Ο Κυριάκος Θ. Νικολάου-Πατραγάς είναι ένας από τους γνωστότερους "Ελληνες ειδικούς του Ισλάμ με ειδίκευση στο Ισλαμικό Δίκαιο και τους Θεσμούς του και με αξιοζήλευτη ισλαμική -και όχι μόνο- παιδεία που του προσφέρει τα εφόδια μιας συγκεκροτημένης επιστημονικής συνθέσεως. Έχοντας εμπράκτως απορρίψει -προς τιμήν του- κάθε είδους και μορφής οριενταλιστικές κατασκευές και μεθοδολογίες, εργάζεται αυστηρώς και αποκλειστικώς επί των ισλαμικών πηγών, τις οποίες ερμηνεύει με τον ενδεδειγμένο για το Ισλάμ τρόπο, διότι κατέχει πλέον στερρά τα μεθοδολογικά του εργαλεία. Χωρίς να ασπάζεται ο ίδιος το Ισλάμ, το σέβεται υποδειγματικώς, γι΄ αυτό και δεν επιχειρεί με έωλους τρόπους και μεθοδεύσεις να αλλοιώσει την μορφή ή το περιεχόμενό του. Από την μνημειώδη και μοναδική στα χρονικά της δυτικής βιβλιογραφίας διδακτορική του διατριβή, "Γενετήσιος παραβατικότης κατά τε το ιουστινιάνειον και το ισλαμικόν δίκαιον. Η μοιχεία και έτερα συναφή εγκλήματα", όπου κατέδειξε, αυστηρώς βάσει των ιδίων των ισλαμικών πηγών, την ανυπαρξία της ποινής του λιθοβολισμού στα περί την γενετήσιο ορμή εγκλήματα, προβαίνοντας έτσι σε μια από τις σημαντικώτερες, για τους γνωρίζοντες, τομές στο Ισλάμ, επιδεικνύει μέχρι σήμερα μια σθεναρά, αυστηρώς επιστημονική στάση και ακεραιότητα, η οποία είναι αξιομνημόνευτη. (Καθηγητής Ιωάννης Θ. Μάζης) Πηγαία όντως η παρούσα εργασία, βασισμένη σε βαθιά γνώση των αραβικών πηγών, ανοίγει νέους ορίζοντες προσανατολισμού και προβληματισμού στην έρευνα της ιστορίας του χαλιφάτου, του ρόλου και της λειτουργίας του στον ισλαμικό κόσμο και των προεκτάσεων και συνεπειών του στην παγκόσμια ιστορία από της συστάσεώς του μέχρι της καταργήσεώς του κατά την τρίτη δεκαετία του 20ού αιώνα. Ο συγγραφέας της εργασίας Κυριάκος Νικολάου - Πατραγάς, διαθέτει, εκτός από την βαθιά γνώση των πηγών, κριτικόν νουν και μιαν αίσθηση ερευνητική που του επιτρέπει να ρίξει πρωτότυπο φως στην έννοια, το σύστημα και την λειτουργία του χαλιφάτου. Πράγματι, η εργασία φαίνεται να τοποθετεί σε νέα προοπτική την ιστορία του χαλιφάτου, τις ερμηνείες και τις σχέσεις του με την θρησκεία του Ισλάμ και τον τρόπο μέ τον οποίον διοίκησε επί δεκατρείς αιώνες τόσο τον Ισλαμικό κόσμο, όσο και τις μη μουσουλμανικές κοινότητες (μιλλέτ) εκτός της ισλαμικής επικρατείας. Οι επικοινωνίες εξάλλου του συγγραφέα με διακεκριμένους επιστήμονες, Άραβες λογίους και νομοδιδασκάλους, σημάδευσαν αποφασιστικά την έρευνά του και του επέτρεψαν να κατανοήσει εις βάθος το θέμα. (Καθηγητής Γρηγόριος Α. Ζιάκας)