Αυτό είναι το τυπικό που εγώ ο [σεβαστοκράτορας] Ισαάκιος, γυιός του μεγάλου βασιλιά κυρού Αλεξίου του Κομνηνού, έχω συνθέσει για το ανακαινισμένο από εμένα και πρόσφατα εγκαινιασμένο, κατά την δεκάτη πέμπτη ινδικτιώνα του εξακισχιλιοστού εξακοσιοστού εξηκοστού έτους [6660 = 1151/52], μοναστήρι στο οποίο υπάρχει και το ψηφιδωτό εικόνισμα της κοσμοσώτειρας και Θεομήτορος και της σε πολλές περιστάσεις ευεργέτιδός μου, ο τόπος στον οποίον καθιδρύθηκε αυτό εδώ το θείο φροντιστήριο ήταν προηγουμένως ολότελα έρημος από ανθρώπους και άλλα κτίσματα, ήταν στέκι από φίδια και σκορπιούς και γενικά ήταν τόπος δύσβατος, γεμάτος με κάθε είδους άγρια βλάστηση. 
Το παρόν, λοιπόν, τυπικό περιέχει και ορίζει, με την βοήθεια του θεού, την θέλησή μου και τις αποφάσεις μου για αυτό το μοναστήρι, που βεβαίως, αν και ίσως όχι όλα, τα έχω εκθέσει στην τελευταία και μυστική διαθήκη μου, θέλω δε να μένουν αυτά αναλλοίωτα και απαρασάλευτα στους αιώνες. 
Το προοίμιο αυτού του τυπικού, όπως και όλο το κείμενο του τυπικού, έχει γραφεί από εμένα όντας βαριά άρρωστος, το δε προοίμιο γενικά όλου του κειμένου εγώ που, όπως ειπώθηκε, έκτισα αυτό το θείο φροντιστήριο, το αφιέρωσα με πίστη θερμή στην Θεοτόκο την ευεργέτιδα και κοσμοσώτειρα, την οποία παρακαλώ έτσι να είναι σε όλα μου τα έργα, αδιάλειπτος βοηθός, γι` αυτό, ω πανόπτρια παμβασίλισσα, ας πω με την δική σου βοήθεια τις σκέψεις και τις θελήσεις του ταλαίπωρου νου μου αυτή την ώρα.