Ποια είναι η κατάλληλη απόκριση του δημοκρατικού πολιτεύματος απέναντι στους αρνητές της ανεκτικότητας; Είναι η ανεκτικότητα απέναντί τους, σύμφωνα με την δική της θεμελιώδη αρχή; Ή μήπως ο μαχητικός τους αποκλεισμός από εκείνα τα δικαιώματα των οποίων η καθολικότητα προβάλλεται πάντα στην προμετωπίδα των φιλελεύθερων δημοκρατικών συνταγμάτων; Και οι δύο απαντήσεις ενέχουν και από έναν κίνδυνο – είτε του αφοπλισμού της δημοκρατίας έναντι των αρνητών της είτε της κατάλυσης καταστατικών της αρχών προς χάριν της αντιμετώπισής τους. Προκύπτει το παράδοξο, ότι η προστασία της ελευθερίας μπορεί να στραφεί εναντίον της ίδιας της ελευθερίας. Δύο δημοκρατικά πολιτεύματα, το καθένα με την ιδιαιτερότητα της ιστορικής του εμπειρίας, των πολιτικών και δικαιϊκών του παραδόσεων, το Ελληνικό και το Γαλλικό, βρέθηκαν ενωπίον αυτού του παραδόξου, έχοντας να αντιμετωπίσουν, αντίστοιχα, την απειλή της νεο-ναζιστικής Χρυσής Αυγής και της ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Τα πρώτα δύο κείμενα που περιέχονται σε αυτόν τον τόμο αναλύουν ορισμένους από τους θεωρητικούς και πρακτικούς πόρους που επιστρατεύθηκαν από την Ελληνική Δημοκρατία και την Γαλλική République για να αντιστρατευθούν τους πολεμίους τους και να διαμορφώσουν την τελική τους απάντηση στην απειλή. Το τρίτο κείμενο ιχνογραφεί την πολλαπλότητα των επιχειρημάτων και της ιδεολογικής διαμάχης σχετικά με το φαινόμενο της τρομοκρατίας και της αντιμετώπισής του εντός της Γαλλικής «σφαίρας δημοσιότητας». Ένα Επίμετρο επιστεγάζει αυτή την αναζήτηση μεταφέροντας τις απορίες ακριβώς σε αυτή την «σφαίρα δημοσιότητας», όπως διαμορφώνεται στην εποχή του Διαδικτύου σε εργαλείο της τρομοκρατικής βίας, και θέτοντας στη δημοκρατία ακόμα πιο επιτακτικά το δίλημμα μεταξύ της ελευθερίας και της ασφάλειας.