`Των παιδιών μας τα παιδιά είναι δυο φορές παιδιά μας!`
Θα έφθανε η λαϊκή αυτή ρήση να περιγράψει την μοναδική σύνδεση των παππούδων και γιαγιάδων με τα εγγόνια τους, μια σχέση μοναδική και αναντικατάστατη!
- Πως όμως δημιουργείται η μοναδική αυτή σχέση με τα εγγόνια;
- Μπορεί να ενσωματωθεί αρμονικά η επιθυμία του παππού και της γιαγιάς, να συμβάλλει στην ανατροφή των εγγονιών, με τις απόψεις των γονέων για την σωστή ανατροφή των παιδιών τους;
- Ποιος είναι ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς στην σύγχρονη οικογένεια;
Απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά προσπαθούν να δώσουν οι δύο συγγραφείς του βιβλίου. Η Έλενα και η Αναστασία, έχοντας περάσει αμέτρητες ώρες, ως ουδέτεροι παρατηρητές-ερευνητές, καταγράφοντας και αναλύοντας τις αυθόρμητες αλληλεπιδράσεις παππούδων και γιαγιάδων με τα βρέφη-εγγόνια για τους σκοπούς της επιστημονικής τους έρευνας, θέλησαν να μοιραστούν, περαιτέρω, την εμπειρία τους αυτή με τον αναγνώστη, πατέρα, μητέρα, παππού και γιαγιά. Παραθέτοντας τα αποτελέσματα της ερευνητικής τους δουλειάς με προσωπικές σκέψεις ή μαρτυρίες γονέων, εγγονιών, γιαγιάδων και παππούδων, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα μακρόχρονης βιβλιογραφικής αναζήτησης, οι συγγραφείς μας προσφέρουν μια τεκμηριωμένη σύνοψη των σύγχρονων απόψεων για τον ρόλο του παππού και της γιαγιάς.
Καθώς στη ζωή ισχύει η αρχή `εκεί που είσαι, ήμουνα, και `δω που είμαι, θα `ρθεις` το βιβλίο αυτό αφιερώνεται ως ελάχιστος φόρος τιμής στων γονιών μας τους γονείς: τους παππούδες και γιαγιάδες μας, καθώς και στους γονείς μας, που είναι τώρα παππούδες και γιαγιάδες των δικών μας παιδιών!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]