Το βιβλίο αυτό που κυκλοφόρησε το 1975 έχει ιστορική αλλά και, από μιαν άποψη, πρακτική σημασία. Παρουσίασε με τεκμηριωμένο τρόπο τους μηχανισμούς και τις μεθόδους που χρησιμοποίησε το παρακράτος για να φτάσει τελικά στη δικτατορία της 21ης Απριλίου. Με τον όρο παρακράτος εννοούμε βασικά δύο πράγματα. Πρώτον, τον ή τους μηχανισμούς που δρουν έξω από το επίσημο κράτος (άρα παράνομα και συνωμοτικά), είτε μέσα σε αυτό, χωρίς όμως σ’ αυτήν την περίπτωση την επίσημη ιδιότητά τους, χρησιμοποιώντας δηλαδή τον κρατικό μηχανισμό και τους ανθρώπους-κλειδιά μέσα σ’ αυτόν, και οι οποίοι μηχανισμοί οργανώνονται, χρηματοδοτούνται, καθοδηγούνται και καλύπτονται από την κυβέρνηση για την εξουδετέρωση των αντιπάλων της επειδή έχασε ή χάνει το λαϊκό έρεισμα, με στόχο την κατακράτηση της εξουσίας. Και δεύτερον τους μηχανισμούς μέσα και έξω απ’ το κράτος που δρουν ενάντια στην κυβέρνηση και οι οποίοι έχουν δημιουργηθεί από κείνους που θέλουν να ανατρέψουν μια κυβέρνηση η οποία στέκεται εμπόδιο στην πολιτική και τα συμφέροντά τους. Και αυτοί, φυσικά, είναι συνήθως ξένα κέντρα αποφάσεων με σύμμαχο οικονομικούς παράγοντες και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους και με όργανα, κατά κύριο λόγο, τον διαβρωμένο κρατικό μηχανισμό, κυρίως τον στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες, και σε δεύτερη μοίρα, τις αστυνομικές δυνάμεις. Παράλληλα θα πρέπει να σημειώσουμε ότι συγκροτούν πολιτικές οργανώσεις, είτε με την μορφή κομμάτων ή πολιτικών κινήσεων, είτε με την μορφή σωματείων, αλλά και μυστικές συνωμοτικές οργανώσεις που χρησιμοποιούνται για την δημιουργία του κατάλληλου κλίματος που θα είναι πρόσφορο για επεμβάσεις και ανώμαλες λύσεις, μιας και, ως γνωστόν, ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]