Τα βιβλία που αγάπησα που επανειλημμένα στη ζωή μου επέστρεφα σ’ αυτά, αποφάσισα να τα κάνω θεατρικά έργα. Η Ελληνική Μυθολογία πόσα έχει να μας μάθει! Ο Ησίοδος, ο Όμηρος, λατρεμένα κείμενα και ξεχασμένα (;) Το πρώτο θεατρικό έργο αυτού του βιβλίου σε αυτά τα κείμενα βασίζεται. «Η Γέννηση του κόσμου, Κοσμογονία, από την Ελληνική Μυθολογία». Για το 1821 ήθελα να βάλω σε μια σειρά μόνο αλήθειες, αλήθειες που πονάνε αλλά και αλήθειες που κάνουν τα στήθια μας να φουσκώνουν. «Πότε θα κάνει ξαστεριά σ’ αυτή τη χώρα, 1821, Μέρες του αγώνα», ονόμασα αυτό το έργο. Και το μεγάλο παράπονο της Μικράς Ασίας. Μια συμμαχία, μια προδοσία και μια πληγή που δεν πρόκειται να κλείσει, κακοφορμίζει και μας θυμίζει τον ηρωισμό μας και τα λάθη μας, που μέρα με τη μέρα πληθαίνουν. «1922. Άγνωστοι στρατιώτες στην κόλαση της Μικράς Ασίας», ο τίτλος του τρίτου θεατρικού έργου που φιλοξενείται σ’ αυτόν τον τόμο.
Ο Γιώργος Πολυχρονίδης γεννήθηκε στη Νέα Βύσσα Έβρου στις 27 Μαρτίου του 1956. Πήγε τρία χρόνια στο εξατάξιο γυμνάσιο Ορεστιάδας και μετά ήρθε στην Αθήνα όπου έβγαλε την τεχνική σχολή Ηράκλειτος. Πριν πάει φαντάρος, γνώρισε τον συγγραφέα Κώστα Ταχτσή, οπότε αντί να πάει στον στρατό, με παρότρυνσή του, πήρε αναβολή και ξαναπήγε σχολείο, στις σχολές Δοξιάδη. Eκεί, δεν έμαθε να διακοσμεί εσωτερικούς χώρους ούτε να ζωγραφίζει, γνώρισε όμως τη γυναίκα του, τη Μύριαμ.
Στη συνέχεια φοίτησε στη Δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών εκπληρώνοντας το πρώτο του όνειρο που ήταν να γίνει ηθοποιός. Έπαιξε δυο χρονιές στο θέατρο Έρευνας του Δημ. Ποταμίτη αλλά κι από κει έφυγε και προτίμησε το εμπορικό, μουσικό θέατρο. Τη δεκαετία 1980-΄90 πήρε μέρος σε κινηματογραφικές ταινίες εκπληρώνοντας το δεύτερο μεγάλο του όνειρο να βγει στο σινεμά. Την ίδια εποχή συμμετείχε σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές.
Στο θέατρο εργάστηκε και ως βοηθός σκηνοθέτη, σκηνοθέτης, βοηθός σκηνογράφου, σκηνογράφος.
Δεν του δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστεί με κάποιο θέατρο πρόζας κι έτσι σιγά-σιγά λίγο το βαρέθηκε ο ίδιος πολύ τον βαρέθηκε εκείνο, παράτησε το εμπορικό θέατρο και μπήκε στο εμπόριο, όπου και έμεινε.
Παραμένει παντρεμένος με την κοπέλα που γνώρισε στη σχολή Δοξιάδη κι έχουν δυο παιδιά.
Το βιβλίο "Ο Κώστας, εγώ κι ο Ταχτσής", το πρώτο του συγγραφικό εγχείρημα είναι ντοκουμέντο, με αυτοβιογραφικά στοιχεία και ελάχιστη μυθοπλασία.
Το "Κόκκινο φεγγάρι πάνω απ΄ το ποτάμι" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Οι "Κατάρες" είναι το τρίτο του βιβλίο.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
