Με καθημερινά, απλά υλικά, από κείνα που προσπερνούμε αγνοώντας τα, από κείνα που συναντούμε στα δάση το φθινόπωρο, στις παραλίες το καλοκαίρι, στους αγρούς την άνοιξη, στις άκρες των δρόμων ή στις αυλές των σπιτιών, η Φοίβη κάνει τέχνη. Γιατί εάν -πέρα από θεωρητικούς και επιστημονικούς ορισμούς- τέχνη είναι η ανάταση ψυχής, η αισθητική, η δημιουργία, η φαντασία, η ευαισθησία και η δεξιοτεχνία, τότε όλα αυτά μαζί σε απόλυτη αρμονία, συνυπάρχουν στο έργο της. Ένας πίνακας της Φοίβης μπορεί να είναι μια όμορφη εικόνα, μπορεί να είναι και ένα ολόκληρο παραμύθι. Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί τα φύλλα, τους ανθούς, τα κοτσάνια, δίνει σε όλα αυτά τα "ευτελή" υλικά μια ονειρική διάσταση, που ξεπερνά τα συνήθη και τα τετριμμένα. Με τρόπο πρωτότυπο, αποδεικνύει ότι η τέχνη βρίσκεται γύρω μας, μέσα μας, αποτελεί μέρος της ζωής μας. Αρκεί να έχουμε την ευαισθησία να την ανακαλύψουμε. Αυτό ίσως είναι το σημαντικότερο μήνυμα που μπορούμε να κρατήσουμε από τις δημιουργίες της: Ότι εν τέλει η ζωή είναι τέχνη. Η Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη αποφάσισε την παρούσα έκδοση για δύο λόγους. Πρώτον για την αδιαμφισβήτητη, με κάθε κριτήριο, καλλιτεχνική της αξία. Και δεύτερον, γιατί θεωρεί ότι μια τέτοια έκδοση συμβάλλει με τρόπο άμεσο στην εμπέδωση του αξιώματος: Αναζητείστε την τέχνη στη ζωή ή την ζωή στην τέχνη. (Αριστέας Τ. Πλεύρη, από τον Πρόλογο)