Βουνό μου φαίνεται πάλι η ζωή. Και μόνο με τύχη βουνό κάτι θα μπορούσε να γίνει, κάπως θα μπορούσα να της αντισταθώ. Με τους Αθάνατους γύρω μου, να μου κρύβουν τον ήλιο, να μη βλέπω καλά. Με τα βέλη των εχθρών μου σμήνη πάνω μου, υπό σκιάν πολεμάω λοιπόν κι εγώ, κι εδώ υπόσχομαι να πεθάνω, υπό σκιάν, υπόλογος. Τύχη βουνό χρειάζομαι για να πεθάνω έτσι, για να μπορέσω να κοιτάξω αύριο στα μάτια όσους με περιμένουν κάτω από τη γη, τον πατέρα μου. Τύχη βουνό χρειάζομαι για καλό και για κακό, κι έναν έρωτα καλό, να θυμάμαι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]