Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)

Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Ντένης Ζαχαρόπουλος (Συγγραφέας)

Ο Ντένης Ζαχαρόπουλος είναι ιστορικός και κριτικός της τέχνης, καλλιτεχνικός διευθυντής του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 11 Ιουνίου 1952. Τελείωσε το Λεόντειο Λύκειο το 1970 και παράλληλα σπούδασε μουσική και ιστορία της μουσικής στο Ωδείο Αθηνών. Σπούδασε σύγχρονη φιλολογία και αισθητική στο Πανεπιστήμιο της Αιξ-αν-Προβάνς, κοινωνιολογία της τέχνης και σημαντική των αναπαραστατικών συστημάτων στην Ανωτάτη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών στο Παρίσι. Ανώτατο δίπλωμα κοινωνικών επιστημών με τον J. Cassou, το 1976. Μεταπτυχιακό στην ιστορία και θεωρία της τέχνης με τους L. Marin, H. Damish και G. Genette, το 1980. Παρακολούθησε συστηματικά το διδακτορικό σεμινάριο φιλοσοφίας και αισθητικής του L. Marin από το 1980 έως το 1985. Από το 1986 μέχρι το 1991 δίδαξε στην Ανωτάτη Σχολή Εικαστικών Τεχνών της Γενεύης· από το 1986 μέχρι το 1993 στη Μεταπτυχιακή Σχολή του Εθνικού Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης, "Le Magazin", της Γκρενόμπλ· από το 1992 μέχρι το 1996 εκλέχτηκε ομότιμος καθηγητής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης και διευθυντής του Ινστιτούτου Σύγχρονης Τέχνης. Δίδαξε ως καθηγητής στο Μεταπτυχιακό της Rijksacademie van Beeldende Kunsten, στο Άμστερνταμ, και ως έκτακτος καθηγητής στη Hochschulle fur Kunst und Gestaltung της Βέρνης. Από το 2002 διδάσκει ιστορία της τέχνης και μουσειολογία στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου του Αιγαίου, στη Μυτιλήνη. Έχει διατελέσει: διευθυντής του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης και Πολιτισμού και Πάρκου Γλυπτικής, Domaine de Kerguehennec στη Βρετάνη, Γαλλία από το 1992-1999. Συν-διευθυντής της Documenta IX του Κάσσελ, 1992. Κομισάριος του Γαλλικού Περιπτέρου στη 48η Μπιενάλε της Βενετίας, 1999. Σύμβουλος της Επιτροπής Αναγνώρισης Ανωτάτων Διπλωμάτων Καλών Τεχνών του Ομοσπονδιακού Συνεδρίου Δημόσιας Εκπαίδευσης της Ελβετίας. Επιμελητής και οργανωτής πολυάριθμων εκθέσεων σε Μουσεία και Κέντρα Τέχνης στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελβετία, την Ιταλία, την Ελλάδα, την Αυστρία, το Βέλγιο, την Ισπανία, την Ολλανδία, το Μαυροβούνιο και τις Η.Π.Α. Εκλέχτηκε Γενικός Επιθεωρητής Καλών Τεχνών του Υπουργείου Πολιτισμού της Γαλλίας το 1999, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 2000. Έχει διατελέσει σύμβουλος και σύνεδρο μέλος της Εθνικής Συλλογής Σύγχρονης Τέχνης της Γαλλίας, από το 1993 μέχρι το 2000, των περιφερειακών συλλογών της Καμπανίας και Αρδεννών, από το 1997 μέχρι το 2000, του Βορρά και Καλαί, από το 1984 μέχρι το 1990. Διατέλεσε σύνεδρο μέλος της επιτροπής διεθνούς πολιτιστικής πολιτικής του Υπουργείου Εξωτερικών της Γαλλίας από το 1993 μέχρι το 1999. Από το 1987 μέχρι το 1989 συμμετείχε ως μέλος της Επιτροπής Εκθέσεων του Υπουργείου Πολιτισμού της Ισπανίας. Συντονιστής Προγράμματος του Ελληνικού Μήνα στο Λονδίνο, 1975-1976, Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης. Βοηθός του Τ. Σπητέρη από το 1973 μέχρι το 1979, για τη συγγραφή του τρίτομου "Τρεις αιώνες νεοελληνικής τέχνης (1660-1967)". Κριτικός τέχνης, συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά. Δημοσίευσε βιβλία, καταλόγους, δοκίμια και μελέτες πάνω στη σύγχρονη τέχνη, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την άρτε πόβερα, την τοιχογραφία, το χώρο, την αναπαράσταση, την αρχιτεκτονική, το τοπίο, τον ήχο, την ιστορία της τέχνης, τη μεθοδολογία, την ιστορία των θεσμών, την κριτική της τέχνης, και σημαντικό αριθμό μονογραφιών πάνω σε σύγχρονους και ιστορικούς καλλιτέχνες. Έχει δώσει διαλέξεις και συμμετάσχει, διευθύνει και οργανώσει συνέδρια σε πολυάριθμα μουσεία, ιδρύματα και πανεπιστήμια στην Ευρώπη και την Αμερική.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Δέσποινα Μουζάκη (Συγγραφέας)

Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Jack Lang (Συγγραφέας)

Γάλλος πολιτικός (γεν. 1939), βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο δημόσιο και διεθνές δίκαιο, το οποίο δίδαξε, στη συνέχεια, μεταξύ 1971-1981. Διετέλεσε Υπουργός Πολιτισμού (22 Μαΐου 1981 - 19 Μαρτίου 1986 και 13 Μαΐου 1988 - 29 Μαρτίου 1993) και Υπουργός Παιδείας (3 Απριλίου 1992 - 29 Μαρτίου 1993 και 27 Μαρτίου 2000 - 5 Μαΐου 2002) στις κυβερνήσεις των σοσιαλιστών, στη Γαλλία.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Ξανθίππη Σκάρπια - Χόιπελ (Συγγραφέας)

Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Μάριον Ιγγλέση (Συγγραφέας)

Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Mary Kitroeff (Μεταφραστής)

Geoffrey Cox (Μεταφραστής)

Μάριον Ιγγλέση (Επιμέλεια)

William Klein (Εικονογράφος)

Ο Ουίλιαμ Κλάιν γεννήθηκε το 1928 στην Αμερική από οικογένεια Ουγγροεβραίων μεταναστών. Άφησε τις ΗΠΑ σε ηλικία 18 ετών, για να κάνει την στρατιωτική του θητεία στην κατεχόμενη Γερμανία. Λίγο αργότερα βρίσκεται στο Παρίσι στο πλαίσιο ενός στρατιωτικού προγράμματος γαλλοαμερικανικής φιλίας. Παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής στη Σορβόννη, στο εργαστήριο του Fernand Leger, την ίδια εποχή με την Ορελί Ντεμούρ και τον Εμανουέλ Περέιρε. Μάλιστα, τη δεύτερη ημέρα του στο Παρίσι γνωρίζει τη μελλοντική γυναίκα του Ζαν, η οποία θα είναι και η βασική συνεργάτιδά του στις ταινίες του, έως τον θάνατο της το 2005. Η καλλιτεχνική πορεία του Klein αρχίζει με τη ζωγραφική, πολύ σύντομα όμως θα τον κερδίσει το πάθος του για τη φωτογραφία. Το 1954 ο Αλεξάντερ Λίμπερμαν, καλλιτεχνικός διευθυντής της "Vogue", προσλαμβάνει τον Klein ως φωτογράφο μόδας. Με αμφιθυμία, αλλά και μια δόση ειρωνείας, ο Klein, ανατρέπει τις μέχρι τότε φωτογραφικές φόρμες που κυριαρχούσαν στον χώρο της μόδας. Εγκαταλείπει τα ντεφιλέ και τα στούντιο και βγάζει τα μοντέλα στο δρόμο. Οι φωτογραφίες του γίνονται διάσημες, το όνομά του κατακτά μια θέση διεθνώς, ωστόσο ο ίδιος επιθυμεί περισσότερα σε ό,τι αφορά τη θεματολογία αλλά και τον τρόπο έκφρασης. Από τον φωτογραφικό φακό ο Klein περνάει στον κινηματογραφικό, ισορροπώντας τα επόμενα χρόνια ανάμεσα στα δυο είδη. Πρωτοπόρος και πολιτικοποιημένος, με έναν μοναδικά ανορθόδοξο τρόπο, κινηματογραφεί θέματα της επικαιρότητας: τον πόλεμο του Βιετνάμ, το ρατσισμό, τη διαφήμιση, τα reality shows, το Rock & Roll, τον Μάη του 1968, τα δημοφιλή σπορ (στις ταινίες του για τον Muhammad Ali και το Roland Garos), αλλά και θρησκευτικά ζητήματα (η ταινία του "Ο μεσσίας", 1999-2000, σε μουσική του Haendel, αποτελεί ένα ορατόριο εκτελεσμένο από φυλακισμένους, ναρκομανείς, αστυνομικούς, κ.ά.). Ο Klein, ο οποίος δεν σπούδασε ποτέ φωτογραφία, θεωρείται φωτογράφος "δράσης". Χρησιμοποιεί τη μηχανή σχεδόν σαν πινέλο ή σαν όπλο, αποτυπώνοντας ενστικτωδώς τους ανθρώπους, το φως, τις στιγμές στο δρόμο, εν κινήσει, χωρίς να εστιάζει, εντάσσοντας το "φλου" στην αισθητική του, δημιουργώντας εικόνες μοναδικής έντασης, ασχήμιας, ομορφιάς και θορύβου: εικόνες ζωής. Τον Νοέμβριο του 2007 ο William Klein υπήρξε επίτιμος προσκεκλημένος του 48ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεών του, διοργανώθηκε αναδρομική προβολή των ταινιών του και έκθεση φωτογραφίας, αφίσας, μακέτας και επιζωγραφισμένων φωτογραφιών ("κόντακτ") στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, σε επιμέλεια της Μάριον Ιγγλέση. Η έκθεση περιελάμβανε φωτογραφίες της Νέας Υόρκης (1954-55), του Τόκιο (1961), της Μόσχας (1959-60), της Ρώμης (1956 και 2005), του Παρισιού (1957-2007), φωτογραφίες μόδας, καθώς και μια σειρά ανέκδοτων φωτογραφιών από την Ελλάδα την οποία είχε επισκεφθεί για πρώτη φορά το 1957 και το 1963 (η Μελίνα στην αγκαλιά του Πίτερ Ουστίνοφ, αρχαία αγάλματα, πρόσωπα του 1950 απέναντι στο φακό, κ.ά.). Μια επιλεγμένη φιλμογραφία του William Klein περιλαμβάνει τις ταινίες: 1965-66: "Who are you Polly Maggoo?" (Βραβείο Jean Vigo), 1967: "Far from Vietnam" (συμμετοχή σε ομαδική ταινία), 1967-68: "Mr. Freedom", 1970: "Eldridge Cleaver Black Panther", 1974: "Muhammad Ali the Greatest", 1975-76: "Le couple temoin", 1978: "Grands soirs et petits matins", 1993: "In and Out of Fashion", 1999-2000: "Le messie", καθώς και ταινίες μικρού μήκους όπως οι "Broadway by Light", "Ralentis", "Contacts", κ.ά.

William Klein (Φωτογράφος)

Ο Ουίλιαμ Κλάιν γεννήθηκε το 1928 στην Αμερική από οικογένεια Ουγγροεβραίων μεταναστών. Άφησε τις ΗΠΑ σε ηλικία 18 ετών, για να κάνει την στρατιωτική του θητεία στην κατεχόμενη Γερμανία. Λίγο αργότερα βρίσκεται στο Παρίσι στο πλαίσιο ενός στρατιωτικού προγράμματος γαλλοαμερικανικής φιλίας. Παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής στη Σορβόννη, στο εργαστήριο του Fernand Leger, την ίδια εποχή με την Ορελί Ντεμούρ και τον Εμανουέλ Περέιρε. Μάλιστα, τη δεύτερη ημέρα του στο Παρίσι γνωρίζει τη μελλοντική γυναίκα του Ζαν, η οποία θα είναι και η βασική συνεργάτιδά του στις ταινίες του, έως τον θάνατο της το 2005. Η καλλιτεχνική πορεία του Klein αρχίζει με τη ζωγραφική, πολύ σύντομα όμως θα τον κερδίσει το πάθος του για τη φωτογραφία. Το 1954 ο Αλεξάντερ Λίμπερμαν, καλλιτεχνικός διευθυντής της "Vogue", προσλαμβάνει τον Klein ως φωτογράφο μόδας. Με αμφιθυμία, αλλά και μια δόση ειρωνείας, ο Klein, ανατρέπει τις μέχρι τότε φωτογραφικές φόρμες που κυριαρχούσαν στον χώρο της μόδας. Εγκαταλείπει τα ντεφιλέ και τα στούντιο και βγάζει τα μοντέλα στο δρόμο. Οι φωτογραφίες του γίνονται διάσημες, το όνομά του κατακτά μια θέση διεθνώς, ωστόσο ο ίδιος επιθυμεί περισσότερα σε ό,τι αφορά τη θεματολογία αλλά και τον τρόπο έκφρασης. Από τον φωτογραφικό φακό ο Klein περνάει στον κινηματογραφικό, ισορροπώντας τα επόμενα χρόνια ανάμεσα στα δυο είδη. Πρωτοπόρος και πολιτικοποιημένος, με έναν μοναδικά ανορθόδοξο τρόπο, κινηματογραφεί θέματα της επικαιρότητας: τον πόλεμο του Βιετνάμ, το ρατσισμό, τη διαφήμιση, τα reality shows, το Rock & Roll, τον Μάη του 1968, τα δημοφιλή σπορ (στις ταινίες του για τον Muhammad Ali και το Roland Garos), αλλά και θρησκευτικά ζητήματα (η ταινία του "Ο μεσσίας", 1999-2000, σε μουσική του Haendel, αποτελεί ένα ορατόριο εκτελεσμένο από φυλακισμένους, ναρκομανείς, αστυνομικούς, κ.ά.). Ο Klein, ο οποίος δεν σπούδασε ποτέ φωτογραφία, θεωρείται φωτογράφος "δράσης". Χρησιμοποιεί τη μηχανή σχεδόν σαν πινέλο ή σαν όπλο, αποτυπώνοντας ενστικτωδώς τους ανθρώπους, το φως, τις στιγμές στο δρόμο, εν κινήσει, χωρίς να εστιάζει, εντάσσοντας το "φλου" στην αισθητική του, δημιουργώντας εικόνες μοναδικής έντασης, ασχήμιας, ομορφιάς και θορύβου: εικόνες ζωής. Τον Νοέμβριο του 2007 ο William Klein υπήρξε επίτιμος προσκεκλημένος του 48ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεών του, διοργανώθηκε αναδρομική προβολή των ταινιών του και έκθεση φωτογραφίας, αφίσας, μακέτας και επιζωγραφισμένων φωτογραφιών ("κόντακτ") στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, σε επιμέλεια της Μάριον Ιγγλέση. Η έκθεση περιελάμβανε φωτογραφίες της Νέας Υόρκης (1954-55), του Τόκιο (1961), της Μόσχας (1959-60), της Ρώμης (1956 και 2005), του Παρισιού (1957-2007), φωτογραφίες μόδας, καθώς και μια σειρά ανέκδοτων φωτογραφιών από την Ελλάδα την οποία είχε επισκεφθεί για πρώτη φορά το 1957 και το 1963 (η Μελίνα στην αγκαλιά του Πίτερ Ουστίνοφ, αρχαία αγάλματα, πρόσωπα του 1950 απέναντι στο φακό, κ.ά.). Μια επιλεγμένη φιλμογραφία του William Klein περιλαμβάνει τις ταινίες: 1965-66: "Who are you Polly Maggoo?" (Βραβείο Jean Vigo), 1967: "Far from Vietnam" (συμμετοχή σε ομαδική ταινία), 1967-68: "Mr. Freedom", 1970: "Eldridge Cleaver Black Panther", 1974: "Muhammad Ali the Greatest", 1975-76: "Le couple temoin", 1978: "Grands soirs et petits matins", 1993: "In and Out of Fashion", 1999-2000: "Le messie", καθώς και ταινίες μικρού μήκους όπως οι "Broadway by Light", "Ralentis", "Contacts", κ.ά.