Το σημαντικότερο ποίημα του γενάρχη της αμερικανικής ποίησης. Το πρώτο ποίημα της περίφημης συλλογής Φύλλα Χλόης και αυτό που έκανε τον Ουόλτ Ουίτμαν γνωστό σε όλο τον κόσμο. Ένας εορτασμός του ατόμου, του έθνους και της πνευματικής δυνατότητας, ένα ποίημα για την Αμερική το οποίο δίνει χώρο σε όλους τους αδικημένους, τους περιφρονημένους, τους περιθωριακούς, τους καταπιεσμένους, τους διαφορετικούς. «Το πιο σπουδαίο ποίημα που γράφτηκε από έναν Αμερικανό», όπως είχε δηλώσει ο διάσημος Αμερικανός ποιητής Τζον Μπέριμαν και αυτό το οποίο επηρέασε πλήθος ποιητές σε όλο τον κόσμο. Την εποχή που εκδόθηκε (1855) λειτούργησε σαν πρόταση για το τι σημαίνει να είναι κανείς Αμερικανός. Διατύπωσε δηλαδή ένα αισθητικό/ιδεολογικό σχήμα που ενίσχυε την έννοια της εθνικής ταυτότητας, συνδέοντάς την ταυτόχρονα με έναν ορίζοντα πανανθρώπινο. Η διαρκής προέκταση του τοπικού στο καθολικό, όπως και η σαρωτική παρουσία του «εγώ» στη σταθερή οθόνη τού «εμείς», συγκροτούν τον πυρήνα του ποιήματος. Άλλοι θεματικοί άξονες αναφέρονται στη δημοκρατία, στον έρωτα, στη φιλία, στη φύση και στην τέχνη. Η γραφή του Ουίτμαν συνομιλεί επίσης πολύτροπα με την ιστορία της ποίησης και του πολιτισμού γενικότερα. Στην παρούσα έκδοση ο αναγνώστης έχει στη διάθεσή του κάτι μοναδικό: την πρώτη έκδοση του ποιήματος του 1855 και την τελευταία του 1891-92. Μπορεί επομένως να συγκρίνει το ίδιο ποίημα σε δύο διαφορετικές χρονικές στιγμές και να δει πώς εκφράζεται ποιητικά ο νέος και άγνωστος ποιητής και πώς ο αναγνωρισμένος και ηλικιωμένος. Επίσης έχει στη διάθεσή του, αντικριστά με την ελληνική απόδοση, το αγγλικό κείμενο, έτσι ώστε να παρακολουθεί τις αντιστοιχίες, εφόσον το επιθυμεί. Επιπλέον, υπάρχουν εισαγωγή του μεταφραστή, σχόλια, χρονολόγιο και βιβλιογραφία που ολοκληρώνουν μια μοναδική έκδοση για την Ελλάδα, αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο.
Ο Ουώλτ Ουίτμαν (Walt Whitman), ο επιφανέστερος αμερικανός ποιητής του προηγούμενου αιώνα (1819-1892), είχε αγγλική και ολλανδική την καταγωγή. Στα νεανικά του χρόνια αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τις σπουδές του για να εργασθεί ως ξυλουργός, οικοδόμος, τυπογράφος και δάσκαλος. Από το 1838 άρχισε να συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά.
Βαθιά επηρεασμένος από τις θεωρίες του Έμερσον εκδίδει, το 1855 στην πρώτη της μορφή, τη συλλογή του "Φύλλα χλόης", αποτελούμενη από δώδεκα ποιήματα. Έκτοτε εμπλουτίζει σε αλλεπάλληλες εκδόσεις τη συλλογή αυτή με νέες συνθέσεις, εξασφαλίζοντας την αναγνώριση φανατικών θαυμαστών όπως ο Σουίνμπερν και ο Ο.Μ. Ροσσέτι, αλλά και την επιφυλακτικότητα του ευρύτερου κοινού, κυρίως για τις προωθημένες περί ηθικής αντιλήψεις του. Κατά τον Αμερικανικό Εμφύλιο υπηρετεί ως εθελοντής νοσοκόμος, εμπειρία που τον σφραγίζει και που την καταγράφει στα "Πολεμικά απομνημονεύματά του" (1875). Άλλα του έργα: "Δημοκρατικές απόψεις" (1871), "Δείγματα ημερών" (1882), "Κλαδιά του Νοεμβρίου" (1888), "Χαίρε, φαντασία μου" (1891).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Δημήτρης Δημηρούλης γεννήθηκε το 1952 στην Αγιά Λαρίσης. Διδάσκει ιστορία και θεωρία της λογοτεχνίας στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει γράψει εκτενώς για ζητήματα της ελληνικής λογοτεχνίας και κριτικής. Ένα από τα πιο γνωστά έργα του είναι και το τελευταίο του βιβλίο "Ο Φοβερός Παφλασμός". Κριτικό αφήγημα για τα "Τρία Κρυφά Ποιήματα" του Γ. Σεφέρη (εκδ. Πλέθρον). Η πολύχρονη ενασχόλησή του με τον Σολωμό κατέληξε στη δημοσίευση μιας μελέτης το 2003 (Φάκελος "Διονύσιος Σολωμός". Η ανατομία ενός εθνικού θρίλερ) και στην έκδοση το 2007 (με εκτενή εισαγωγή και αναλυτικά σχόλια) του ποιητικού και πεζού σολωμικού έργου (Διονύσιος Σολωμός. Έργα. Ποιήματα και Πεζά).
