«Ακολουθήστε με, αφήνουμε την κόκκινη γη του Μαρακές για να βρεθούμε μια βροχερή μέρα στη Μεσόγειο...
»Θα σας μιλήσω για τη Νάπολη και τα κατακάθια της, το σταθμό της Νάπολης μια μέρα με αέρα και θύελλα, μια πλατεία θαυμάτων με χρώματα που αλλάζουν, με μυρωδιές που έρχονται από μακριά, με λαχανικά της Αφρικής ανακατωμένα με τον ιδρώτα των ανθρώπων που δεν ξέρουν πού να στηριχτούν, πού να ξεχαστούν· θα σας μιλήσω για το θόρυβο που μεταφέρει ο άνεμος, για τις φωνές των τσιγγανόπουλων που τρέχουν πίσω από φοβισμένες Αγγλίδες· θα σας μιλήσω για τη Γριά: δέρμα ρυτιδιασμένο, πρησμένο και φουσκωμένο από καλοσύνη, μια μυθιστορηματική προσωπικότητα σαν κι αυτή που πάντα ονειρευόμουν, μια μεγάλη κυρία, βρόμικη και φτιασιδωμένη, μια ανάμνηση που δυσκολεύεται να σιωπήσει εξαιτίας του άσθματος, εξαιτίας των ψευδαισθήσεων της ζωής· θα σας μιλήσω για τον Μόμο, τον παράνομο Σενεγαλέζο, έναν κολοσσό με μικρό κεφάλι που πουλούσε μικροπράγματα στα πεζοδρόμια· θα σας διηγηθώ την ιστορία της Ιντέ, του Τζίνο, της Ίζα και τη δική μου. Ναι, κι εγώ επίσης χάθηκα μέσα στις ιστορίες των άλλων».