηκε, επίσης, για τη φιλοσοφία της επιστήμης στο πλαίσιο μιας γενικότερης φιλοσοφικής θεώρησης του κόσμου και της γνώσης, με βάση το έργο των Βιτγκενστάιν, Νίτσε, Σπινόζα, Ντεριντά, McDowell, Μπένγιαμιν, κ.ά.Το 2002 τιμήθηκε με Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής για το βιβλίο του "Αντικείμενα και όψεις εαυτού" (εκδ. Εστία). Τον Δεκέμβριο του 2010 του απονεμήθηκε το Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας στη μνήμη των Βασίλη Ξανθόπουλου-Στέφανου Πνευματικού.
Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ -υπήρξε μεταξύ εκείνων οι οποίοι υπέγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη δημιουργίας του κόμματος- και πρόεδρος του Ινστιτούτου "Νίκος Πουλαντζάς".
Διετέλεσε βουλευτής της περιφέρειας Αττικής με τον ΣΥΡΙΖΑ και ανέλαβε καθήκοντα ως Υπουργός Παιδείας (Ιανουάριος 2015-Αύγουστος 2015) και Πολιτισμού & Αθλητισμού (Σεπτέμβριος 2015-Νοέμβριος 2016) στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Η Άννα Φραγκουδάκη είναι καθηγήτρια κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έζησε στη Γαλλία, 1964-1976, όπου σπούδασε κοινωνιολογία και ειδικεύθηκε στην κοινωνιολογία της παιδείας. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Rene Descartes - Paris V (1975, τμήμα επιστημών της εκπαίδευσης) και υφηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1978, Φιλοσοφική Σχολή). Οι κύριες δημοσιεύσεις της αφορούν τις κοινωνικές ανισότητες, τις διακρίσεις με βάση το φύλο και την κουλτούρα, την ιστορική διγλωσσία και την κοινωνική της λειτουργία, την ανάλυση των σχολικών βιβλίων, τον εθνοκεντρισμό και το ρατσισμό στην εκπαίδευση.
Ο Γιώργος Γιαννουλόπουλος γεννήθηκε το 1942 στην Τρίπολη. Σπούδασε στην Ελλάδα και στη Γαλλία. Κείμενά του με θέμα τη νεότερη ελληνική ιστορία έχουν δημοσιευτεί στο εξωτερικό. Εργάστηκε για χρόνια στο BBC, συνεργάζεται με το περιοδικό Σύγχρονα Θέματα και αρθρογραφεί στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Η Νάσια Γιακωβάκη είναι ιστορικός. Σπούδασε στις Φιλοσοφικές Σχολές της Αθήνας και των Ιωαννίνων. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία (Πανεπιστήμιο του Έσσεξ) και στη Θεσσαλονίκη, όπου και ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή (Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, ΑΠΘ 2001). Έχει εργαστεί στη Μέση Εκπαίδευση, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους και ως συνεργάτης στο Κέντρο Ερεύνης Μεσαιωνικού και Νέου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών (ΚΕΜΝΕ).
Σήμερα διδάσκει Νεότερη Ευρωπαϊκή Ιστορία στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη μελέτη του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και στη διαμόρφωση της δημόσιας σφαίρας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Μελέτες της έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους.
Η Θεοδοσία-Σούλα Παυλίδου είναι ομότιμη καθηγήτρια γλωσσολογίας του Α.Π.Θ.
Σπούδασε αρχικά φυσική (δευτερεύων κλάδος: ρωσική γλώσσα και λογοτεχνία) στο Carleton College (ΗΠΑ) από το 1965 έως το 1969. Στη συνέχεια έκανε σπουδές επικοινωνίας (δευτερεύοντες κλάδοι: πληροφορική, λογική) στο Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universitat της Βόννης από όπου και πήρε το διδακτορικό της δίπλωμα τo 1977. Έως το 1980, που ανέλαβε καθήκοντα στο ΑΠΘ, εργάστηκε στη Γερμανία στο Institut fur Deutsche Sprache, στο Πανεπιστήμιο της Osnabruck, κ.ά. Στο Α.Π.Θ. διετέλεσε μ. ά. Πρόεδρος του Τμήματος Φιλολογίας, Διευθύντρια του Τομέα Γλωσσολογίας και Διευθύντρια του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών του Τμήματος Φιλολογίας.
Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα κινούνται στον χώρο της πραγματολογίας, της κοινωνιογλωσσολογίας και των σπουδών φύλου, και επικεντρώνονται σε ζητήματα ανάλυσης της συνομιλίας, δείξης, υποκειμενικότητας, φατικότητας, ευγένειας, διαπολιτισμικής πραγματολογίας, διεπιστημονικότητας, σχέσης γλώσσας-φύλου κ.ά.
Από το 2005 είναι υπεύθυνη του ερευνητικού προγράμματος Γλωσσική Διεπίδραση και Ανάλυση Συνομιλίας, στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη), στο πλαίσιο του οποίου ανέπτυξε και το Corpus Προφορικού Λόγου της Ελληνικής. Σε αυτό το πλαίσιο εγκαινίασε την εκδοτική σειρά Μελέτες για τον Προφορικό Λόγο καθώς επίσης και τη διοργάνωση ειδικών Διημερίδων με αντικείμενο την προφορική επικοινωνία
Η Λήδα Καζαντζάκη γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα. Από το 1979 μέχρι και το 1986 σπούδασε στις φιλοσοφικές σχολές των πανεπιστημίων της Τυβίγγης και της Κολωνίας Ιστορία της Τέχνης και Αρχαιολογία και Αρχαία Ιστορία.
Συνεργάστηκε με την τηλεόραση της νοτίου Γερμανίας στην έρευνα και την παραγωγή δύο ντοκιμαντέρ για τη γερμανική κατοχή και τη μετανάστευση των Ελλήνων εργατών στη δυτική Γερμανία. Επί σειρά ετών υπήρξε πολιτιστική συντάκτης του γερμανικού ραδιοφώνου της βόρειας Γερμανίας, των περιοδικών "Αντί" και "Ο Πολίτης" και της εφημερίδας "Εποχή".
Από το 2003 έχει αναλάβει την επιμέλεια του εικαστικού τμήματος των "Αναγνώσεων" της "Κυριακάτικης Αυγής".
Έχει γράψει ένα παιδικό βιβλίο με τον τίτλο "Ο Ουρανοκατέβατος" (Ελληνικά Γράμματα, 2006).