Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789608505773
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας
Το ότι το σχολείο αποτελεί βασικό χώρο παραγωγής και συντήρησης στερεοτύπων δεν είναι κάτι που μας είναι άγνωστο στις γενικές του γραμμές. Επειδή όμως ο προβληματικός χαρακτήρας του σχολείου συνήθως καλύπτεται από γενικόλογους αφορισμούς και σημαντικές εξαγγελίες, αποφασίστηκε από τους εκπαιδευτικούς του γυμνασίου της Σχολής Μωραΐτη η διοργάνωση μιας ημερίδας με αντικείμενο τη διερεύνηση του προβλήματος.
Το θέμα καθαυτό είναι πολύ μεγάλο και δύσκολα περιορίζεται στα όρια μιας ημερίδας. Αποφασίστηκε, λοιπόν, να μη δοθεί έμφαση στα εθνικά και θρησκευτικά στερεότυπα, που καλόν είναι να αποτελέσουν το αντικείμενο μιας άλλης ημερίδας, ώστε να δοθεί περισσότερος χρόνος στα υπόλοιπα θέματα σε πρώτη φάση.
Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε στις 2 Μαΐου του 2000 με μεγάλη επιτυχία και σύμφωνα με το πρόγραμμα που ακολουθεί. Παρά τις προσπάθειες που έγιναν κατά την ημερίδα, για να συγκεντρωθούν οι εισηγήσεις όλων των ομιλητών/τριών, και να αποτελέσουν αντικείμενο της παρούσας έκδοσης, αυτό δεν κατέστη δυνατόν. Ως εκ τούτου το βιβλίο αυτό δεν περιλαμβάνει όλες τις εισηγήσεις και δεν έχει την πληρότητα που θα μπορούσε να έχει, νομίζω όμως ότι αναδεικνύει τον προβληματικό χαρακτήρα της ελληνικής εκπαίδευσης και διαγράφει στόχους για τον πραγματικό εκσυγχρονισμό της.
Με πολλές ευχαριστίες προς όλους τους συντελεστές της ημερίδας.
(από τον πρόλογο του Γιώργου Θαλάσση, διευθυντή Γυμνασίου της Σχολής Μωραΐτη)
Ο Νίκος Σιδέρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952 και σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για μεταπτυχιακές σπουδές (ειδικότητα ψυχιατρικής, ιστορία και νευροψυχολογία-νευρογλωσσολογία). Είναι διδάκτωρ του Τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, διδάσκων ψυχαναλυτής της Ψυχαναλυτικής Σχολής του Στρασβούργου (Ε.P.S.) και μέλος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ψυχανάλυσης (FEDEPSY). Εργάζεται στην Αθήνα ως ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και οικογενειακός θεραπευτής. Έχει διδάξει, μεταξύ άλλων, στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στο Κολλέγιο Αθηνών, στο Deree College. Από το 2003 διδάσκει στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ το μάθημα "Αρχιτεκτονική και Ψυχανάλυση" και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το μάθημα "Εικαστική δημιουργία και φαντασίωση του καλλιτέχνη: Η περίπτωση του ερωτισμού". Έχει εκδώσει μελέτες, δοκίμια καθώς και ποίηση και πεζογραφία.
Ο Θάνος Λίποβατς γεννήθηκε το 1943 στην Αθήνα όπου τελείωσε το Λεόντειο Λύκειο το 1960. Από το 1962 ακολούθησε σπουδές φυσικής επιστήμης στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Δυτ. Βερολίνου. Στη συνέχεια (1968-73) ακολούθησε σπουδές κοινωνιολογίας, οικονομίας και φιλοσοφίας στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και το 1973 πήρε το δίπλωμα Κοινωνιολογίας. Την περίοδο 1973-78 ήταν επιστημονικός βοηθός (διδάσκων) στο Ινστιτούτο Κοινωνιολογίας του ιδίου Πανεπιστημίου και παράλληλα ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές ψυχολογίας. Το 1978-82 ήταν ερευνητής σε προγράμματα κοινωνιολογικής έρευνας στο Παρίσι και το 1979-81 επιστημονικός βοηθός στο τμήμα Ψυχανάλυσης στο Πανεπιστήμιο VIII (Vincennes- Saint Dennis) του Παρισιού. Το 1981 υποστήριξε διδακτορική διατριβή στο τμήμα Φιλοσοφίας και Κοινωνιολογίας του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου (Dr. Phil.). Το 1982-87 δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Όλντενμπουργκ. Το 1986 υποστήριξε υφηγεσία στο τμήμα Φιλοσοφίας και Κοινωνιολογίας του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου. Τον Οκτώβριο του 1987 εκλέχθηκε αναπληρωτής καθηγητής στην έδρα πολιτικής ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και από το 1991 είναι τακτικός καθηγητής. Έχει δημοσιεύσει βιβλία και πολλά άρθρα στα ελληνικά, γερμανικά, αγγλικά και γαλλικά και έχει δώσει σειρά διαλέξεων. Επιστημονικά έργα: "Η απάρνηση του πολιτικού", Αθήνα 1988· "Η ψυχοπαθολογία του πολιτικού", Αθήνα 1990· "Ζητήματα πολιτικής ψυχολογίας", Αθήνα 1991· "Δοκίμιο για την ιδεολογία" (μαζί με τον Ν. Δεμερτζή), Αθήνα, 1994· "Ενάντια στο ρεύμα: Για μια κοινωνία πολιτών", Αθήνα 1995· "Ψυχανάλυση, φιλοσοφία, πολιτική κουλτούρα. Διαπλεκόμενα κείμενα", Αθήνα 1996, "Δημοκρατικός Λόγος, Ψυχανάλυση, Μονοθεϊσμός", 2001, "Φθόνος και μνησικακία" (μαζί με τον Ν. Δεμερτζή), 2006, "Δοκίμιο για τη γνώση και τον γνωστικισμό", 2006, "Το όνομα του πατέρα και η δυσφορία μέσα στον πολιτισμό", 2007, "Φαντασιακή και αληθής Ελευθερία", 2008, "H απατηλή σαγήνη και η διαβρωτική βία του κακού", 2012. Επίσης, "Diskurs und Macht. J. Lacans Begriff des Diskurses", Marburg, 1982· "Die Verleugnung des Politischen", Berlin, 1986· "Politik des Psyche", Wien, 1998, "Der Fortschritt in der Geitstigkeit und der Tod Gottes", Wurzburg, 2005, κ.ά..
Η Ελένη Καραντζόλα είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια γλωσσολογίας στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Τα ερευνητικά και διδακτικά της ενδιαφέροντα αφορούν τα ελληνικά της τουρκοκρατίας (15ος-18ος αι.), τη νεοελληνική διαδεκτολογία (Ν.Α. διάλεκτοι, καππαδοκική), τις θεωρίες γλωσσικής επαφής και γλωσσικής αλλαγής, τα συστήματα γραφής καθώς και τη γλωσσική πολιτική, με έμφαση στους γραμματισμούς.
Ο Δημήτρης Α. Σωτηρόπουλος είναι αναπληρωτής καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα και σπούδασε νομικά, κοινωνιολογία και πολιτική επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη London School of Economics and Political Science και στο Πανεπιστήμιο Yale, όπου το 1991 υποστήριξε τη διδακτορική διατριβή του. Έχει διδάξει κοινωνιολογία και πολιτική επιστήμη στο μεταπτυχιακό ίδρυμα Instituto Juan March de Estudios e Investigaciones της Μαδρίτης και στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 1998 διδάσκει πολιτική επιστήμη στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει άρθρα για το σύγχρονο ελληνικό κράτος, τις σχέσεις διοίκησης και πολιτικής, την κοινωνία πολιτών και το κράτος πρόνοιας στα περιοδικά British Journal of Sociology, Κοινωνία Πολιτών και Σύγχρονα Θέματα και στις εφημερίδες Αυγή και Βήμα της Κυριακής. Έχει εκδόσει, μεταξύ άλλων, τα βιβλία "Γραφειοκρατία και πολιτική εξουσία" (Αντ. Σάκκουλας, 1996), "Populism and Bureaucracy" (The University of Notre Dame Press, 1996) ενώ έχει επιμεληθεί τους συλλογικούς τόμους "Κοινωνία και πολιτική" (Θεμέλιο, 1996, μαζί με τους Χ. Λυριντζή και Ηλ. Νικολακόπουλο), "Ο Συνήγορος του Πολίτη: Η δημοκρατία σε βάθος" (Παπαζήσης, 2000), κ.ά..
Ο Βασίλης Ραΐσης σπούδασε φυσική στα Γιάννενα και στη συνέχεια ασχολήθηκε για πολλά χρόνια με την φιλοσοφία. Μια μέρα αποφάσισε να εξαφανιστεί από τον ακαδημαϊκό χώρο για να ασχοληθεί με το γράψιμο και το θέατρο. Είναι βέβαιο ότι η φιλοσοφία της επιστήμης έχασε έναν λαμπρό λόγιο. Δεν είναι ακόμα βέβαιο ότι το θέατρο κέρδισε κάτι. Ο ίδιος πάντως, κέρδισε πολλά από το θέατρο.
Ο Ανδρέας Γ. Κανδαράκης κατάγεται από την Παλαιοχώρα του Νομού Χανίων. Τελείωσε την Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου Κρήτης (1987) και το Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών (1994). Ολοκλήρωσε διετή μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών στον τομέα της Ειδικής Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Π.Τ.Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών (1997). Το 2002 αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Π.Τ.Δ.Ε. του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το επιστημονικό του ενδιαφέρον εντοπίζεται στην ψυχοπαιδαγωγική αντιμετώπιση των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών ή/και των προβλημάτων συμπεριφοράς, καθώς και στην εφαρμογή της συμβουλευτικής στην εκπαίδευση. Είναι μέλος της Παιδαγωγικής Εταιρείας και της Ελληνικής Εταιρείας Έρευνας της Συμπεριφοράς. Έχει δημοσιεύσει άρθρα ψυχοπαιδαγωγικού περιεχομένου σε περιοδικά και βιβλία. Από το 1989 διδάσκει σε δημοτικά σχολεία.
