Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789607651280
Κατηγορίες:
Φιλοσοφία | Κοινωνιολογία | Θρησκεία , Εκπαίδευση | Παιδαγωγική
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Τον Απρίλιο του 1998, στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, στην Καλιφόρνια, ο Ζακ Ντερριντά εξεφώνησε τη διάλεξη ``Το πανεπιστήμιο άνευ όρων``. Η ίδια διάλεξη εκφωνήθηκε εκ νέου από τον ίδιο στις 2 Ιουνίου 1999 στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και ένα χρόνο αργότερα στη Φρανκφούρτη, κατόπιν προσκλήσεως του Γιούργκεν Χάμπερμας. Η ομιλία του εγγράφεται στην παράδοση της ευρωπαϊκής φιλοσοφικής θεώρησης (ιδιαίτερα της γερμανικής: Καντ, Σέλλινγκ, Χούμπολντ, Φίχτε, Χέγκελ, Νίτσε, Χάιντεγγερ), η οποία διερωτάται πρωτίστως για τους όρους δυνατότητας της οργάνωσης του πανεπιστημίου σε συνάρτηση με τις οικονομικές, δικαιικές και ηθικο-πολιτικές συνθήκες που καθορίζουν το πεδίο της ακαδημαϊκής διδασκαλίας και έρευνας. Ο Ντερριντά, επιβεβαιώνοντας την παράδοση, ενδιαφέρεται συνάμα και πρωτίστως για το μέλλον του Πανεπιστημίου. Υπερασπιζόμενος, εντός του «ελευσόμενου» πανεπιστημίου, την απροϋπόθετη, άνευ όρων ερωτηματοθεσία και κριτική, το δικαίωμα να λέγεται δημοσίως καθετί που απαιτούν η έρευνα, η μαθησιακή γνώση και η απρόσκοπτη σκέψη της αλήθειας, ασκεί την αποδομητική κριτική της έννοιας της κυριαρχίας διακρίνοντάς την από την έννοια του απροϋπόθετου, η οποία χωρίς εξουσία αλλά με την ισχύ της κριτικής σκέψης διασφαλίζει στο πανεπιστήμιο την ελευθερία της δράσης του. Αυτή την απροϋπόθετη, απόλυτη ελευθερία την έχουν ανάγκη οι «νέες» Ανθρωπιστικές Σπουδές, για να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες μεταλλαγές στον διεθνή χώρο, τουτέστιν την παγκοσμιοποίηση, τις εξουσίες της σύγχρονης δυνητικής-εικονικής τεχνολογίας, των διεθνών κεφαλαίων που προκαθορίζουν ολοένα και περισσότερο την πανεπιστημιακή έρευνα και διδασκαλία.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Βαγγέλης Μπιτσώρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Σορβόννη. Βιοπορίζεται διδάσκοντας μεταφρασεολογία. Εφεξής υποηράφεται "συγγραφέας, μεταφραστής". Έχει γράψει κείμενα που αφορούν τη θεωρία λογοτεχνίας, τη μεταφρασεολογία και την πολιτική φιλοσοφία. Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, Μάρτιν Χάιντεγγερ, Βάλτερ Μπένγιαμιν, Φιλίπ Λακού-Λαμπάρτ, Αντουάν Μπερμάν, Μωρίς Μπλανσό και Ζακ Ντερριντά.
O Jacques Derrida γεννήθηκε το 1930 στην Αλγερία. Από το 1960 δίδαξε φιλοσοφία στη Σορβόννη, από το 1965 στην Ecole Normale Superieure και από το 1983 στην Ecole des Hautes Etudes.
Οι ιδέες του Ντεριντά απέσπασαν την προσοχή του κοινού για πρώτη φορά, όταν το 1965 δημοσιεύθηκαν δύο άρθρα του σε παρισινό έντυπο με τίτλο "Critique", όπου ανέπτυσσε τη θεωρία του για τη φύση της γραφής και τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για το πρώτο και διασημότερο βιβλίο του με τίτλο "Περί Γραμματολογίας" που εκδόθηκε το 1967. Το ίδιο διάστημα αρθρογραφούσε και στο γαλλικό αριστερό έντυπο "Tel Quel". Από τις αρχές της δεκαετίας του ΄70 "μοιράστηκε" μεταξύ Παρισιού και Νέας Υόρκης. Έχει διδάξει στα πανεπιστήμια του Τζον Χόπκινς, του Γέιλ και της Καλιφόρνια.
Η απονομή τιμητικού διπλώματος στον Ντεριντά το 1992 από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στους κόλπους της ακαδημαϊκής κοινότητας. Ηταν τέτοια η διαμάχη που οι καθηγητές αναγκάστηκαν να θέσουν το ζήτημα σε ψηφοφορία.
Ο Ντεριντά έγινε γνωστός αλλά και δέχθηκε επικρίσεις κυρίως για την ανάπτυξη, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, μιας άλλης προσέγγισης των φιλοσοφικών κειμένων. Η λεγόμενη θεωρία της "αποδόμησης", η οποία επικεντρώνεται στην ασάφεια και στην αντίφαση στο νόημα. Ο Ντεριντά φθάνει στο συμπέρασμα ότι τα γραπτά κείμενα αντιφάσκουν μεταξύ τους και πως η αποδόμηση αντιστέκεται στην τυραννία της εύκολης απάντησης.
Είχε μετάσχει σε εκστρατείες για την προάσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών στη Γαλλία, είχε διαδηλώσει κατά του απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική και υπέρ των αντιφρονούντων στην κομμουνιστική Τσεχοσλοβακία.
Κυριότερα έργα του: "L΄ Ecriture et la Difference" (1967), "La Voix et le Phenomene" (1967), "La Dissemination" (1972), "Positions" (1972), "L΄ Archeologie du Frivole" (1973).
Πέθανε μετά από μάχη με τον καρκίνο (που είχε διαγνωστεί ένα χρόνο πριν), στις 9 Οκτωβρίου του 2004, στα 74 του, σε νοσοκομείο του Παρισιού.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
