Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο Κάρολος Τσίζεκ (1922-2013) ήταν εικαστικός καλλιτέχνης και ποιητής της Θεσσαλονίκης. Γεννήθηκε στη Μπρέσια της Ιταλίας από Τσέχους γονείς, αλλά το 1929 εγκαταστάθηκε μαζί με τους γονείς του στη Θεσσαλονίκη. Έκανε τις εγκύκλιες σπουδές του στο ιταλικό σχολείο Santorre di Santarosa, στο Επιστημονικό Λύκειο Umberto I και στο Ιταλικό Ινστιτούτο (Istituto Italiano di Cultura). Σπούδασε ιστορία-αρχαιολογία και ιταλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, μεταξύ 1941-1950, και εργάστηκε ως διερμηνέας και μεταφραστής. Μεταξύ 1945-1948 συνεργάστηκε με το περιοδικό "Κοχλίας". Το 1961 έγινε καθηγητής στο τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ (όπου δίδαξε μέχρι το 1988). Το 1987 πήρε την ελληνική υπηκοότητα. Μαζί με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο υπήρξαν υπεύθυνοι για την έκδοση του περιοδικού "Διαγώνιος", από το 1958 έως το 1983 (τυπώθηκαν 60, συνολικά, τεύχη και 30 ανάτυπα, όλα στο τυπογραφείο του Νίκου Νικολαΐδη, που σήμερα δεν υπάρχει), καθώς και για τις εκδόσεις του ίδιου εκδοτικού οίκου (περίπου 170 βιβλία, με δική του γραφική και καλλιτεχνική επιμέλεια). Δημοσίευσε μεταφράσεις έργων από τα τσεχικά και τα ιταλικά, μεταξύ των οποίων: - Γίρζι Βολκρ, "Οκτώ ποιήματα", Θεσσαλονίκη, ανάτυπο από το περιοδικό "Διαγώνιος", 1959 - Πετρ Μπέζρους, "Τραγούδια της Σιλεσίας", μτφρ. Κάρολος Τσίζεκ - Γιώργος Ιωάννου, Θεσσαλονίκη, ανάτυπο από το περιοδικό "Διαγώνιος", 1959/2 - Ίβαν Όλμπραχτ, "Ο θάνατος του ληστή Νίκολα Σούγαϊ" (απόσπασμα από μυθιστόρημα), Θεσσαλονίκη, ανάτυπο από το περιοδικό "Διαγώνιος", 1960/2 - Γιόζεφ Γιόρα, "Πέντε ποιήματα", Θεσσαλονίκη, ανάτυπο από το περιοδικό "Διαγώνιος", 1961 - Φράνια Σράμεκ, "Το φεγγάρι πάνω στον ποταμό" (απόσπασμα από θεατρικό έργο), Θεσσαλονίκη, ανάτυπο από το περιοδικό "Διαγώνιος", 1961/1 - Αδελφοί Τσάπεκ, "Από τη ζωή των εντόμων" (απόσπασμα από θεατρικό έργο), Θεσσαλονίκη, ανάτυπο από το περιοδικό "Διαγώνιος", 1962 - "Τρία δοκίμια του Εμίλιο Τσέκκι", μτφρ. Γιάννη Ροσολάτου και Καρόλου Τσίζεκ, δίγλωσση έκδοση, Τετράδια του Ιταλικού Επιμορφωτικού Ινστιτούτου, Θεσσαλονίκη, 1974 - Ντάλιμπορ Πέσεκ, "Ακολουθώντας την συνταγή. Ποιήματα", μτφρ. Κάρολος Τσίζεκ - Μαρία Καραγιάννη, Παιανία, "Το οκτασέλιδο του Μπιλιέτου" 32/2002 - Jaroslav Seifert, "Η γλυκειά συμφορά της ποίησης. Επιλογή από το έργο του", Ποταμός, Αθήνα 2003, καθώς και τεχνοκριτικά σημειώματα: - "Ο ζωγράφος Τάκης Ιατρού", Θεσσαλονίκη, ανάτυπο από το περιοδικό "Διαγώνιος", 1967/9 - "Άγγελος Καλογερόπουλος", Θεσσαλονίκη, ανάτυπο από το περιοδικό "Διαγώνιος", 1967/ΙΙ - "Το ξυλόγλυπτα του Δημήτρη Αγοραστή", Θεσσαλονίκη, ανάτυπο από το περιοδικό "Διαγώνιος", 1969/19 Το 2000 αναγορεύθηκε σε επίτιμο διδάκτορα του ΑΠΘ. Από το ιταλικό κράτος τιμήθηκε με τις διακρίσεις Μedaglia di Βenemerenza Culturale (1960) και Οrdine di Cavaliere al Merito (2000). Το 2005 εκδόθηκαν τα ποιήματά του σε συγκεντρωτική έκδοση με τίτλο "Στίχοι έρωτα και αγάπης", από τις εκδόσεις Μπιλιέτο. Το 2013 η συλλογή πεζογραφημάτων με τίτλο "Η λιμνοθάλασσα της Γεωργικής Σχολής και άλλες αφηγήσεις", από τις εκδόσεις Κίχλη. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη, στις 14 Δεκεμβρίου 2013, σε ηλικία 91 ετών.
Ο Μοραβός στην καταγωγή, Τσέχος ποιητής Γιαν Σκάτσελ (1922-1989) στρατολογήθηκε στην Κατοχή από τους Ναζί για βαρειά χειρωνακτική δουλειά και διώχτηκε αργότερα από τους κομμουνιστές για ιδεολογική παρέκκλιση, χάνοντας το 1952 τη δυνατότητα να δημοσιεύει. Εργάστηκε για ένα διάστημα σ΄ εργοστάσιο παραγωγής μηχανημάτων ακριβείας. Είχε σπουδάσει, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του, σλαβική φιλολογία και είχε εργαστεί ως συντάκτης της πολιτιστικής στήλης της εφημερίδας "Ρόβνοστ" ("Ισότητα") του Μπρνο. Το 1969 εργαζόταν ως αρχισυντάκτης του λογοτεχνικού περιοδικού "Γοστ ντο ντόμου" ("Ξένος στο σπίτι") και, όταν αυτό έκλεισε, μετά την ένοπλη καταστολή της μεταρρύθμισης του Ντούμπτσεκ, τέθηκε στο περιθώριο. Συνέχισε όμως να γράφει και να μεταφράζει με ψευδώνυμο. Μερικά βιβλία του εκδόθηκαν ως "σαμιζντάτ" (παράνομες αυτοεκδόσεις), άλλα στο εξωτερικό και άλλα νόμιμα στη χώρα του, μετά το 1980. Η πρωτόλεια ποιητική συλλογή του "Πόσες ευκαιρίες έχει το τριαντάφυλλο", 1957, σημείωσε όταν εκδόθηκε μεγάλη επιτυχία, καθώς ανταποκρινόταν σε ένα γενικό αίτημα αναζήτησης αυθεντικότητας και πρωταρχικών αξιών στην καθημερινότητα και την παράδοση. Ακολούθησαν οι συλλογές "Τι έμεινε από τον άγγελο" (1960), "Η ώρα μεταξύ σκύλου και λύκου" (1962), "Η λυπητερή" (1965), "Βεργούλες" (1968), "Αλλοτινό κεχρί" (1981), "Ελπίδα με φτερούγες από οξιά" (1983), η οποία περιλαμβάνει και "Το σφάλμα των ροδακίνων" που είχε εκδοθεί για πρώτη φορά το 1987 στον Καναδά. Παράλληλα με μια λαϊκή παραδοσιακή φλέβα, που της χαρίζει γλωσσική απλότητα, στην ποίηση του Σκάτσελ κυριαρχεί ένας υπερβατικός και ερμητικός λυρισμός, πλούσιος σε μεταφορές, σύμβολα και αλληγορίες:
"ταβέρνα σε ποτάμι απ΄ το γιοφύρι
ριγμένη πέτρα κύκλους ν΄ αραδιάζει
και γύρω το χρυσό από μπίρα θέρος
με κόκα-κόλες να φθινοπωριάζει" [...]
(από τη συλλογή "Το σφάλμα των ροδακίνων")
Το 1989, με εισήγηση του αυστριακού συγγραφέα Πέτερ Χάντκε, ο Σκάτσελ τιμήθηκε στην πόλη Λούκα της Τοσκάνης με το γερμανικό βραβείο "Πετράρχης".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
