Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789607057990
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Για τη δολοφονία του Τζωρτζ Πολκ έχουν εκδοθεί κατά καιρούς αρκετά βιβλία. Όλα αποτελούν αξιόλογες μαρτυρίες. Δηλαδή πηγές από τις οποίες μπορεί να αντλήσει ο ιστορικός περισσότερο ή λιγότερο αξιόπιστες πληροφορίες για μια συνολική ανάπλαση της ψυχολογίας και των συνθηκών μιας εποχής τραγικής για τη μεταπολεμική Ελλάδα. Δεν υποδύομαι ρόλο ιστορικού. Αυτό το βιβλίο είναι άλλη μία δημοσιογραφική μαρτυρία, υποκείμενη μαζί με άλλες σε ιστορικό έλεγχο. Η ίδια η Δικαιοσύνη, άλλωστε, παρά το τελευταίο απορριπτικό 3-2 του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, χρειάζεται άλλη μία θετική ψήφο για να εξοφλήσει το χρέος της. Θεωρώ ανθρώπινο το ότι εξακολούθησε να διστάζει. Και ας μου επιτραπεί να το αποδίδω στο ότι οι δικαστικοί του πρώτου βαθμού, που τότε χειρίσθηκαν την τακτική ανάκριση, έφθασαν κάποτε σε ανώτατα αξιώματα σταδιοδρομώντας παράλληλα, όπως ήταν φυσικό, με άλλους συναδέλφους τους. Και ναι μεν οφείλουμε όλοι να αναγνωρίσουμε ότι, καθώς αποκαλύπτουν τα δημοσιευόμενα αμερικανικά έγγραφα, τελούσαν στην υπόθεση αυτή υπό αφόρητη πίεση κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, αλλά είχα και την ατυχία να διαπιστώσω αργότερα για άλλη μία φορά ότι όποιος δέχεται σε κάποια φάση την υποταγή, μπορεί και στο μέλλον να υποκύψει (ή να προσαρμοσθεί αυτοβούλως). Στον δημοσιογράφο Γρηγόρη Στακτόπουλο η Ελληνική Δικαιοσύνη οφείλει πάντα, ύστερα και από τον πικρό του θάνατο, αναγνώριση του ισόβιου μαρτυρίου του ως ηθική αποκατάσταση. Το οφείλει, άλλωστε, και στον εαυτό της, όπως έδειξε το σχετικά πρόσφατο 3-2. Αλλά και το ίδιο το Δικαστήριο που εδίκασε τότε την υπόθεση, με από της έδρας προεξάρχοντα τον Εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης Παναγιώτη Κωνσταντινίδη, έχει αναγνωρίσει το χρέος αυτό με τη δήλωση: «Η υπόθεση δεν έκλεισε». Και με τη διαβεβαίωση ότι «θα συνεχισθούν οι ανακρίσεις». Οι οποίες δεν συνεχίσθηκαν. Όχι βέβαια από υπαιτιότητα του Στακτόπουλου. Αλλά εκείνων που ήθελαν όπως-όπως να «κλείσει».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Γιάννης Θ. Βούλτεψης γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1923. Κατά τον πόλεμο του 1940-1941 περιελήφθη στην πολιτική επιστράτευση σε αντικατάσταση στρατευθέντων υπαλλήλων του Δημοσίου. Επί Ιταλικής Κατοχής πήρε μέρος στο Μαθητικό Κίνημα κατά της Προσαρτήσεως των Επτανήσων και τον Ιούλιο του 1943 διαπεραιώθηκε στη Δυτική Στερεά, όπου κατατάχθηκε στον ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο Ακέλας. Την άνοιξη του 1944 φοίτησε στη σχολή Εφέδρων Αξιωματικών και ονομάσθηκε ανθυπολοχαγός. Πήρε μέρος σε μάχες εναντίον των γερμανικών στρατευμάτων Κατοχής και προτάθηκε για το Αριστείον Απελευθερωτικού Αγώνος και για προαγωγή στο βαθμό του υπολοχαγού επ΄ ανδραγαθία. Τον Δεκέμβριο 1944 τραυματίσθηκε στην επίθεση κατά του ΕΔΕΣ έξω από την Άρτα.
Μετά τη Βάρκιζα συνελήφθη στο Αργοστόλι με διαταγή των Άγγλων και παρέμεινε κρατούμενος χωρίς δίκη ως τον Αύγουστο του 1945. Συνελήφθη και πάλι το 1946 ως διευθυντής της εφημερίδας τού ΕΑΜ "Ελεύθερη Κεφαλλονιά" και καταδικάσθηκε για "αδικήματα Τύπου" σε φυλάκιση πέντε ετών και τριετή εκτόπιση. Απολύθηκε στις 29 Μαΐου 1952 με βάση ένα νόμο που "ευεργετούσε" τον Τύπο και προσήλθε στο Στρατό ως "νεοσύλλεκτος". Τον έστειλαν στην απομόνωση της Μακρονήσου, όπου "υπηρέτησε" ως "λοιπός οπλίτης" (χωρίς όπλο, αλλά με τις δέουσες... νυκτερινές ασκήσεις).
Συντάκτης της "Αυγής" από τον Μάρτιο του 1953, τον Ιούνιο του 1965 βραβεύτηκε σε γενικό δημοσιογραφικό διαγωνισμό "για την πληρεστάτη κάλυψη της Υποθέσεως Λαμπράκη από αστυνομικής πλευράς και για την οξυδερκή ανάλυση του σχετικού με το έγκλημα ανταρτικού έργου".
Σε όλη τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας έζησε στη Ρώμη και ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα υπέρ μιας πανεθνικής ενότητας για την έγκαιρη αποκατάσταση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος.
Μετά την κατάρρευση της δικτατορίας έγραψε στα περιοδικά "Επίκαιρα" και "Αντί" και εργάσθηκε στις ημερήσιες εφημερίδες "Ελληνικόν Μέλλον", "Απογευματινή", "Ελεύθερος Τύπος" και "Μεσημβρινή".
Από το 1984 ως το 1993 διετέλεσε διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας.
Έγραψε τα βιβλία: "Υπόθεση Μανώλη Γλέζου" (1960). "Η Μεγάλη Πορεία" (1961), "Υπόθεση Λαμπράκη" (1966), "Ο Ανατολικός Άνεμος" (Φεβρ. 1967), "Η Καταγωγή και ο Θάνατος της Συνωμοσίας" (1976) "Συναγωνιστής Ακέλας" (1983), "Η Άγνωστη Τραγωδία του Αλέκου Παναγούλη" (1984), "Η Αποκάλυψη του Φασισμού" ("Mussolini Socialfascista" του Τζιόρτζιο Μπόκκα και το "Το Δόγμα του Φασισμού" του Μπενίτο Μουσσολίνι) με εισαγωγή, σημειώσεις και κατατοπιστικά προσαρτήματα (1984), "Η Πολιτική Διαθήκη του Γεωργίου Παπανδρέου και η Αντίσταση του Ανδρέα" (1985), "Πρόκληση" (1986).
Ο Γιάννης Βούλτεψης πέθανε στις 2 Ιανουαρίου του 2010 σε ηλικία 87 ετών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
