στη μνήμη του Στεφανή Σαμαρίτη
γκαρδιακού φίλου και συναδέλφου δικηγόρου
που μου αποκάλυψε τη γοητεία των Λευκών Ορέων
μου μίλησε για το θρύλο του Μανούσου Γλυνιά
και ήταν η αφορμή για να γραφτεί αυτό το θεατρικό έργο.

«Του παραδείσου τα κλειδιά» γράφηκαν το καλοκαίρι του 2011.
Ωρίμασαν μια τετραετία και πήραν την τελική τους μορφή
την άνοιξη του 2015. Από την τέταρτη σκηνή της β΄ πράξης το
παιγνίδι της πρέφας, ένα έργο ξεχωριστό μέσα στο γενικότερο
έργο (στίχ. 1139-1154, 1179-1283 και 1312-1315), γράφτηκε από
τον καλό φίλο και συνάδελφο στη δικηγορία και την ποίηση
Μιχάλη Α. Σφακιανάκη, γιατί ο γράφων δεν …παίρνει πρέφα!
Τον ευχαριστώ πολύ. Eπίσης ευχαριστώ τον παπά Στεφανή
Νίκα για τις αισθητικές και θεολογικές παρατηρήσεις του.