Καταμεσίς του πέλαγου
δακτυλιδένια πέτρα
στον ήλιο πυρπολιέσαι.
Στην αχνιστή την άμμο σου
ο έρωτας, έστησε το κρεβάτι του
χειμώνα καλοκαίρι.
Νησί λικνιζόμενο,
φωτιά της θάλασσας και των οργασμών
ντύσε τη γύμνια μας
στο φουστάνι σου το κόκκινο.
Χαίρε των νησίδων το υγρό δακτυλίδι,
Χαίρε των εραστών ο ιδρώτας ο βίαιος,
Χαίρε νησί αειπάρθενο.
