Με την τριλογία των «αμαρτωλών» διηγημάτων του, Το αμάρτημα της μητρός μου, Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου και Ο Μοσκώβ Σελήμ, ο Γεώργιος Βιζυηνός χαράζει μια βαθιά τομή στη νεοελληνική λογοτεχνία. Όχι μόνο επειδή εισάγει την ηθογραφία, που θα ορίσει το μέλλον της ελληνικής λογοτεχνίας, αλλά κυρίως επειδή πρωτοτυπεί με την ψυχολογική σκιαγράφηση και την ενδοσκόπηση των χαρακτήρων του. Οι ήρωες των διηγημάτων του είναι υπαρκτοί όσο και τα παθήματά τους. Τα αφηγήματά του είναι αληθινές ιστορίες, στις οποίες συμμετέχει και ο ίδιος, κατορθώνοντας ταυτόχρονα να διατηρεί τις αποστάσεις που του επιτρέπουν να βλέπει καθαρά την πραγματικότητα, αλλά και να διεισδύει στην άλλη όψη της, την οποία οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι βιώνουν. Η τραγική μορφή της μητέρας του αδυνατεί να ξεπεράσει τον εξ αμελείας θάνατο της κόρης της, ο άκακος Κιαμήλ καταδικάζεται να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του στην παράνοια και ο κακότυχος Σελήμ βρίσκει τη λύτρωση μόνο με την έλευση του θανάτου. Ο Βιζυηνός αξιοποιεί στο έπακρο τις επιστημονικές ψυχολογικές του γνώσεις για να δώσει στους αναγνώστες του μια τρισδιάστατη εικόνα της διπλής όψης της πραγματικότητας και να αποτυπώσει με τρόπο ανεπανάληπτο την αλήθεια της ζωής, που κατά πολύ ξεπερνά τα όρια της μυθοπλασίας. Τρία από τα σπουδαιότερα ελληνικά διηγήματα προσφέρονται στο σύγχρονο αναγνωστικό κοινό για πρώτη φορά σε μεταγραφή στη νεοελληνική γλώσσα!
