Η θρησκευτική πίστη υποστηρίζεται από τους Σικελούς ναυτικούς που ευχαριστούν τον Κύριο, μέσα και έξω από τον ναό, με ιαχές, τραγούδια, θεαματικές και επώδυνες μετάνοιες. Στον περίβολο όμως, της μικρής εκκλησίας και στις τριγύρω τοποθεσίες, λαμβάνει χώρα η πικρή όψη της ζωής: η μέθη, η κλοπή, η απάτη, η απιστία, το ψεύδος, η αγριότητα, η εγκατάλειψη. Οι φωνές των ζώων που σφαγιάζονται ακούγονται εξακολουθητικά, ενώ ο κόσμος διασκεδάζει σε παράλληλη δράση, τρώγοντας ανενόχλητος το κρέας των πρόσφατα δολοφονημένων ζώων. Σχεδόν όλα τα μέλη της οικογένειας Λαβακάρα περιγράφονται με χαρακτηριστικά όμοια προς αυτά των χοίρων· είναι χοντρά, λαίμαργα και ανόητα. Το γουρούνι της οικογένειας Λαβακάρα ονομάζεται Νικόλας και ο άνθρωπος, στις συζητήσεις που γίνονται, συγχύζεται ή, ενίοτε, ταυτίζεται με τα ζώα. Ο άγριος ρεαλισμός των γεγονότων ακολουθείται και από τον άγριο ρεαλισμό των λόγων. Οι λέξεις "Ιησούς" και "Γουρούνια", παντρεμένες με τη βλασφημία, συρράπτονται και ακούγονται επαναληπτικά. Το ιερό και το χυδαίο λιώνουν στην ίδια πυρακτωμένη επιφάνεια της ανθρωπολογικής ανομοιογένειας.
Ο συγγραφέας ρίχνει τους ήρωες του σε ένα τρικυμιώδες πέλαγος του οποίου η ορμή υπερβαίνει τις δυνάμεις τους.
Γεννήθηκε στο Ακριτζέντε της Σικελίας (1867-1936), τον αρχαίο Ακράγαντα. Ο ίδιος ο συγγραφέας έλεγε πως ήταν ελληνικής καταγωγής και πως το επίθετό του είναι παραφθορά του ελληνικού Πυράγγελος. Σπούδασε φιλολογία στο Παρίσι και στη Βόννη και δίδαξε ως καθηγητής της ιταλικής φιλολογίας στο ανώτατο ινστιτούτο της ιταλικής πρωτεύουσας. Στη Ρώμη ο Πιραντέλο συνεργάστηκε με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά. δημοσιεύοντας ποιήματα και πεζογραφήματά του. Έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό με το μυθιστόρημά του "Ο μακαρίτης Ματθαίος Πασκάλ". Εκείνο όμως που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό ήταν το θεατρικό του έργο. Το πρώτο μέρος του συνολικού θεατρικού του έργου ο Πιραντέλο το έγραψε σε μια ιδιαίτερα οδυνηρή εποχή γι΄ αυτόν, εξαιτίας του θανάτου της μητέρας του και της διανοητικής αρρώστιας της συζύγου του. Από τα πολλά έργα του Πιραντέλο αναφέρουμε τα : "¨Οταν ήμουν τρελός", "Όπως με θέλεις", "Να ντύσουμε τους γυμνούς", "Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Ελίνα Νταρακλίτσα σπούδασε θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνιας και εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Διδάσκει ιστορία παγκοσμίου θεάτρου και ιταλική δραματουργία στο Τμήμα Παραστατικών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Γκαλάτι στη Ρουμανία, και ιστορία ιταλικού θεάτρου στο Τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι επιστημονική συνεργάτις του Τμήματος Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Μιλάνου, του Τμήματος Τεχνών και Επικοινωνίας του Ανοιχτού Πανεπιστημίου του Μιλάνου και του Τμήματος Παραστατικών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Αβινιόν.
Οι μελέτες της έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και αφορούν στην ιστορία και την αισθητική του ευρωπαϊκού θεάτρου, με έμφαση στο ιταλικό θέατρο και στις σχέσεις του με το ελληνικό. Αναφέρονται ενδεικτικά: "Il risveglio dei sensi nel corpo dell΄attore. Uno sguardo al teatro fisico della Grecia contemporanea", "Carlo Gozzi and the unique case of fairytale drama "Re Cervo". From the Venetian theatres of the 18th century to the European ones of the 21st", "La musicalita nel teatro di poesia di Aghelos Terzakis", "Η παραμυθιακή δραματουργία του Carlo Gozzi. Η γέννηση και η τύχη της πριγκίπισσας Τουραντώ, 18ος αιώνας-21ος αιώνας", "La riflessione filosofica, poetica e drammaturgica di Nikos Kazantzakis", "Η Κύπρος του Gabriele D΄Annunzio. Ιστορικά και λαογραφικά κυπριακά στοιχεία στη δραματουργία του", "Το "χιουμοριστικό" θέατρο του Πιραντέλλο. Ο "Τσετσέ", μια διαδρομή από τη φιλοσοφία στο θέατρο".
Στα επιστημονικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνεται επίσης η μελέτη της γαλλικής δραματουργίας, της ιταλικής λογο- τεχνίας, οι φιλοσοφικές και αισθητικές διαστάσεις του έργου του Gabriele D΄Annunzio, του Luigi Pirandello, του Jean Paul Sartre, κ.ά. Στις δημοσιευμένες μεταφράσεις της συγκατα- λέγονται έργα των Giacomo Leopardi, Lorenzo Marini, Marco Vichi, Luigi Pirandello (6 θεατρικά έργα) και Jean Paul Sartre (3 θεατρικά έργα). Έχει επίσης μεταφράσει την Ιστορία του θεάτρου του Πάολο Μποζίζιο, καθώς και την Αισθητική του χιούμορ του Luigi Pirandello (2ο βραβείο στον Διαγωνισμό Premio De Sanctis, 2007).
