Η όπερα «Τριστάνος και Ιζόλδη», αυτός ο ύμνος στον απόλυτο έρωτα, πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μόναχο το 1865, ύστερα από διαταγή του Λουδοβίκου Β` της Βαυαρίας, θαυμαστή και στενού φίλου του σύνθετη. Είχαν περάσει δέκα χρόνια από τη στιγμή που ο Βάγκνερ διέκοψε την εργασία του πάνω στο «Δαχτυλίδι του Νίμπελουνγκ» για ν` ασχοληθεί μαζί του. Επηρεασμένος από το βιβλίο του Σοπενχάουερ «Ο κόσμος ως βούληση και ως παράσταση», από τους «Ύμνους στη νύχτα» του Νοβάλις, αλλά κυρίως από τον βαθύ έρωτα που ένιωθε για την κατά 15 χρόνια νεότερή του Ματίλντε Βέζεντονκ, δημιούργησε μια όπερα που επηρέασε όσο καμία άλλη σύνθεση την πορεία της ευρωπαϊκής μουσικής. Ο Τριστάνος είναι το ανυπέρβλητο αριστούργημα του ώριμου ρομαντισμού. Η θέση του Σοπενχάουερ ότι «η άρνηση της βούλησης για τη ζωή είναι η μοναδική και οριστική λύτρωση» βρήκε σ` αυτό την καλλιτεχνική του ολοκλήρωση. Συγχρόνως όμως αυτό το μουσικό δράμα αποτελεί κατάφαση της βούλησης, γιατί ο Τριστάνος γνωρίζει μόνο την Ιζόλδη και εκείνη μόνο τον Τριστάνο. Έτσι ο Βάγκνερ έχει δίκιο όταν συμπεραίνει ότι «η άρνηση της βούλησης για ζωή οδηγεί στη μέγιστη ενέργεια της ίδιας της βούλησης». Από την εσωτερική άρνηση του κόσμου γεννιέται η βεβαίωση της λύτρωσης. (...)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
Γερμανός συνθέτης και ποιητής του 19ου αιώνα (Λειψία, 1813 - Βενετία, 1883), που θεωρείται διεθνώς μια από τις μεγαλύτερες ιδιοφυΐες της μουσικής σύνθεσης. Ο Βάγκνερ είναι αυτός που μεταμόρφωσε την όπερα σε "μουσικό δράμα": σε ένα ιδανικό μείγμα μουσικής, ποίησης, χορού και οπτικής απόλαυσης. Σημαντική θέση στη σύλληψη ενός τέτοιου συνδυασμού κατείχε η συστηματική χρήση του "καθοδηγητικού μουσικού θέματος" ή "λάιτ μοτίφ", για κάθε διαφορετικό ήρωα, αντικείμενο ή βασική ιδέα του έργου.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αλέξανδρος Ίσαρης είναι συγγραφέας, μεταφραστής, ζωγράφος, γραφίστας και φωτογράφος. Γεννήθηκε στις Σέρρες το 1941. Σπούδασε αρχιτεκτονική στα Πολυτεχενεία του Γκρατς και της Θεσσαλονίκης. Από το 1962 ως το 1978 έζησε στη Θεσσαλονίκη. Έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς δοκίμια, πεζά, ποιήματα και μεταφράσεις σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά. Επί οκτώ χρόνια ήταν υπεύθυνος της ελληνικής σύνταξης του περιοδικού "Ausblicke". Για την πρώτη του ποιητική συλλογή "Όμιλος Φίλων Θαλάσσης - Ο ισορροπιστής", του απονεμήθηκε το βραβείο Μαρίας Ράλλη (1977). Το 1982 έκανε μια σειρά εκπομπών στο Γ΄ Πρόγραμμα της ΕΡΤ. Το 1985 πήρε μέρος στην εβδομάδα ελληνικής ποίησης στο Άμστερνταμ και στο Χρόνινγκεν. Το 1986 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο θεατρικό φεστιβάλ του Μύλχάιμ της Γερμανίας. Το 1990 επισκέφθηκε σημαντικά πολιτιστικά κέντρα της Γερμανίας, ύστερα από πρόσκληση του Ινστιτούτου Γκαίτε. Τα έτη 1990, 1992, 1994 και 1999 έμεινε για ένα διάστημα στη Βιέννη, ως προσκεκλημένος της Αυστριακής Λογοτεχνικής Εταιρείας. Το 1997 έγινε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Τόμας Μπέρνχαρντ. Έχει μεταφράσει πάνω από τριάντα βιβλία και έχει τιμηθεί με τα εξής βραβεία: Βραβείο Μαρίας Ράλλη (1977), Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης για το "Μπετόν" του Τόμας Μπέρνχαρντ (1977) και δύο βραβεία του ΕΚΕΜΕΛ για το βιβλίο του Λούντβιχ Τηκ "Ο ξανθός Έκμπερτ - Το Ρούρενμπεργκ" (2007) καθώς και για τα "Γράμματα σε έναν νεαρό ποιητή "του Ράινερ Μαρία Ρίλκε (2011). Το 2014 τιμήθηκε με το βραβείο του Public για το βιβλίο "Εγώ ένας ξένος". Έχει παρουσιάσει ζωγραφική του σε οκτώ ατομικές και σε δώδεκα ομαδικές εκθέσεις. Τον Οκτώβριο του 2017 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση φωτογραφίας με τον τίτλο "Εικόνες μιας ζωής". Από το 1978 ζει στην Αθήνα. (φωτογραφία: Νίκος Κουλαμάς)
