Τζαβαχαρλάλ Νέχρου (14 Νοεμβρίου 1889 - 27 Μαΐου 1964), επίσης αποκαλούμενος «Παντίτ» («δάσκαλος»), ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός της ανεξάρτητης Ινδίας από το 1947 για 17 έτη, μέχρι το θάνατό του το 1964. Πρώτιστος μεταξύ των αρχιτεκτόνων της σύγχρονης Ινδίας, ο Νέχρου της παρείχε ένα ανεξίθρησκο και δημοκρατικό πλαίσιο. Με τα βιβλία και τις ιδέες του επηρέασε την σκέψη των επερχομένων γενεών των Ινδών καθιστώντας τους υπεύθυνους και αφοσιωμένους σε μια ελεύθερη, δημοκρατική και ανεξίθρησκη Ινδία με την επιστήμη και την τεχνολογία ως κατευθυντήρια δύναμη.
Σε μεγάλο βαθμό υπήρξε αρμόδιος για τον προγραμματισμό της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Ο Νέχρου οδήγησε τον λαό της Ινδίας στην ελευθερία, δημοκρατία και ενότητα, σε μια ταραχώδη περίοδο για την παγκόσμια κατάσταση. Υπήρξε ένας από τους ιδρυτές του Κινήματος των Αδεσμεύτων, το οποίο προσπάθησε να εγκαθιδρύσει την παγκόσμια ειρήνη. Πίστεψε σε μια ελεύθερη Ινδία και επίσης αφιέρωσε τον εαυτό του στο κτίσιμο ενός κόσμου μέσα από την παγκόσμια ειρήνη. Ο Νέχρου έγραψε τα περίφημα βιβλία «Αυτοβιογραφία», «Η ανακάλυψη της Ινδίας» και «Ματιές στην παγκόσμια ιστορία». Τα γραπτά του φέρουν τη σφραγίδα ενός διανοητή με ευαίσθητο νου και ποιητική διάθεση.