Χώρος δράσης αυτού του σύγχρονου, ποιητικού θεατρικού έργου του Πέτερ Χάντκε είναι η σάλα του ξενοδοχείου Ακαπούλκο, που βρίσκεται σε μια μικρή επαρχιακή πόλη σε μια κοιλάδα των Βαλκανίων. Εκεί συναντιούνται δύο σκηνοθέτες, ο Αμερικανός Τζον Ο’ Χάρα και ο Ισπανός Λουίς Ματσάδο, για να επιλέξουν τους ηθοποιούς που θα παίξουν στην προσεχή τους ταινία, με θέμα τον πόλεμο που ξεκίνησε σε αυτή την περιοχή πριν δέκα χρόνια. Και έτσι εμφανίζονται οι πιθανοί πρωταγωνιστές της ταινίας - ένας ξεναγός, ένας ιστορικός, τρεις δημοσιογράφοι - δίνοντας τη δική τους εκδοχή για τα τεκταινόμενα στα Βαλκάνια. Μ’ αυτόν τον τρόπο παρουσιάζονται στους δύο σκηνοθέτες οι αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν τούτο τον τόπο: όλες οι αντίθετες γνώμες και καταλογίσεις ευθυνών ακούγονται στη διάρκεια αυτού του ντεφιλέ στο σαλόνι του ξενοδοχείου. Και πάλι όμως - έτσι είναι αυτή η χώρα - πλάι σ’ εκείνους με την μονοσήμαντη άποψη υπάρχουν και οι άλλοι: ένας δασόβιος, ένας κρατούμενος, μια γυναίκα με δερμάτινο παλτό, που μέσα στην ειλικρινή τους σύγχυση αποτελούν ανάγλυφες αναπαραστάσεις της κατάστασης που επικρατεί εκεί. Μέσα από όλα αυτά οι δύο σκηνοθέτες - και μαζί τους ο αναγνώστης και ο θεατής - θα μπορέσουν να σχηματίσουν ο καθένας τη δική του άποψη για τα συμβάντα και να αποφασίσουν οριστικά για το μέλλον της ταινίας τους.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Πέτερ Χάντκε γεννήθηκε το 1942 στην Καρινθία της Αυστρίας. Η μητέρα του ήταν σλοβενικής καταγωγής, ο πατέρας του Γερμανός στρατιώτης. Σπούδασε νομικά στο Γκρατς, αλλά διέκοψε τις σπουδές του το 1966, όταν δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο "Σφήκες". Την ίδια χρονιά ανέβηκε στη Φρανκφούρτη σε σκηνοθεσία Κλάους Πάιμαν το θρυλικό θεατρικό του "Βρίζοντας το κοινό". Χαλκέντερος συγγραφέας, ο Χάντκε δημοσίευσε έκτοτε δεκάδες μυθιστορήματα, νουβέλες και θεατρικά έργα και θεωρείται πια ένας από τους κλασικούς μοντέρνους του 20ού αιώνα. Μετέφρασε επίσης ξένους συγγραφείς στα γερμανικά, μεταξύ άλλων τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη. Η φιλοδοξία του ήταν να δημιουργήσει μια σύγχρονη επική γραφή που θα απελευθερώνει την πραγματικότητα από τα τετριμμένα σχήματα πρόσληψης. Τιμήθηκε με πολλά διεθνή βραβεία. Τάχθηκε κατά της διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας και κυρίως κατά της αποκλειστικής ενοχοποίησης των Σέρβων για τον πόλεμο. Για το έργο του τιμήθηκε με τα βραβεία Μπύχνερ (1973) και Κάφκα (1979). Έχει προταθεί πολλές φορές για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Από το 1985 ζει στη Σαβίλ, έξω από το Παρίσι.
(φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
